အရာရာကို ကြိုးကိုင်တဲ့သူ

အရာအားလုံးသည် သူ့ကြောင့် ဖြစ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အကောင်း၊ အဆိုး၊ အဖြစ်အပျက်မှန်သမျှတို့၏ လက်သည်မှာ ဒင်းဖြစ်သည်။ ဒင်းသည်သာ ကိစ္စအဝဝတို့၏ တရားခံဖြစ်သည်။ လူ့လောက၏ဆိုးမိုက်မှုမှန်သမျှတို့တွင် ဒင်းလက်ချက်မကင်း။ ပြစ်မှုမှန်သမျှမှာလည်း ဒင်းက စခြင်းဖြစ်သည်။ မကောင်းမှုမှန်သမျှတို့တွင်ဒင်းပါသကဲ့သို့ ကောင်းမှုကိစ္စများတွင်လည်း ဒင်းကရှေ့ဆောင်လေသေးသည်။ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်ပြောရလျှင် ဒင်းကြောင့်ပင် လူ့ဘောင်လောကကြီး ကောင်းတစ်တန်၊ ဆိုးတစ်လှည့်ဖြစ်နေသည်ဟု ဆိုရပေလိမ့်မည်။ ဟန်ဆောင်ကောင်းသလောက်၊ နားလည်ရခက်သော၊ မျက်နှာများစွာရှိသော ဒင်းပင်ဖြစ်လေသည်။ ဒင်းကို သတိပြုမိသူကား အလွန်အင်မတန်ပင်ရှားပါးလှပေသည်။ အကောင်အထည်အင်မတန်ကြီးမားလာမှသာ ဒင်းမှန်းသိကြရလေသည်။ အမှောင်တွင်းမှနေ၍ ကြိုးကိုင်ကာ ချယ်လှယ်နိုင်ပေသော ဒင်းပါတကား။ တစ်ခါတရံ ဒင်းသည် အလင်းရောင်တွင်ခပ်တည်တည်နှင့် ထွက်ထိုင်နေတတ်သေးသည်။ သို့သော် မည်သူမျှသတိမပြုမိကြ။ ရုပ်ဖျက်အလွန်တော်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ဒင်းရှိခြင်းသည် ကောင်းလည်းကောင်း၍၊ မကောင်းလည်းမကောင်း။ မကောင်းခြင်းမှာ ဒင်းကြောင့်မကောင်းမှုကိစ္စများဖြစ်ခဲ့ပြီး၊ ကောင်းခြင်းမှာ ဒင်းကြောင့်လူ့လောကကြီး တိုးတက်ခဲ့၍ဖြစ်သည်။ ဒင်းတစ်ယောက်ထဲ၏ လက်ချက်ပင်ဖြစ်သည်။ ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားရှင်ကိုယ်တော်မြတ်ကြီးပင်လျှင် ဒင်းကြောင့် ဘုရားအဖြစ်သို့ရောက်အောင် ကျင့်ကြံအားထုတ်တော်မူခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။ ဒင်းကား သတ္တဝါတို့၏ စိတ်သဏ္ဍာန်ဝယ်အစဉ်ပုန်းအောင်းနေသော၊ ရံဖန်ရံခါမှ အကောင်ထည်ထင်ရှားပြတတ်သော ကြောက်စိတ် ပင်တည်း။ မှန်သည်။ သိဒ္ဓတ္တမင်းသားသည် အိုခြင်း၊ နာခြင်း၊ သေခြင်း တည်းဟူသော ဒုက္ခဆင်းရဲတို့ကို ကြောက်သည့် ကြောက်စိတ်ဖြင့် လူ့ဘဝ၏အနှစ်သာရကိုရှာဖွေရာမှ ဘုရားအဖြစ်သို့ရောက်ကာ၊ ကျွနု်ပ်တို့လူသားများအတွက် အဖိုးမဖြတ်နိုင်သော ကျင့်စဉ်၊ တရားတော်များကို ရှာဖွေတွေ့ရှိ အမွေပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ကြောက်စိတ်သည် နံပါတ်တစ် စေ့ဆော်သူဖြစ်သည်။ အရာရာအားလုံးသည် ကြောက်စိတ်မှ အစပြုသည်ကို ငြင်းလိုသည်ဆိုပါအံ့။ ငြင်း၍ရနိုင်မည်မဟုတ်ပါ။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် အချို့ကိစ္စများ၌ မထင်ရှားသော ကြောက်စိတ်ကို ထင်ရှားအောင် သက်သေပြနိုင်ပြီဖြစ်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ တစ်ဦးခြင်းနှင့်ဆိုင်သော ကိစ္စသေးသေးလေးမှ အစပြု၍ လူများနှင့်ဆိုင်သော ဧရာမကိစ္စကြီးများအထိ ကြောက်စိတ်က အစပြုခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သေမည်ကိုကြောက်သူများက ဘာသာတရားများကို ဖန်တီးခဲ့ကြသည်။ နာမှာကိုကြောက်သူများက ဆေးပညာကိုတိုးတက်အောင် အစဉ်ကြံဆောင်ခဲ့ကြသည်။ ဆင်းရဲကြောက်သူများက ချမ်းသာအောင် တောင့်တကြ၍၊ သူများကို မနိုင်ရမှာကြောက်သူများက လက်နက်များ အပြိုင်ထွင်ကာ ကမ္ဘာစစ်ကြီးများကို မီးမွှေးခဲ့ကြသည်။ လူသားများနာကျင်မှာကို ကြောက်သူများက လူသားများအတွက် အလုပ်လုပ်ပေးသော၊ ကိုယ်ချင်းစာတရားအပြည့်ရှိသော မေတ္တာရှင်သူတော်စင်များအဖြစ် မွေးဖွားလာကြပြန်လေသည်။ အရာရာသည် ကြောက်စိတ် တစ်ခုထဲမှ အစပြုခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ စာမေးပွဲကျမှာကြောက်၍၊ အိမ်ကဆူမှာကြောက်၍၊ လူအထင်သေးခံရမှာကြောက်၍ စာကြည့်သောကျောင်းသားသည် မည်သည့်အကြောင်းကြောင့်ပဲဖြစ်ဖြစ် အဓိကမှာ ကြောက်စိတ်၏ စေ့ဆော်မှုကြောင့်ဖြစ်သည်။ အလုပ်လုပ်သူမှာ ငတ်မှာကြောက်၍ဖြစ်သည်။ အလုပ်မလုပ်ပဲနေသူမှာ ပင်ပန်းမှာ ကြောက်၍ဖြစ်သည်။ နှစ်ခုလုံးတွင်ကြောက်စိတ်ပါလေသည်။ ဟစ်တလာက ဂျူးများကို ကြောက်စိတ်ဖြင့် အကုန်သတ်ဖို့ကြိုးစားခဲ့သည်။ စီးပွားရေးကောင်းမှာကြောက်၍ဖြစ်ဖြစ်၊ ဂျာမနီတွင်ချယ်လှယ်မှာစိုး၍ဖြစ်ဖြစ်၊ ကြောက်စိတ်မှာ ကြောက်စိတ်ပင်ဖြစ်သည်။ အီတလီနှင့် ဂျပန်ကလူ့လောကကို မအုပ်စိုးရမှာကြောက်စိတ်ဖြင့် ဂျာမနီနှင့် ဒုတိယကမ္ဘာစစ်တွင်ပူးပေါင်းခဲ့သည်။ အင်္ဂလန်နှင့် မဟာမိတ်တို့က လွတ်လပ်ရေးဆုံးရှုံးမှာကြောက်စိတ်ဖြင့် ပြန်ခံချခဲ့ကြလေသည်။ ပို၍ကြီးမားသောကြောက်စိတ်က အခြားကြောက်စိတ်များကိုလွှမ်းမိုး၍ ပိုကြီးကျယ်သောအဖြစ်အပျက်များကိုပေးခြင်းဖြစ်သည်။ ဥပမာပြောရလျှင် ကလေးမွေးသောမိခင်သည် နာကျင်မှာကိုကြောက်သည့်စိတ်ထက် မိခင်မေတ္တာမပေးရမှာကို ကြောက်သည့်စိတ်ကပိုများသောကြောင့် မိမိရင်သွေးငယ်ကို မွေးဖွားခြင်းဖြစ်သည်။ ချစ်ခြင်းကြောင့်မွေးသည်ဟုဆိုလျှင် တနည်းအားဖြင့် မချစ်ရမှာကြောက်သောကြောင့် မွေးသည်ဟုဆိုနိုင်သည်။ ဤသည်မှာလည်း ကြောက်စိတ်ပင်ဖြစ်သည်။ အပေါင်းဖြစ်ချင်သည်ဟုဆိုလျင် အနှုတ်မဖြစ်ချင်သောကြောင့်ဟု အဓိပ္ပါယ်ကောက်၍ ရသကဲ့သို့ပင်။ အရင်းစစ်လိုက်လျှင် ကြောက်စိတ်တစ်ခုခုကြောင့်သာ ဖြစ်သည်။ Fear ဟု ခေါ်သော ကြောက်စိတ်သည် အရာအားလုံး၏အစဖြစ်သည်ကို လက်မခံနိုင်သေးပါက မရေမတွက်နိုင်လောက်သော သက်သေသက်ကာယများရှိပါသေးသည်။ အချို့ကိုသာပြောရလျှင် အစားအသောက်စားခြင်းသည် ဆာလောင်မှာကြောက်၍ဖြစ်သည်။ မဆာပဲ အရသာအတွက်စားသူမှာ ရသအာရုံမခံစားရမှာ ကြောက်၍ဖြစ်သည်။ ဘာကြောင့်စားစား၊ ကြောက်၍စားခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့အတူ အခြားအရာအားလုံးမှာလည်းကြောက်စိတ်ကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။ ပူမှာ ကြောက်စိတ်၊ ညစ်ပတ်မှာကြောက်စိတ်က ရေချိုးစေသည်။ အိပ်ပျော်သွားခြင်းပင်လျှင် ကြောက်စိတ်များ၏ မောင်းနှင်မှုကြောင့် လှုပ်ရှားနေရသော ကိုယ်ခန္ဓာကို အနားပေးရခြင်းဖြစ်သည်။ နေ့စဉ်ပြုဖွယ်ကိစ္စများအားလုံး ကြောက်စိတ်ကြောင့်ဖြစ်ရခြင်းကို ပြောလိုခြင်းဖြစ်သည်။ လူမှုဆက်ဆံရေးတွင်လည်း ထိုသို့ပင်ဖြစ်သည်။ ဆက်ဆံရေးမှန်သမျှမှာ ကြောက်စိတ်အပေါ်တွင် အခြေခံထားသည်။ လူမချစ်မှာကြောက်စိတ်က လူချစ်လူခင်များသောလူတစ်ယောက်ဖြစ်အောင်၊ အထင်သေးခံရမှာကြောက်စိတ်က ကြွားဝါတတ်အောင် (သို့မဟုတ်) ကြိုးစားတတ်သူဖြစ်အောင်၊ လူတောတိုးရမှာကြောက်စိတ်က တစ်ကိုယ်တည်းနေသူဖြစ်အောင်၊ အနှိမ်ခံရမှာကြောက်စိတ်က သူများကို အနိုင်ကျင့်တတ်သူဖြစ်ေအောင် စသည်ဖြင့် လူမှုဆက်ဆံရေးတွင်လည်း မထင်ရှားသောအသွင်ဖြင့် ကြောက်စိတ်က ပါလေသည်။ ကိစ္စအားလုံး ကြောက်စိတ်မှစကြောင်းသိ၍ သတိထားထိန်းသိမ်းလျှင် ပြဿနာတော်တော်များများကိုရှင်းပစ်နိုင်လေသည်။ ကိုယ့်နေရာကို ယူမှာကြောက်စိတ်ဖြင့် သူတစ်ပါးအား မုန်းတီးခြင်းမဖြစ်နိုင်တော့သကဲ့သို့၊ တစ်ခုခုကိုကြောက်စိတ်ဖြင့် ဘာမှန်းမသိပဲ စိတ်ပူလောင်ရမှုမျိုးလည်းမဖြစ်နိုင်တော့ပေ။ သို့သော် ကောင်းသောကိစ္စများတွင်ကား ကြောက်စိတ်ရှိသင့်ပါသေးသည်။ မကောင်းမှုလုပ်ရမှာကို ကြောက်သည့်စိတ်၊ မတရားလုပ်ရမည်ကို ကြောက်သည့်စိတ် စသည်တို့ကားရှိသင့်ပေသည်။ သို့မှသာ လူလောကတစ်ခုလုံးသာယာမည် ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာလည်း ကြောက်စိတ်ပင်ဖြစ်၍ လူ့လောကမသာယာမှာ ကြောက်သည့်စိတ်ဖြစ်သည်။ အကယ်၍သာ ကြောက်စိတ် ခေါ် Fear ဆိုသည့်အရာကြီး ကျွနု်ပ်တို့ထံမှလုံးဝပျောက်ကွယ်သွားပါက ကမ္ဘာကြီးသည် မည်သို့သောနေရာမျိုးဖြစ်လာမည်ကိုကား တွေးရမှာကြောက်သောကြောင့် မတွေးတော့ပါ။

