ေၾကာင္ ကာဖီဆုိင္ (Cat Emporium)

To chill, relax and release stress, I went to a cat café which is located near shoreditch station on one fine day. As a cat lover, seeing many cute cats at one place is a delightful occasion. Playful cats, fluffy cats, small cats, fat cats, bossy cats, all sorts of cats were there to meet me.

The cats have their unique characters apart from their own names. I found Wookie taking a nap near the glass window listening to the soft clattering of the rain drops on the window glass. He looked at me lazily with half of his eyes closed and went back to his nap without showing any interest on me. Being the bosses of the café, the cats were so arrogant and looking down on human as some lowlings who came to worship them. That’s the nature of the cats which makes them more adorable anyway. Another girl called Biscuit curled up her body until it became like a fur ball and slept beautifully on a very small round sofa made for the cats. She looked happy when I patted her on the back. Mighty Donnie walked through my legs, climbed up to the shelves and sat there watching the whole room like a great conqueror with his big bright eyes.

The room became a mess when three little kittens Peter, Wendy and Tinker Bell joined in. They were allowed only an hour to play in the room since they were still kids. Taking this opportunity, three of them chased each other and any moving object they saw alike in the room, run through the room stepping over their seniors who were at peace until the moment they came in. The furry little things jumped around, rolled, played hide and seek and annoyed the big cats restlessly with their energy of youth. Some of the old fellas join them and played along. The energetic Lizzy showed off her skill by walking and running on the cat wheel eventually was disappointed and stopped doing it for not getting enough attention from human beings. She only liked to do it when people were watching at her and encouraging her. There were total of ten big cats including Mue (the mother of most of the cats), Petra, Carbonelle, Alice, Artemis, Victor and three cheerful youngsters.

It was fun and a splendid experience to go to a cat café and relax among adorable cats. I won’t mind doing it again one day when I have a chance.

