လူ

မိဘကိုလွမ်းတဲ့ခါ
လွမ်းစရာမိဘတောင် မရှိတဲ့ကလေးတွေက ငါ့ကိုအားပေးတယ်။


အစားအသောက်အဆင်မပြေတဲ့အခါ
စားစရာတောင်မရှိတဲ့သူတွေက ငါ့ကိုအားပေးတယ်။


အခက်အခဲတွေကြုံချိန်မှာ
တစ်ခါမှတောင် အဆင်မပြေခဲ့ဖူးသူတွေက ငါ့ကိုအားပေးတယ်။


အိပ်စက်မှုကိုတမ်းတချိန်မှာ
အိပ်စရာနေရာတောင်မရှိသူတွေက ငါ့ကိုအားပေးတယ်။


မာနတက်ချင်ချိန်မှာ
ရှိခဲ့၊ ရှိဆဲ၊ ရှိလာမယ့် ငါ့ထက်သာသူ၊ တတ်သူတွေက သတိပေးတယ်။


ကြွားဝါချင်ချိန်မှာ
ကြွားဝါမှုကြောင့် ကျဆုံးသွားသူတွေက ငါ့ကိုသတိပေးတယ်။


သူများကို လက်ညှိုးထိုးချင်ချိန်မှာ
မှန်ထဲက ငါက ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိပေးတယ်။


ဘဝဟာ တိုချင်တိုမယ်၊ ရှည်ချင်ရှည်မယ်။
သံသရာဟာ ပြတ်ရင်ပြတ်မယ်၊ တိုရင်တိုမယ်၊ ရှည်ရင်ရှည်မယ်။

လူဟာ လူပါပဲ။
 

================================

မိဘကိုလြမ္းတဲ့ခါ
လြမ္းစရာမိဘေတာင္ မရွိတ့ဲကေလးေတြက ငါ့ကိုအားေပးတယ္။

အစားအေသာက္အဆင္မေျပတဲ့အခါ
စားစရာေတာင္မရွိတဲ့သူေတြက ငါ့ကိုအားေပးတယ္။

အခက္အခဲေတြၾကံဳခ်ိန္မွာ
တစ္ခါမွေတာင္ အဆင္မေျပခဲ့ဖူးသူေတြက ငါ့ကိုအားေပးတယ္။

အိပ္စက္မွဳကိုတမ္းတခ်ိန္မွာ
အိပ္စရာေနရာေတာင္မရွိသူေတြက ငါ့ကိုအားေပးတယ္။

မာနတက္ခ်င္ခ်ိန္မွာ

ရွိခဲ့၊ ရွိဆဲ၊ ရွိလာမယ့္ ငါ့ထက္သာသူ၊ တတ္သူေတြက သတိေပးတယ္။

ၾကြားဝါခ်င္ခ်ိန္မွာ
ၾကြားဝါမွဳေၾကာင့္ က်ဆုံးသြားသူေတြက ငါ့ကိုသတိေပးတယ္။

သူမ်ားကို လက္ညွိဳးထိုးခ်င္ခ်ိန္မွာ
မွန္ထဲက ငါက ကုိယ့္ကုိယ္ကို သတိေပးတယ္။

ဘဝဟာ တုိခ်င္တိုမယ္၊ ရွည္ခ်င္ရွည္မယ္။
သံသရာဟာ ျပတ္ရင္ျပတ္မယ္၊ တိုရင္တိုမယ္၊ ရွည္ရင္ရွည္မယ္။

လူဟာ လူပါပဲ။