===============================

အရာအားလုံးသည္ သူ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အေကာင္း၊ အဆိုး၊ အျဖစ္အပ်က္မွန္သမွ်တုိ႔၏ လက္သည္မွာ ဒင္းျဖစ္သည္။ ဒင္းသည္သာ ကိစၥအဝဝတို႔၏ တရားခံျဖစ္သည္။ လူ႔ေလာက၏ဆိုးမုိက္မွဳမွန္သမွ်တို႔တြင္ ဒင္းလက္ခ်က္မကင္း။ ျပစ္မွဳမွန္သမွ်မွာလည္း ဒင္းက စျခင္းျဖစ္သည္။ မေကာင္းမွဳမွန္သမွ်တုိ႔တြင္ဒင္းပါသကဲ့သုိ႔ ေကာင္းမွဳကိစၥမ်ားတြင္လည္း ဒင္းကေရွ ႔ေဆာင္ေလေသးသည္။ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရလွ်င္ ဒင္းေၾကာင့္ပင္ လူ႔ေဘာင္ေလာကၾကီး ေကာင္းတစ္တန္၊ ဆိုးတစ္လွည့္ျဖစ္ေနသည္ဟု ဆိုရေပလိမ့္မည္။ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းသေလာက္၊ နားလည္ရခက္ေသာ၊ မ်က္ႏွာမ်ားစြာရွိေသာ ဒင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။ ဒင္းကို သတိျပဳမိသူကား အလြန္အင္မတန္ပင္ရွားပါးလွေပသည္။ အေကာင္အထည္အင္မတန္ၾကီးမားလာမွသာ ဒင္းမွန္းသိၾကရေလသည္။ အေမွာင္တြင္းမွေန၍ ၾကိဳးကိုင္ကာ ခ်ယ္လွယ္ႏုိ္င္ေပေသာ ဒင္းပါတကား။ တစ္ခါတရံ ဒင္းသည္ အလင္းေရာင္တြင္ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ထြက္ထုိင္ေနတတ္ေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္ မည္သူမွ်သတိမျပဳမိၾက။ ရုပ္ဖ်က္အလြန္ေတာ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဒင္းရွိျခင္းသည္ ေကာင္းလည္းေကာင္း၍၊ မေကာင္းလည္းမေကာင္း။ မေကာင္းျခင္းမွာ ဒင္းေၾကာင့္မေကာင္းမွဳကိစၥမ်ားျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ ေကာင္းျခင္းမွာ ဒင္းေၾကာင့္လူ႔ေလာကၾကီး တိုးတက္ခဲ့၍ျဖစ္သည္။ ဒင္းတစ္ေယာက္ထဲ၏ လက္ခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးပင္လွ်င္ ဒင္းေၾကာင့္ ဘုရားအျဖစ္သို႔ေရာက္ေအာင္ က်င့္ၾကံအားထုတ္ေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ဒင္းကား သတၱဝါတို႔၏ စိတ္သ႑ာန္ဝယ္အစဥ္ပုန္းေအာင္းေနေသာ၊ ရံဖန္ရံခါမွ အေကာင္ထည္ထင္ရွားျပတတ္ေသာ ေၾကာက္စိတ္ ပင္တည္း။ မွန္သည္။ သိဒၶတၱမင္းသားသည္ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္း တည္းဟူေသာ ဒုကၡဆင္းရဲတို႔ကို ေၾကာက္သည့္ ေၾကာက္စိတ္ျဖင့္ လူ႔ဘဝ၏အႏွစ္သာရကိုရွာေဖြရာမွ ဘုရားအျဖစ္သို႔ေရာက္ကာ၊ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လူသားမ်ားအတြက္ အဖိုးမျဖတ္ႏုိ္င္ေသာ က်င့္စဥ္၊ တရားေတာ္မ်ားကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိ အေမြေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေၾကာက္စိတ္သည္ နံပါတ္တစ္ ေစ့ေဆာ္သူျဖစ္သည္။ အရာရာအားလုံးသည္ ေၾကာက္စိတ္မွ အစျပဳသည္ကို ျငင္းလုိသည္ဆိုပါအံ႔။ ျငင္း၍ရႏုိင္မည္မဟုတ္ပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အခ်ိဳ ႔ကိစၥမ်ား၌ မထင္ရွားေသာ ေၾကာက္စိတ္ကို ထင္ရွားေအာင္ သက္ေသျပႏုိ္င္ၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ တစ္ဦးျခင္းႏွင့္ဆုိင္ေသာ ကိစၥေသးေသးေလးမွ အစျပဳ၍ လူမ်ားႏွင့္ဆုိင္ေသာ ဧရာမကိစၥၾကီးမ်ားအထိ ေၾကာက္စိတ္က အစျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေသမည္ကိုေၾကာက္သူမ်ားက ဘာသာတရားမ်ားကုိ ဖန္တီးခဲ့ၾကသည္။ နာမွာကိုေၾကာက္သူမ်ားက ေဆးပညာကိုတုိးတက္ေအာင္ အစဥ္ၾကံေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ ဆင္းရဲေၾကာက္သူမ်ားက ခ်မ္းသာေအာင္ ေတာင့္တၾက၍၊ သူမ်ားကို မႏုိင္ရမွာေၾကာက္သူမ်ားက လက္နက္မ်ား အျပိဳင္ထြင္ကာ ကမာၻစစ္ၾကီးမ်ားကို မီးေမႊးခဲ့ၾကသည္။ လူသားမ်ားနာက်င္မွာကို ေၾကာက္သူမ်ားက လူသားမ်ားအတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးေသာ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားအျပည့္ရွိေသာ ေမတၱာရွင္သူေတာ္စင္မ်ားအျဖစ္ ေမြးဖြားလာၾကျပန္ေလသည္။ အရာရာသည္ ေၾကာက္စိတ္ တစ္ခုထဲမွ အစျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ စာေမးပြဲက်မွာေၾကာက္၍၊ အိမ္ကဆူမွာေၾကာက္၍၊ လူအထင္ေသးခံရမွာေၾကာက္၍ စာၾကည့္ေသာေက်ာင္းသားသည္ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အဓိကမွာ ေၾကာက္စိတ္၏ ေစ့ေဆာ္မွဳေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အလုပ္လုပ္သူမွာ ငတ္မွာေၾကာက္၍ျဖစ္သည္။ အလုပ္မလုပ္ပဲေနသူမွာ ပင္ပန္းမွာ ေၾကာက္၍ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ခုလုံးတြင္ေၾကာက္စိတ္ပါေလသည္။ ဟစ္တလာက ဂ်ဴးမ်ားကို ေၾကာက္စိတ္ျဖင့္ အကုန္သတ္ဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့သည္။ စီးပြားေရးေကာင္းမွာေၾကာက္၍ျဖစ္ျဖစ္၊ ဂ်ာမနီတြင္ခ်ယ္လွယ္မွာစိုး၍ျဖစ္ျဖစ္၊ ေၾကာက္စိတ္မွာ ေၾကာက္စိတ္ပင္ျဖစ္သည္။ အီတလီႏွင့္ ဂ်ပန္ကလူ႔ေလာကကို မအုပ္စုိးရမွာေၾကာက္စိတ္ျဖင့္ ဂ်ာမနီႏွင့္ ဒုတိယကမာၻစစ္တြင္ပူးေပါင္းခဲ့သည္။ အဂၤလန္ႏွင့္ မဟာမိတ္တို႔က လြတ္လပ္ေရးဆုံးရွံဳးမွာေၾကာက္စိတ္ျဖင့္ ျပန္ခံခ်ခဲ့ၾကေလသည္။ ပို၍ၾကီးမားေသာေၾကာက္စိတ္က အျခားေၾကာက္စိတ္မ်ားကိုလႊမ္းမိုး၍ ပိုၾကီးက်ယ္ေသာအျဖစ္အပ်က္မ်ားကိုေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ဥပမာေျပာရလွ်င္ ကေလးေမြးေသာမိခင္သည္ နာက်င္မွာကိုေၾကာက္သည့္စိတ္ထက္ မိခင္ေမတၱာမေပးရမွာကို ေၾကာက္သည့္စိတ္ကပိုမ်ားေသာေၾကာင့္ မိမိရင္ေသြးငယ္ကို ေမြးဖြားျခင္းျဖစ္သည္။ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ေမြးသည္ဟုဆိုလွ်င္ တနည္းအားျဖင့္ မခ်စ္ရမွာေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ ေမြးသည္ဟုဆိုႏုိင္သည္။ ဤသည္မွာလည္း ေၾကာက္စိတ္ပင္ျဖစ္သည္။ အေပါင္းျဖစ္ခ်င္သည္ဟုဆိုလ်င္ အႏွဳတ္မျဖစ္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ဟု အဓိပၸါယ္ေကာက္၍ ရသကဲ့သို႔ပင္။ အရင္းစစ္လို္က္လွ်င္ ေၾကာက္စိတ္တစ္ခုခုေၾကာင့္သာ ျဖစ္သည္။ Fear ဟု ေခၚေသာ ေၾကာက္စိတ္သည္ အရာအားလုံး၏အစျဖစ္သည္ကို လက္မခံနုိင္ေသးပါက မေရမတြက္ႏုိ္င္ေလာက္ေသာ သက္ေသသက္ကာယမ်ားရွိပါေသးသည္။ အခ်ိဳ ႔ကိုသာေျပာရလွ်င္ အစားအေသာက္စားျခင္းသည္ ဆာေလာင္မွာေၾကာက္၍ျဖစ္သည္။ မဆာပဲ အရသာအတြက္စားသူမွာ ရသအာရုံမခံစားရမွာ ေၾကာက္၍ျဖစ္သည္။ ဘာေၾကာင့္စားစား၊ ေၾကာက္၍စားျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ အျခားအရာအားလုံးမွာလည္းေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ပူမွာ ေၾကာက္စိတ္၊ ညစ္ပတ္မွာေၾကာက္စိတ္က ေရခ်ိဳးေစသည္။ အိပ္ေပ်ာ္သြားျခင္းပင္လွ်င္ ေၾကာက္စိတ္မ်ား၏ ေမာင္းနွင္မွဳေၾကာင့္ လွဳပ္ရွားေနရေသာ ကိုယ္ခႏၶာကို အနားေပးရျခင္းျဖစ္သည္။ ေန႔စဥ္ျပဳဖြယ္ကိစၥမ်ားအားလုံး ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ရျခင္းကို ေျပာလိုျခင္းျဖစ္သည္။ လူမွဳဆက္ဆံေရးတြင္လည္း ထုိသို႔ပင္ျဖစ္သည္။ ဆက္ဆံေရးမွန္သမွ်မွာ ေၾကာက္စိတ္အေပၚတြင္ အေျခခံထားသည္။ လူမခ်စ္မွာေၾကာက္စိတ္က လူခ်စ္လူခင္မ်ားေသာလူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္၊ အထင္ေသးခံရမွာေၾကာက္စိတ္က ၾကြားဝါတတ္ေအာင္ (သို႔မဟုတ္) ၾကိဳးစားတတ္သူျဖစ္ေအာင္၊ လူေတာတိုးရမွာေၾကာက္စိတ္က တစ္ကိုယ္တည္းေနသူျဖစ္ေအာင္၊ အႏွိမ္ခံရမွာေၾကာက္စိတ္က သူမ်ားကို အႏုိင္က်င့္တတ္သူျဖစ္ေေအာင္ စသည္ျဖင့္ လူမွဳဆက္ဆံေရးတြင္လည္း မထင္ရွားေသာအသြင္ျဖင့္ ေၾကာက္စိတ္က ပါေလသည္။ ကိစၥအားလုံး ေၾကာက္စိတ္မွစေၾကာင္းသိ၍ သတိထားထိန္းသိမ္းလွ်င္ ျပႆနာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုရွင္းပစ္ႏုိင္ေလသည္။ ကိုယ့္ေနရာကို ယူမွာေၾကာက္စိတ္ျဖင့္ သူတစ္ပါးအား မုန္းတီးျခင္းမျဖစ္ႏုိင္ေတာ့သကဲ့သို႔၊ တစ္ခုခုကိုေၾကာက္စိတ္ျဖင့္ ဘာမွန္းမသိပဲ စိတ္ပူေလာင္ရမွဳမ်ိဳးလည္းမျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ေကာင္းေသာကိစၥမ်ားတြင္ကား ေၾကာက္စိတ္ရွိသင့္ပါေသးသည္။ မေကာင္းမွဳလုပ္ရမွာကို ေၾကာက္သည့္စိတ္၊ မတရားလုပ္ရမည္ကို ေၾကာက္သည့္စိတ္ စသည္တုိ႔ကားရွိသင့္ေပသည္။ သို႔မွသာ လူေလာကတစ္ခုလုံးသာယာမည္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာလည္း ေၾကာက္စိတ္ပင္ျဖစ္၍ လူ႔ေလာကမသာယာမွာ ေၾကာက္သည့္စိတ္ျဖစ္သည္။ အကယ္၍သာ ေၾကာက္စိတ္ ေခၚ Fear ဆိုသည့္အရာၾကီး ကြ်ႏု္ပ္တို႔ထံမွလုံးဝေပ်ာက္ကြယ္သြားပါက ကမာၻၾကီးသည္ မည္သို႔ေသာေနရာမ်ိဳးျဖစ္လာမည္ကိုကား ေတြးရမွာေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ မေတြးေတာ့ပါ။