အခ်ိန္မွီၿပီးေအာင္ အၿမဲအားစိုက္ၿပီးလုပ္ေနရတဲ့ ပေရာဂ်က္ေတြ၊ စာတမ္းေတြ၊ စာေမးပြဲေတြနဲ႔ စိတ္ဖိစီးမွဳမ်ားေနတာေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ ေၾကာင္ေဂဟာေကာ္ဖီဆုိင္ေလးတစ္ခုကို သြားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဂ်ပန္၊ ၾသစၾတီးယားနဲ႔ ရုရွတို႔မွာ cat cafe လို႔ေခၚတဲ့ ေၾကာင္ေဂဟာေကာ္ဖီဆုိင္ေလးေတြ အမ်ားအျပားရွိၾကေပမယ့္ လန္ဒန္ၿမိဳ ႔မွာေတာ့ ဒီ ေကာ္ဖီဆုိင္ေလးက ပထမဆုံးစဖြင့္တာလို႔သိရတယ္။ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွာ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ဒီလုိဆုိင္မ်ဳိးေလးေတြစဖြင့္ခဲ့ၿပီး လူၾကိဳက္မ်ားခဲ့ၾကေပမယ့္ လန္ဒန္သားေတြအတြက္ကေတာ့ ၂၀၁၄ခုႏွစ္ေရာက္မွ ပထမဆုံးေၾကာင္ေဂဟာေကာ္ဖီဆုိင္ေလးကို စၿပီးထိေတြ႔ခြင့္ရတာပါ။ လန္ဒန္မွာေၾကာင္ခ်စ္သူဘယ္ေလာက္မ်ားလဲဆိုရင္ ဆုိင္မဖြင့္ခင္ကတည္းက လာၾကည့္ဖုိ႔ ဘြတ္ကင္လုပ္ထားၾကတာ ဖြင့္ၿပီးႏွစ္လေက်ာ္ထိကုိ ဘြတ္ကင္ေတြျပည့္ေနတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုေက်ာ္ၾကားၿပီး လူၾကိဳက္မ်ားလွတ့ဲ ေကာ္ဖီဆုိင္ေလးကိုသြားဖုိ႔အတြက္ ဒီေန႔ ဒီကာလမွာေတာင္ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ၾကိဳၿပီးဘြတ္ကင္လုပ္ရပါတယ္။ ဘြတ္ကင္လုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေၾကာင္ေလးေတြကိုေတြ႔ဖို႔အေရးေတြးၿပီးေတာ့လဲ စိတ္လွဳပ္ရွားရပါေသးတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေၾကာင္ေတြနဲ႔ ေတာက္ေလွ်ာက္နီးပါးေနလာျဖစ္ေတာ့ ေၾကာင္ေလးေတြျမင္ရင္ ထိခ်င္၊ကိုင္ခ်င္စိတ္က ကြ်န္ေတာ့မွာ အၿမဲရွိေနခဲ့တာ။ သူတို႔နဲ႔ေဆာ့ေန၊ ကစားေနရရင္ စိတ္ကၾကည္လင္ၿပီး မ်က္ႏွာကပါအလိုလိုျပံဳးေနတတ္တာ။ ငယ္ငယ္ကဆို ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့အစ္မႏွစ္ေယာက္သား လမ္းေဘးမွာေတြ႔တဲ့ေၾကာင္ေပါက္ေလးေတြဆို အိမ္သယ္လာမယ္၊ အိမ္ကိုဘယ္ကေရာက္လာမွန္းမသိတဲ့ေၾကာင္ေတြဆို အိမ္မွာေမြးထားလုိက္မယ္၊ အဲလိုမ်ိဳး။ ေနာက္ေတာ့ေၾကာင္ေတြက တစ္ေကာင္ၿပီးတစ္ေကာင္ပြားလာၿပီး အိမ္ကလဲ ေၾကာင္ခ်ီးန႔ံတစ္နံနံနဲ႔ ေၾကာင္ေဂဟာၾကီးကိုျဖစ္လို႔။ အဆိုးဆုံးက ေၾကာင္ေတြကို အိပ္ယာထဲေခၚသိပ္တာ။ ပိန္ပိန္လား၊ ေညာင္ေညာင္လား၊ ညွက္စိလား နာမည္မမွတ္မိေတာ့တဲ့ ေမြးခဲ့ဖူးတဲ့မ်ားလွစြာေသာေၾကာင္ေတြထဲက ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္ကုိ ငယ္ငယ္ကကြ်န္ေတ္ာ့အိပ္ယာထဲမွာ အၿမဲေခၚသိပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ မနက္ဆုိ ေစာင္ေပၚမွာအီးပုံၾကီးတစ္ပုံအၿမဲလက္ေဆာင္ေပးထားတတ္တာက အဲဒီေၾကာင္ရဲ ႔အက်င့္။ လူၾကီးေတြကေစာင္ေတြေလွ်ာ္ရလို႔ဆူ၊ ေၾကာင္ကို အိပ္ယာထဲေခၚမအိပ္ဖုိ႔ အမိန္႔ထုတ္၊ ကြ်န္ေတာ္က လစ္ရင္ ေၾကာင္ကုိ ေစာင္ေအာက္မွာဖြက္ထားၿပီးေခၚသိပ္။ မနက္က် ေၾကာင္အီးပုံၾကီးတစ္ပုံေစာင္ေပၚမွာေရာက္ေန၊ အဲလုိမ်ိဳးက မၾကာခဏျဖစ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ေၾကာင္ကိုလူနဲ႔လာမအိပ္ေအာင္ မီးဖိုထဲမွာ တံခါးပိတ္ထားၾကပါေလေရာ။ အထဲဝင္ခ်င္လုိ႔ တစ္ညလုံးတစ္ေညာင္ေညာင္ တစ္ေဝါင္ေဝါင္ေအာ္ေနေတာ့လဲ သနားတာနဲ႔ ဒီေၾကာင္ေနာင္တရေလာက္ပါၿပီေလဆိုၿပီး အမွတ္မရွိတံခါးျပန္ဖြင့္ေပး။ ေၾကာင္ကည လူေတြအိပ္ေပ်ာ္ေနတုံး ေစာင္ေပၚအီးထပ္ပါ။ သံသရာလည္ေနေရာ။ ေၾကာင္ပဲေလ ဘယ္မွာ ေနာင္တရတယ္ဆိုတာရွိပါ့မလဲ။ ၿပီးေတာ့ တစ္ၿမိဳ ႔ကေနတစ္ၿမိဳ ႔အေျပာင္းမွာ မသယ္ႏုိင္ေတာ့လုိ႔ေၾကာင္ေတြမ်ားသူမ်ားကိုေပးခဲ့ရၿပီဆုိရင္ မ်က္ရည္နဲ႔မ်က္ခြက္။

စာၾကည့္တဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္လဲ ေၾကာင္ေပါက္ေလးေတြကို အကၤ်ီေအာက္ဗုိက္ထဲမွာထည့္ထားရတာကိုအရမ္းသေဘာက်တယ္။ ကြ်န္ေတာ့ကိုယ္ကအေႏြးဓါတ္နဲ႔ေနရင္း သူတို႔က ေက်နပ္လုိ႔ “တဂူးဂူး” ျမည္ေနရင္ ကြ်န္ေတာ္လဲေက်နပ္ေနေရာ။ ေၾကာင္ေလးေတြ အိပ္ေရးပ်က္မွာစိုးလို႔စာၾကည့္ေနရာကလဲ ေတာ္ေတ္ာနဲ႔မထျဖစ္ေတာ့ဘူး။ တစ္ခ်က္ခုတ္၊ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ဆိုပါေတာ့။

