ေစာေစာထတဲ့ငွက္

ဒီေန႔မနက္ ကြ်န္ေတာ္ အေစာၾကီးႏုိးေနတယ္။ ေတြးစရာေတြ မ်ားလြန္းလို႔နဲ႔ တူပါရဲ႔။ ဆက္အိပ္လို႔မရ။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြမွ်ေဝေလ့ရွိတဲ့

အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို သတိရေနမိတယ္။ မဆီမဆိုင္လို႔ေတာ့ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့ေတြးစရာေတြကုိ သူကဒုိင္ခံနားေထာင္ေပးေလ့ ရွိတာကုိး။

မနက္ေစာေစာထရင္ သူနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာေနက် စကားေလးေတြကို ျပန္သတိရမိတယ္။
"ေစာေစာထတဲ့ငွက္ တီေကာင္စားရတယ္္ " တဲ့။
ဒါက ဆိုရိုးစကားေလးပါ။ မထူးဆန္းပါဘူး။ သူဆက္ေျပာတာေလးေတြကသာ ကြ်န္ေတာ့ကို အမွတ္တရျဖစ္ေစတာ။

သူ ကြ်န္ေတာ့ကို ဘာေမးလဲဆိုေတာ့
" ဒါျဖင့္ တီေကာင္ကေရာ.....တီေကာင္ကလဲ ေစာေစာထလို႔ အစားခံရတာေပါ့၊ ဟုတ္လား" တဲ့။
ကြ်န္ေတာ္ ဘာျပန္ေျဖရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားတယ္။ အေတြးေတြလဲ ပြားသြားတယ္။စကားပုံကို ဘယ္လိုကာကြယ္ရမလဲလို႔ ကြ်န္ေတာ္ေတြးေနတုံး သူကပဲဆက္ေျပာပါတယ္။

" အမွန္ကေတာ့ တီေကာင္က ေစာေစာထတာမဟုတ္ဘူးကြ၊ တစ္ညလုံး ေလွ်ာက္ကဲေနလို႔ အိမ္ျပန္ေနာက္က်ေနတာ" တဲ့။
"ဒါေၾကာင့္ အစားခံရတာေပါ့ကြ" တဲ့။
"စကားပုံက မွန္ပါတယ္္" ဆိုတာက ပါလိုက္ေသး...ကဲ။

ကြ်န္ေတာ့မွာ ရယ္လိုက္ရတာ...အေတြးကိုသေဘာက်လြန္းလို႔။ သူဘယ္ကေန အဲဒါကိုဖတ္လာလဲ (သို႔) ေတြးလာလဲေတာ့ မသိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ စိတ္ထဲမွာ စြဲသြားတယ္။ ခုေတာ့ မနက္အေစာၾကီးလဲ ႏုိးေနျပန္၊ သူ႔ကိုလဲသတိရမိျပန္ဆိုေတာ့ ဒီအေၾကာင္းအရာေလးကို ေခါင္းထဲမွာ ျပန္ျမင္ေနမိတယ္။

သူငယ္ခ်င္းေရ...ခုေတာ့လဲ ငါတစ္ေယာက္ထဲ မင္းကိုလြမ္းမိပါရဲ႔။

ခရီးသွားများ

မဆုံးနိုင်တဲ့ ခရီးရှည်ကြီးတစ်ခုမှာပေါ့..... ဖြစ်သင့်တာနဲ့ ဖြစ်ချင်တာ ဆိုတဲ့ မြင်းနှစ်ကောင်ကတဲ့ ရထားကြီး...
မျက်နှာကြောမာမာနဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ကြီး အသိတရားက မြင်းနှစ်ကောင်အပြေးညီအောင် မြင်းဇက်ကြောတွေကို တင်းတင်းဆွဲလို့...။ ခံစားချက်ကလေး ရထားထောင့်ထဲမှာ တစ်ယောက်ထဲ ငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီးမှိုင်နေရှာတုံး မျှော်လင့်ချက်က ရထားပြတင်းပေါက်ကနေ ခေါင်းပြူပြီး ကြည့်လိုက်တယ်။ ရထားပေါ်က ပြုတ်ကျပြီးကျန်ခဲ့တာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ ပျော်ရွှင်ခြင်းကိုများ လမ်းတစ်ကွေ့ကွေ့မှာ ပြန်တွေ့မလားလို့ပေါ့လေ...........။ အဲဒီလိုနဲ့ပဲ....မဆုံးနိုင်တဲ့ခရီးရှည်ကြီးတစ်ခုမှာပေါ့.....

====================================

မဆံုးႏုိင္တဲ့ ခရီးရွည္ၾကီးတစ္ခုမွာေပါ့..... ျဖစ္သင့္တာနဲ႔ ျဖစ္ခ်င္တာ ဆိုတဲ့ ျမင္းႏွစ္ေကာင္ကတဲ့ ရထားၾကီး...

မ်က္ႏွာေၾကာမာမာနဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ၾကီး အသိတရားက ျမင္းႏွစ္ေကာင္အေျပးညီေအာင္ ျမင္းဇက္ေၾကာေတြကို တင္းတင္းဆြဲလို႔...။ ခံစားခ်က္ကေလး ရထားေထာင့္ထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ငုတ္တုတ္ထုိင္ျပီးမွိဳင္ေနရွာတုံး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ရထားျပတင္းေပါက္ကေန ေခါင္းျပဴျပီး ၾကည့္လိုက္တယ္။ ရထားေပၚက ျပဳတ္က်ျပီးက်န္ခဲ့တာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုမ်ား လမ္းတစ္ေကြ႔ေကြ႔မွာ ျပန္ေတြ႔မလားလို႔ေပါ့ေလ...........။ အဲဒီလိုန႔ဲပဲ....မဆုံးႏုိင္တဲ့ခရီးရွည္ၾကီးတစ္ခုမွာေပါ့.....