ဝါသနာကို လူရှေ့ချပြခြင်း

လူေတြမွာ ဝါသနာကိုယ္စီ ရွိၾကပါတယ္။ ဝါသနာ ဆိုတာ ကိုယ္စိတ္ပါဝင္စားတဲ့၊ အေသြးအသားထဲက လုပ္ခ်င္ေနတဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကိုေျပာတာပါ။ ထမင္းစားတာဝါသနာပါတယ္ လို႔ေတာ့ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ အေသြးအသားထဲက လုပ္ခ်င္ေပမယ့္ လူတိုင္းကထမင္းစားခ်င္တာပဲကိုး။ ဒါဆို ဝါသနာဆိုတာ လူတိုင္းလုပ္တဲ့အလုပ္မ်ိဳး၊ ေန႔စဥ္ပုံမွန္ျပဳရိုးျပဳစဥ္ကိစၥမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေပါ့။ မဟုတ္ပါဘူး...။ ဝါသနာဆိုတာ အခ်ိန္နဲ႔၊ ညဏ္စြမ္း၊ ကိုယ္စြမ္း တစ္ခုခုေပးၿပီး ပင္ပန္းသြားတာေတာင္၊ အေကာင္အထည္ေပၚတဲ့ ေငြေရး၊ ေက်ာ္ၾကားမွဳ အက်ိဳးအျမတ္တစ္ခုခုမရတာေတာင္၊ လုပ္ၿပီးသြားရင္ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိ္င္တဲ့အလုပ္မ်ိဳးပါ။ ကြ်န္ေတာ့ အေဖက စို္က္ပ်ိဳးေရးဝါသနာပါ ပါတယ္။ ျခံထဲမွာ သီးပင္၊ စားပင္ေလးေတြစိုက္ၿပီးရင္ သူ႔ဟာသူေက်နပ္ေနတတ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့ ညီဝမ္းကြဲေလးတစ္ေယာက္က မ်က္လွည့္ျပတာ ဝါသနာပါ ပါတယ္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို သူတတ္ထားတာေတြျပ၊ အသစ္ အသစ္ေတြေလ့လာ၊ ေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစားၿပီး ေက်နပ္ေနပါတယ္။ ဝါသနာဆိုတာကို အၾကမ္းျဖင္းေျပာျပတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္က ဝါသနာ အေၾကာင္းကို ဋီကာခ်ဲ ႔မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဝါသနာတစ္ခုကေန ထြက္လာတဲ့ ရလဒ္ေလးေတြအေၾကာင္းေျပာခ်င္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ့အေဖဟာ စိုက္ပ်ိဳးေရးဝါသနာပါလုိ႔ လုပ္တာပါ။ ကမာၻ႔စားနပ္ရိကၡာျပပြဲမွာ သူ႔စုိက္ခင္းကို ျပဖုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့သူတစ္ပိုင္တစ္ႏုိင္စိုက္ပ်ိဳးေနရုံနဲ႔ အဆင္ေျပပါတယ္။ နည္းစနစ္မွားမွား၊ မွန္မွန္ အေရးမၾကီးပါဘူး။ အပင္ေလးေတြျဖစ္ထြန္းတယ္၊ သူေက်နပ္တယ္ဆုိရင္ လုံေလာက္ပါတယ္။ သူ႔ကိုလဲ ဘယ္သူမွ မွားတယ္၊မွန္တယ္ ေဝဖန္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့ညီဝမ္းကြဲ ကိစၥကေတာ့ တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားပါၿပီ။ သူငယ္ငယ္ မ်က္လွည့္ကိုဝါသနာပါကာစကေတာ့ ကေလးကြက္ေလးေတြျပလို႔ အဆင္ေျပပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူ႔ဝါသနာက အရမ္းျပင္းထန္လာရာကေန လူေတြေရွ ႔မွာ၊ လူထုေရွ ႔မွာ ခ်ျပခ်င္လာတဲ့အထိ ျဖစ္လာပါတယ္။ သူၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ ေလ့လဲေလ့က်င့္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ စင္ေပၚေရာက္တဲ့အခါမွာ သူ႔ရဲ ႔ျပကြက္ေတြဟာ အဆင့္အတန္းမွီေနပါေတာ့တယ္။ ဝါသနာကို လူေရွ ႔မွာျပခ်င္တ့ဲအခါ ေသခ်ာဝီရိစုိက္ၿပီး လုပ္ခ့ဲတာပါ။ ဝါသနာကို ပရိသတ္ေရွ ႔ျပခ်င္ရင္ အဲဒီလုိမ်ိဳးေလးျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ သူက စာေရး၊ စာဖတ္ ဝါသနာပါသူပါ။ ဝါသနာပါလို႔ စာေလးေတြလဲ ေရးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လဲ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေရးထားတာေလးေတြက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာေလးေတြ အမ်ားၾကီးပါ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာလုံးေပါင္းေတြက စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ မွားေနတတ္ပါတယ္။ တစ္လုံးတစ္ေလ မွားတာက ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ခုဟာက ေတာ္ေတာ္ဆိုးဆုိးရြားရြားကို မွားေနတာပါ။ သူ႔ဟာသူ ကုိယ့္စာအုပ္ထဲ ကိုယ္ေရးထားရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မေျပာပါဘူး။ ကိစၥလဲမရွိပါဘူး။ ခုဟာက ဘေလာ့တစ္ခုအေနနဲ႔ လူတိုင္းဖတ္လို႔ရေအာင္တင္ထားတာဆိုေတာ့....ကိစၥရွိလာပါၿပီ။ ဝါသနာပါလို႔ လုပ္တာပဲဗ်ာ၊ စာမ်ားမ်ားဖတ္၊ စာလုံးေပါင္းစာအုပ္ေလးကိုင္ၿပီးေရး၊ ၿပီးမွ လူေရွ ႔ခ်ျပေပါ့။ ကုိယ့္ဝါသနာကို စနစ္တက် အမွားကင္းကင္းလုပ္ေတာ့ လူလဲမေလးစားေပဘူးလား။ ကြ်န္ေတာ္ ေထာက္ျပေတာ့ ဆင္ေျခေပးပါတယ္။ ဒါျဖင့္ အသံမေကာင္းတဲ့သူမွာေရာ သီခ်င္းဆိုခြင့္မရွိေတာ့ဘူးလားတဲ့။ ရွိပါတယ္။ လုံးဝကိုု အခြင့္အေရးရွိပါတယ္။ အသံမေကာင္းရင္လဲ သီခ်င္းဆုိလို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကို္ယ့္အိမ္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ကိုယ္ဆို၊ ကိုယ့္ဟာကို တစ္ေယာက္ထဲဆို ပါ။ စင္ေပၚမွာ တက္ဆုိမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အသံေကာင္းရပါမယ္။ နည္းစနစ္ရွိရပါမယ္။ ဝါသနာပါလုိ႔ လူတွေမှာ ဝါသနာကိုယ်စီ ရှိကြပါတယ်။ ဝါသနာ ဆိုတာ ကိုယ်စိတ်ပါဝင်စားတဲ့၊ အသွေးအသားထဲက လုပ်ချင်နေတဲ့ အလုပ်မျိုးကိုပြောတာပါ။ ထမင်းစားတာဝါသနာပါတယ် လို့တော့ ပြောလို့မရပါဘူး။ အသွေးအသားထဲက လုပ်ချင်ပေမယ့် လူတိုင်းကထမင်းစားချင်တာပဲကိုး။ ဒါဆို ဝါသနာဆိုတာ လူတိုင်းလုပ်တဲ့အလုပ်မျိုး၊ နေ့စဉ်ပုံမှန်ပြုရိုးပြုစဉ်ကိစ္စမျိုး မဟုတ်ဘူးပေါ့။ မဟုတ်ပါဘူး...