ေခြးေတြကိုခ်စ္ေပမယ့္ ကေလးဘဝမွာတင္ သုံးခါတိတိ အားရပါးရ ေခြးကိုက္ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တစ္စိမ္းေခြးေတြနားကပ္ဖုိ႔ေတာ္ေတာ္ေလးရြံ ႔သြားခဲ့တာ။ အဲဒီမတုိင္ခင္ကေတာ့ ေခြးေတြ႔လဲ ေျပးကိုင္တာပဲ။ ေခြးကိုက္ခံရတာကလဲ ေတာ္ေတာ္မသက္သာဘူး၊ အကိုက္ခံရတဲ့ေနရာက ေလး၊ ငါး၊ ဆယ္ရက္ ေယာင္ကိုင္းၿပီးနာက်န္ခဲ့တာ။ တစ္ခါကဆုိ ေျခသလုံးက ေခြးကိုက္ဒဏ္ရာက ယင္းသြားၿပီး လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္လို႔ အိမ္ေပၚမွာတင္ဖင္ဒရြတ္ဆဲြ သြားလုိက္ရေသးတယ္။ ဒီေတာ့လဲ ကိုယ္ႏုိင္တဲ့ေၾကာင္ေတြဘက္ပဲလွည့္လို႔ ေတြ႔တိုင္းနီးပါးလိုက္ဖမ္းျဖစ္ေတာ့တယ္။ ေၾကာင္ကုတ္ခံရတာေတြက ေခြးကိုက္ခံရတာေလာက္မဆိုးဘူး။ အစင္းေၾကာင္းေလးေတြက အခ်ိန္တန္ရင္ေျခာက္သြားၿပီး ကြာက်သြားေရာ။

လန္ဒန္မွာက လမ္းေဘးေၾကာင္မရွိသေလာက္၊ အေတာ္ကိုရွားသလိုပဲ။ ႏွစ္ခါ၊ သုံးခါေလာက္ပဲအိမ္နားမွာေတြ႔ဖူးတယ္။ ေဆာင္းတြင္းဆို ေအးလြန္းလို႔ေၾကာင္ေတြလဲအျပင္မွာၾကာၾကာအသက္ရွင္ဖုိ႔သိပ္မလြယ္ပါဘူး။ ေၾကာင္ေလးေတြနဲ႔ ေပြ႔ေပြ႔ဖက္ဖက္ေနလိုက္ရရင္ စိတ္ကေတာ္ယုံတန္ယုံဆို ၾကည္လင္သြားတတ္တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ စိတ္ကိုအနားေပးဖို႔၊ စိတ္ပင္ပန္းတာေတြ ေျပေပ်ာက္ဖို႔ ေၾကာင္ေကာ္ဖီဆုိင္ကို သြားျဖစ္သြားေတာ့တယ္။

ဆိုင္မွာက ေၾကာင္ၾကီး ဆယ္ေကာင္ေလာက္ရွိၿပီး တစ္ေကာင္ခ်င္းစီကလဲ ကိုယ္ပုိင္စရုိက္၊ ရာဇဝင္န႔ဲ။ လာတဲ့သူေတြက လက္ေဆးၿပီးမွ ေၾကာင္ကေဖးထဲကိုဝင္ခြင့္ရတာ။ ေၾကာင္ေတြကို ေရာဂါပိုးမႊားေတြပါလာၿပီး ကူးမွာစိုးလို႔နဲ႔တူပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စည္းကမ္းခ်က္ေတြလဲ ထုတ္ထားေသးတယ္။ ေၾကာင္အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္ မေႏွာက္ယွက္ရ၊ အခန္းထဲမွာ ေၾကာင္ကိုခ်ီၿပီးေလွ်ာက္မသြားရ၊ ကုိယ္စားေနတဲ့ အစားအေသာက္ေတြေၾကာင္ကိုခ်မေကြ်းရ၊ ေၾကာင္ေတြအတြက္လုပ္ထားတဲ့ကစားစရာေတြနဲ႔ ေၾကာင္မ်က္ႏွာကိုမရုိက္ရ၊ ၁၂ ႏွစ္ေအာက္ကေလးမေခၚလာရ၊ ဓါတ္ပုံရုိက္ရင္ ဖလက္ရွ္ဖြင့္ၿပီးမရိုက္ရ၊ ၈ ေယာက္ထက္ပိုတဲ့ အဖြဲ႔ဆိုမလာရ၊ စသည္ျဖင့္စုံေနတာပါပဲ။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေၾကာင္ကို ေခါင္းသြားပြတ္ေပးမိလုိ႔ “ေၾကာင္အိပ္ေနတာ မေႏွာက္ယွက္ရင္ သိပ္ေက်းဇူးတင္မိမွာပဲ” လို႔ ဆိုင္ကေကာင္မေလးရဲ ႔အေျပာခံလုိက္ရေသးတယ္။ အဲဒါနဲ႔ သူလစ္တဲ့ထိေစာင့္ၿပီးမွ ေၾကာင္ကိုဆက္ပြတ္ေပးရတာေပါ့။