။ ဝါသနာဆိုတာ အချိန်နဲ့၊ ညဏ်စွမ်း၊ ကိုယ်စွမ်း တစ်ခုခုပေးပြီး ပင်ပန်းသွားတာတောင်၊ အကောင်အထည်ပေါ်တဲ့ ငွေရေး၊ ကျော်ကြားမှု အကျိုးအမြတ်တစ်ခုခုမရတာတောင်၊ လုပ်ပြီးသွားရင် ကျေနပ်ပျော်ရွှင်နိုင်တဲ့အလုပ်မျိုးပါ။ ကျွန်တော့ အဖေက စိုက်ပျိုးရေးဝါသနာပါ ပါတယ်။ ခြံထဲမှာ သီးပင်၊ စားပင်လေးတွေစိုက်ပြီးရင် သူ့ဟာသူကျေနပ်နေတတ်ပါတယ်။ ကျွန်တော့ ညီဝမ်းကွဲလေးတစ်ယောက်က မျက်လှည့်ပြတာ ဝါသနာပါ ပါတယ်။ သူ့သူငယ်ချင်းတွေကို သူတတ်ထားတာတွေပြ၊ အသစ် အသစ်တွေလေ့လာ၊ ကောင်းသထက်ကောင်းအောင် ကြိုးစားပြီး ကျေနပ်နေပါတယ်။ ဝါသနာဆိုတာကို အကြမ်းဖြင်းပြောပြတာပါ။ ကျွန်တော်က ဝါသနာ အကြောင်းကို ဋီကာချဲ့မှာမဟုတ်ပါဘူး။ ဝါသနာတစ်ခုကနေ ထွက်လာတဲ့ ရလဒ်လေးတွေအကြောင်းပြောချင်တာပါ။ ကျွန်တော့အဖေဟာ စိုက်ပျိုးရေးဝါသနာပါလို့ လုပ်တာပါ။ ကမ္ဘာ့စားနပ်ရိက္ခာပြပွဲမှာ သူ့စိုက်ခင်းကို ပြဖို့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီတော့သူတစ်ပိုင်တစ်နိုင်စိုက်ပျိုးနေရုံနဲ့ အဆင်ပြေပါတယ်။ နည်းစနစ်မှားမှား၊ မှန်မှန် အရေးမကြီးပါဘူး။ အပင်လေးတွေဖြစ်ထွန်းတယ်၊ သူကျေနပ်တယ်ဆိုရင် လုံလောက်ပါတယ်။ သူ့ကိုလဲ ဘယ်သူမှ မှားတယ်၊မှန်တယ် ဝေဖန်စရာ အကြောင်းမရှိပါဘူး။ ကျွန်တော့ညီဝမ်းကွဲ ကိစ္စကတော့ တစ်မျိုးဖြစ်သွားပါပြီ။ သူငယ်ငယ် မျက်လှည့်ကိုဝါသနာပါကာစကတော့ ကလေးကွက်လေးတွေပြလို့ အဆင်ပြေပါတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ သူ့ဝါသနာက အရမ်းပြင်းထန်လာရာကနေ လူတွေရှေ့မှာ၊ လူထုရှေ့မှာ ချပြချင်လာတဲ့အထိ ဖြစ်လာပါတယ်။ သူကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။ လေ့လာခဲ့ပါတယ်။ လေ့လဲလေ့ကျင့်ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီလိုနဲ့ စင်ပေါ်ရောက်တဲ့အခါမှာ သူ့ရဲ့ပြကွက်တွေဟာ အဆင့်အတန်းမှီနေပါတော့တယ်။ ဝါသနာကို လူရှေ့မှာပြချင်တဲ့အခါ သေချာဝီရိစိုက်ပြီး လုပ်ခဲ့တာပါ။ ဝါသနာကို ပရိသတ်ရှေ့ပြချင်ရင် အဲဒီလိုမျိုးလေးဖြစ်သင့်ပါတယ်။ ကျွန်တော့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိပါတယ်။ သူက စာရေး၊ စာဖတ် ဝါသနာပါသူပါ။ ဝါသနာပါလို့ စာလေးတွေလဲ ရေးပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဖတ်ဖြစ်ပါတယ်။ ရေးထားတာလေးတွေက တော်တော်ကောင်းတာလေးတွေ အများကြီးပါ ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စာလုံးပေါင်းတွေက စိတ်ပျက်စရာကောင်းလောက်အောင် မှားနေတတ်ပါတယ်။ တစ်လုံးတစ်လေ မှားတာက ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ ခုဟာက တော်တော်ဆိုးဆိုးရွားရွားကို မှားနေတာပါ။ သူ့ဟာသူ ကိုယ့်စာအုပ်ထဲ ကိုယ်ရေးထားရင်တော့ ကျွန်တော်မပြောပါဘူး။ ကိစ္စလဲမရှိပါဘူး။ ခုဟာက ဘလော့တစ်ခုအနေနဲ့ လူတိုင်းဖတ်လို့ရအောင်တင်ထားတာဆိုတော့....ကိစ္စရှိလာပါပြီ။ ဝါသနာပါလို့ လုပ်တာပဲဗျာ၊ စာများများဖတ်၊ စာလုံးပေါင်းစာအုပ်လေးကိုင်ပြီးရေး၊ ပြီးမှ လူရှေ့ချပြပေါ့။ ကိုယ့်ဝါသနာကို စနစ်တကျ အမှားကင်းကင်းလုပ်တော့ လူလဲမလေးစားပေဘူးလား။ ကျွန်တော် ထောက်ပြတော့ ဆင်ခြေပေးပါတယ်။ ဒါဖြင့် အသံမကောင်းတဲ့သူမှာရော သီချင်းဆိုခွင့်မရှိတော့ဘူးလားတဲ့။ ရှိပါတယ်။ လုံးဝကို အခွင့်အရေးရှိပါတယ်။ အသံမကောင်းရင်လဲ သီချင်းဆိုလို့ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်အိမ်က ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကိုယ်ဆို၊ ကိုယ့်ဟာကို တစ်ယောက်ထဲဆို ပါ။ စင်ပေါ်မှာ တက်ဆိုမယ်ဆိုရင်တော့ အသံကောင်းရပါမယ်။ နည်းစနစ်ရှိရပါမယ်။ ဝါသနာပါလို့ တစ်ယောက်ထဲ လုပ်တာက ဘယ်လိုပဲဖြစ်နေနေ ကိစ္စမရှိပါ။ ကိုယ်ကျေနပ်နေဖို့သာ အဓိက မဟုတ်လား။ ပရိသတ်ရှေ့ချပြမယ်ဆိုရင်တော့ အဆင့်အတန်းတစ်ခုကို မှီအောင်လုပ်ရမှာပါ။ စာရေးတဲ့ကိစ္စကလဲ ဒီလိုပါပဲ။ တစ်ယောက်ထဲ ဒိုင်ယာရီရေးရင် ကြိုက်သလိုရေးလို့ ရပါတယ်..။ စာလုံးပေါင်းမှားမှား၊ မှန်မှန်။ ဝါကျတည်ဆောက်ပုံမှားမှား၊ မှန်မှန်။ ဝါကျတွေရဲ့ညီညွတ်မှုရှိရှိ မရှိရှိ။ လူအများရှေ့ချပြမယ်ဆိုရင်တော့ အဲလောက်နဲ့ မရပါ။ အနည်းဆုံးတော့ စာလုံးပေါင်းမှန်အောင်၊ ဝါကျတည်ဆောက်ပုံမှန်အောင် လေ့လာရမှာဖြစ်ပါတယ်။ ဒါမှသာ ဝါသနာကို လူရှေ့မှာချပြနိုင်မှာပါ။ ချပြသင့်တာပါ။ စာရေးဝါသနာပါနေမှတော့၊ စာလုံးပေါင်းလေ့လာတဲ့ကိစ္စက မခက်ခဲသင့်ပါ။ နောက်ဆုံး ယုတ်ဆွအဆုံးပြောရရင် သတ်ပုံစာအုပ်လေးဘေးချပြီး ကြည့်ရေးတောင် အဆင်ပြေပါတယ်။ နိဂုံးချုပ်ရရင်တော့ ဝါသနာပါရင် ကြိုက်ရာလုပ်ပါ။ ဒါပေမယ့် ဝါသနာကို လူရှေ့ချပြချင်ရင်တော့ တန်းမှီအောင်အရင် လုပ်ပေးသင့်ပါတယ်လို့။ ကောင်းတာမကောင်းတာ၊ ပရိသတ်ကြိုက်တာ မကြိုက်တာက တစ်ပိုင်းပါ။ ကိုယ့်ဘက်က အားစိုက်မှုလေးတစ်ခု၊ အခြေခံအဆင့်လေးတွေကိုပြည့်မှီအောင်လုပ်မှုလေးတစ်ခုကတော့ ဖြစ်ကိုဖြစ်သင့်ပါတယ်လို့ ပြောချင်ပါတယ်။ ဝါသနာပါတဲ့ အလုပ်တစ်ခုကို ဖြစ်ထွန်းအောင်လုပ်နိုင်တဲ့သူတွေ ဖြစ်ကြပါစေဗျာ။

==========================

တစ္ေယာက္ထဲ လုပ္တာက ဘယ္လုိပဲျဖစ္ေနေန ကိစၥမရွိပါ။ ကိုယ္ေက်နပ္ေနဖို႔သာ အဓိက မဟုတ္လား။ ပရိသတ္ေရွ ႔ခ်ျပမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဆင့္အတန္းတစ္ခုကို မွီေအာင္လုပ္ရမွာပါ။ စာေရးတဲ့ကိစၥကလဲ ဒီလုိပါပဲ။ တစ္ေယာက္ထဲ ဒုိင္ယာရီေရးရင္ ၾကိဳက္သလိုေရးလို႔ ရပါတယ္..။ စာလုံးေပါင္းမွားမွား၊ မွန္မွန္။ ဝါက်တည္ေဆာက္ပုံမွားမွား၊ မွန္မွန္။ ဝါက်ေတြရဲ ႔ညီညြတ္မွဳရွိရွိ မရွိရွိ။ လူအမ်ားေရွ ႔ခ်ျပမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဲေလာက္နဲ႔ မရပါ။ အနည္းဆုံးေတာ့ စာလုံးေပါင္းမွန္ေအာင္၊ ဝါက်တည္ေဆာက္ပုံမွန္ေအာင္ ေလ့လာရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွသာ ဝါသနာကို လူေရွ ႔မွာခ်ျပႏုိင္မွာပါ။ ခ်ျပသင့္တာပါ။ စာေရးဝါသနာပါေနမွေတာ့၊ စာလုံးေပါင္းေလ့လာတဲ့ကိစၥက မခက္ခဲသင့္ပါ။ ေနာက္ဆုံး ယုတ္ဆြအဆုံးေျပာရရင္ သတ္ပုံစာအုပ္ေလးေဘးခ်ၿပီး ၾကည့္ေရးေတာင္ အဆင္ေျပပါတယ္။ နိဂုံးခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ ဝါသနာပါရင္ ၾကိဳက္ရာလုပ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဝါသနာကို လူေရွ ႔ခ်ျပခ်င္ရင္ေတာ့ တန္းမွီေအာင္အရင္ လုပ္ေပးသင့္ပါတယ္လို႔။ ေကာင္းတာမေကာင္းတာ၊ ပရိသတ္ၾကိဳက္တာ မၾကိဳက္တာက တစ္ပိုင္းပါ။ ကိုယ့္ဘက္က အားစိုက္မွဳေလးတစ္ခု၊ အေျခခံအဆင့္ေလးေတြကုိျပည့္မွီေအာင္လုပ္မွဳေလးတစ္ခုကေတာ့ ျဖစ္ကိုျဖစ္သင့္ပါတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဝါသနာပါတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကို ျဖစ္ထြန္းေအာင္လုပ္ႏုိင္တဲ့သူေတြ ျဖစ္ၾကပါေစဗ်ာ။

ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ ကခုန္ေနေလသူ

ပ်င္းရိျခင္းဟာ ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ ကခုန္ျမဴးတူးေနတယ္။ သန္စြမ္းၿပီး ၾကံခိုင္တဲ့သူရဲ ႔ ေျခလက္ေတြကို ျငီးျငီးေငြ႔ေငြ႔နဲ႔ ဆန္႔တန္းလုိက္၊ ေကြးလိုက္နဲ႔ေပါ့။ ရီေဝေဝမ်က္လုံးေတြကို ေမွးစင္းၿပီး သူ႔ဘဝကိုေက်နပ္ ၾကည္ႏူူးလို႔ေနတယ္။ ကမာၻၾကီးဟာ တယ္လွပ သာယာပါလား။

သူ႔ဘဝရဲ႔ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ကို ျပန္ငဲ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့.....တယ္လဲ အတက္အက်ျမန္တာပဲ လို႔ ျပန္ေတြးမိသြားတယ္။ သူ႔မွာ ပုန္းစရာေခ်ာင္မရွိေလာက္ေအာင္ သိမ္ငယ္ခဲ့ရဖူးသလို အလြန္အင္မတန္ ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကလဲ ဒုနဲ႔ေဒး။ ခုေရာ???? ခုေတာ့ ဘယ္လိုေနပါလိမ့္။ သန္စြမ္းခုိင္မာတဲ့သူရဲ ႔ လက္ေတြကို ဆုပ္လိုက္ ျဖန္႔လိုက္လုပ္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ တင္ျပန္ေတြးစရာမလိုေလာက္ေအာင္ ခိုင္မာသြားပါတယ္။ သူေတာ္ေတာ္ သန္စြမ္းေနၿပီပဲ။ ဟုတ္တယ္။ သူ႔ရဲ ႔ ကိုယ္ခႏၶာကလဲ အဆမတန္ၾကီးထြားလို႔....။ တစ္ကမာၻလုံးမွာ သူတစ္ေယာက္ထဲပဲ ရွိိသလို ကခုန္ျမဴးတူးလို႔။ အိုး...သူေတာ္ေတာ္ ေအာင္ျမင္ေနၿပီပဲ။ " ငါကြ " လို႔ လက္မ ေထာင္ခ်င္စိတ္ကို ျမိဳသိပ္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ ဂီတသံၾကားမွာ တစ္ျငိမ့္ျငိမ့္ေမ်ာရင္း ေခါင္းကိုေမာ့လို႔ ရင္ကိုေကာ့ထားမိေလေတာ့တယ္။ ငါဟဲ့ ပ်င္းရိျခင္း.......။