 ေၾကာင္ေတြကလဲ သူတို႔ဆုိင္ဆိုေတာ့ နတ္ဘုရားတမွ်တန္ခိုးၾကီးၾကပါေပတယ္။ အိပ္ေနရာကေနမ်က္လုံးေလးေမွးၿပီး “ေၾသာ….ငါ့သား၊ ငါ့ေျမးေလးေတြ ငါ့ကိုကိုးကြယ္ဖုိ႔လာၾကသကိုး” ဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ၾကေသးတာ။ ၿပီးေတာ့ျပန္အိပ္သြားေရာ။ ဒါတင္ဘယ္ဟုတ္မလဲ၊ ေၾကာင္ေတြက စရုိက္လဲအမ်ိဳးမ်ိဳးရယ္။ အဝဆုံးျဖစ္တဲ့ ဝူကီဆိုတ့ဲအေကာင္ၾကီးကျပတင္းေပါက္မွန္ေဘးတံခါးေဘာင္ေပၚမွာ မိုးေရစက္ေလးေတြက်ေနတဲ့အသံကိုနားေထာင္ရင္း ဇိမ္နဲ႔ႏွပ္လို႔။ ေၾကာင္မေလးဘီစကစ္က သူ႔ကိုယ္ကိုဝုိင္းစက္ေနေအာင္ေကြးၿပီး ခုံဝုိင္းေလးေပၚမွာ သားေမႊးလုံးေလးလိုအိပ္ျပပါလိမ့္မယ္။ လစ္ဇီဆိုတဲ့ေၾကာင္မည္းမေလးကေတာ့ အေျမွာက္ၾကိဳက္ေလး။ သူ႔ကို ရဟတ္ဝုိင္းေပၚတင္ေပးၿပီးေျပးခုိင္းလိုက္ရင္ အားရပါးရကိုေျပးေနေတာ့တာ။ ေဘးကေနေတာ့ အားေပးေနရတယ္။ မဟုတ္ရင္ပ်င္းသြားၿပီး လည္ေနတဲ့ရဟတ္ေပၚကေနျပန္ျပန္ဆင္းလာတတ္တယ္။ ဆုိင္က ေျမညီထပ္နဲ႔ေျမေအာက္ထပ္ႏွစ္ခုျဖစ္လုိ႔ အေပၚတက္လိုက္၊ ေအာက္ဆင္းလိုက္နဲ႔ ေလွကားမွာဗ်ာမ်ားေနတဲ့ ေၾကာင္ဝတုတ္ေတြကလဲတစ္မ်ိဳး။ လူေတြကေတာ့ တစ္ခ်ိဳ ႔က လက္ဘက္ရည္ေသာက္ရင္း၊ မုန္႔စားရင္ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ၾကည့္ၾကသလို၊ တစ္ခ်ိဳ ႔ကၾကမ္းျပင္ေပၚမွာေၾကာင္ေတြနဲ႔ လိုက္ေဆာ့ေပါ့။ ဗစ္တာဆိုတဲ့နာမည္နဲ႔ အညွက္ဆုံးေၾကာင္ေလးက ဆုိင္နားမွာသူမ်ားပစ္သြားတဲ့ေၾကာင္ေလးတဲ့။ ေဆးေတြစစ္ၿပီး ေဆးေအာင္လုိ႔ ဆိုင္ကုိေနာက္ဆုံးမွေရာက္လာတဲ့ ဖိုးကံေကာင္းေလးေပါ့။ ညေနပိုင္းဆို ေမ်ာက္ရွံဳးေအာင္ေဆာ့တဲ့ ေၾကာင္ျဖဴေပါက္ေလးသုံးေကာင္ကိုလဲ တစ္နာရီေလာက္ ေကာ္ဖီဆုိင္ထဲမွာလႊတ္ထားေပးတတ္တယ္။ ပီတာပန္ထဲကဇာတ္ေကာင္နာမည္ေတြမွည့္ထားတဲ့ ပီတာ၊ ဝမ္ဒီ၊ တင္ကာဘဲလ္ တို႔ကေတာ့ အခန္းထဲမွာလႊတ္ေပးလိုက္တာနဲ႔ ေဗ်ာင္းဆန္ေအာင္ေဆာ့ၾကေတာ့တာပါပဲ။ သူတို႔အတြက္လုပ္ေပးထားတဲ့ ကစားစရာလွိဳဏ္ေခါင္းေလးေတြ၊ အိမ္ေလးေတြ၊ အရုပ္ကေလးေတြနဲ႔ အားရပါးရမ်က္စိေနာက္ေအာင္ ေဆာ့ၾကပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးရင္ ေၾကာင္ၾကီးေတြကုိလဲ အၿမွီးဆြဲလုိက္၊ တက္ခုန္လိုက္နဲ႔ ေႏွာက္ယွက္ၾကပါဦးမယ္။ တစ္နာရီျပည့္ရင္ေတာ့ သူတုိ႔ကိုျပန္သိမ္းသြားၿပီး အခန္းထဲမွာေၾကာင္ငပ်င္းၾကီးေတြပဲက်န္ခဲ့တာေပါ့။ ေၾကာင္ေတြထဲမွာ မူး (ဂ်ဴ းမဟုတ္ပါ) ဆိုတဲ့ေၾကာင္မၾကီးကေတာ့ ေၾကာင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ ႔အေမျဖစ္ၿပီး ေၾကာင္ဘုရင္မၾကီးလုိ႔ ဆုိင္ကလူေတြကတင္စားၾကတယ္။ ဆိုင္လာတဲ့သူေတြေသာက္တဲ့ဖန္ခြက္ထဲကို လစ္ရင္လစ္သလိုလက္ႏွစ္ထဲ့တတ္ၿပီး၊ လူေတြရဲ ႔ႏွာေခါင္းေတြကိုလဲ

လွ်ာနဲ႔လ်က္တတ္တယ္လို႔နာမည္ၾကီးတဲ့ ေၾကာင္မေလး အဲလစ္စ္ကအိပ္ေနလို႔ သူနဲ႔ မေဆာ့ခဲ့လုိက္ရဘူး။

ဆိုင္မွာက ေၾကာင္ၾကီး ဆယ္ေကာင္ရဲ ႔နာမည္ေလးေတြေပးထားတဲ့ အထူးလက္ဘက္ရည္နဲ႔မုန္႔အတဲြအလုိက္ေလးေတြလဲ မွာစားလို႔ရတယ္။ ဒါမွမဟုတ္တျခားကိုယ္ၾကိဳက္ရာ ေရေႏြးၾကမ္း၊ ေကာ္ဖီ၊ လဘက္ရည္၊ ေခ်ာ့ကလက္ပူပူနဲ႔ ကိတ္မုန္႔၊ ဆန္းဒြစ္ခ်္၊အာလူးေၾကာ္လိုဟာမ်ိဳးေတြ မွာစားေပါ့။ ေကာ္ဖီခ်ိန္တစ္ခ်ိန္ဆို ၁နာရီခဲြ (မိနစ္ ၉၀) ပဲထိုင္ခြင့္ရွိလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပဲ ေအးေအးေဆးေဆးစကားေျပာခ်င္တာမ်ိဳးဆိုတစ္ျခား ေကာ္ဖီဆုိင္တစ္ခုခုမွာထိုင္တာကပိုေကာင္းတယ္။ ေၾကာင္ခ်စ္သူေတြအတြက္ သီးသန္႔လုပ္ထားတဲ့ေနရာေလးျဖစ္လုိ႔ ဝါသနာမပါသူမ်ားအတြက္ကေတာ့သြားရတာ တန္တယ္လုိ႔ထင္ခ်င္မွထင္မယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ တစ္ဆုိင္လုံးပတ္ၿပီး ေၾကာင္ေလးေတြနဲ႔ေဆာ့၊ အိပ္တဲ့ေကာင္ကိုပြတ္ေပး၊ ဓါတ္ပုံေလးေတြရုိက္နဲ႔ အခ်ိန္တစ္နာရီခဲြက ခဏေလးကုန္သြားတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ ေနာက္အဆင္ေျပတဲ့တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ေၾကာင္ေလးေတြကိုၾကည့္ဖို႔ ထပ္သြားျဖစ္ဦးမွာပါ။