သူ႔ကို ၾကည့္မရတဲ့ က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္ျခင္းကေတာ့ မ်က္ေထာင့္နီၾကီးနဲ႔ ၾကည့္ေနရုံကလဲြလို႔ ဘာမွမတတ္ႏုိင္ရွာဘူး။ ဘယ္တတ္ႏုိင္ပါ့မလဲေလ....ပ်င္းရိျခင္းကို အျပတ္အသတ္ေထာက္ခံေနတဲ့ အာရံုလြင့္ပါးျခင္းတို႔၊ ေရသာခုိျခင္းတို႔၊ အေပ်ာ္အပါးမက္ျခင္းတို႔ ညီအစ္ကိုသုံးေယာက္က တစ္ရစ္ဝဲဝဲနဲ႔ ေဘးမွာ လာၿပီးေစာင္းၾကည့္ေနၾကတာကိုး။ သူတို႔အားေကာင္းတုံးေတာ့ လုုပ္ၾကပါေစေလ။ တူျဖစ္ရင္ႏွံ၊ ေပျဖစ္ရင္ေတာ့ ခံ ဖို႔ျပင္ထားၾကေပါ့ကြာ။

"ဒုန္း" ဆိုတ့ဲ အသံၾကီးနဲ႔အတူ ပ်င္းရိျခင္းခါးေကာ့သြားတယ္။ မေကာ့ပဲခံႏုိင္ရိုးလား...ေဆာင့္ကန္ခံလိုုက္ရတဲ့အားက နည္းမွမနည္းတာ။ ေဒါသတၾကီးနဲ႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့....လားလား...ခါးေထာက္ၿပီး စိမ္းစိမ္းၾကီး ၾကည့္ေနတဲ့ ေၾကာက္စရာသတၱဝါတစ္ေကာင္...။ ဘယ္သူရွိရမွာလဲ။ စိတ္အားထက္သန္ျခင္းေပါ့....။ ပ်င္းရိျခင္းရဲ ႔ ငယ္ေၾကာက္၊ တစ္သက္လုံး အရံွဳးေပးရတဲ့ စိတ္အားထက္သန္ျခင္း။ ဆံပင္ကေတာ့ စုတ္ဖြားန႔ဲ။ တစ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္မွာ အိပ္ေနရာကေန ထလာပုံရတယ္။ ပ်င္းရိျခင္းရဲ ႔ အဆမတန္ ၾကီးထြားေနတဲ့ကိုယ္ခႏၶာၾကီးက ေၾကာက္လြန္းလို႔ၾကံဳ ႔ဝင္သြားလိုက္တာ
စိတ္အားထက္သန္ျခင္းကို ေမာ့ၾကည့္ေနရတဲ့အထိျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ ေၾကာက္ပါတယ္ဆိုမွ စိတ္အားထက္သက္ျခင္းဆိုတဲ့ အေကာင္ကလည္း ၾကီးၾကီးလာလိုက္တာ။ ရပ္မွ ရပ္ပါေတာ့မလား။

စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနတဲ့ က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္ျခင္းရဲ ႔ မ်က္လုံးေတြလက္ခနဲျဖစ္သြားတယ္။ စစ္ကူေရာက္လာၿပီကိုး။ အာရုံလြင့္ပါးျခင္း၊ ေရသာခိုျခင္းနဲ႔ အေပ်ာ္အပါးမက္ျခင္းညီအစ္ကိုသုံးေယာက္ကို ခပ္တင္းတင္းတစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္တယ္။ မင္းတို႔ နာဖို႔သာျပင္ေပေတာ့ေပါ့။ ညီအစ္ကိုသုံးေယာက္လုံး မ်က္ခံုးလွဳပ္သြားၾကတယ္။ သူတို႔အၾကီးအကဲ ပ်င္းရိျခင္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ စိတ္အားထက္သန္ျခင္းနဲ႔ယွဥ္ရင္ ျမင့္မိုရ္ေတာင္နဲ႔ ဇီးစိေလာက္ရွိရွာေတာ့တယ္။

"ယား" ခနဲေအာ္ၿပီး စိတ္အားထက္သန္ျခင္းဆီကို တစ္စုံတစ္ေယာက္ေျပးသြားတာ အားလုံးေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဘယ္သူမ်ားလဲမွတ္တယ္....အလစ္ရမလားလုိ႔ဝင္တုုိက္တဲ့ ညီအစ္ကိုသုံးေယာက္ထဲက အၾကီးေကာင္။ စိတ္ပ်ံ ႔လြင့္ျခင္း (ခ) အာရုံလြင့္ပါးျခင္း ဆိုတဲ့အေကာင္။ စိတ္အားထက္သန္ျခင္းက လွည့္ေတာင္မၾကည့္ဘဲ လက္နဲ႔ယက္ထုတ္လုိက္တာ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေခြေခြေလးလဲေနရွာေတာ့တယ္။ "ငါရွိေနရင္ ဘယ္သူမွ ရြ ဖို႔မစဥ္းစားနဲ႔ " တဲ့။ စိတ္အားထက္သန္ျခင္းက ၾကဳံးဝါးလိုက္တယ္။ ၾကိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္ျခင္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္ေနတယ္။ ခုမွ ေလာကၾကီးက တစ္ကယ္ေကာင္းေတာ့မွာလို႔ ေတြးရင္းနဲ႔။

အေျခအေနကို အကဲခတ္မိတဲ့ ပ်င္းရိျခင္းက သူ႔တပည့္သုံးေယာက္ကို လက္တို႔ၿပီး လြတ္ရာကြ်တ္ရာကို သုတ္ေျခတင္ၾကေလေတာ့တယ္။ ပ်င္းရိျခင္းတစ္ေယာက္ကလဲြလို႔ က်န္တဲ့သူေတြ မလြတ္ရွာပါဘူး။ က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္ျခင္းက ညီအစ္ကို သုံးေယာက္ကိုဖမ္းဆဲြထားလိုက္တာကိုး။ အာရုံလြင့္ပါးျခင္း၊ ေရသာခိုျခင္းနဲ႔ အေပ်ာ္အပါးမက္ျခင္းတို႔ ညီအစ္ကိုသုံးေယာက္ဟာ က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္ျခင္းရဲ ႔ စိတ္ဓါတ္ျပဳျပင္ေရးစခန္းကို အပို႔ခံၾကရရွာေတာ့တယ္။ စခန္းမွာ အဓိကသင္တန္းမွဴးက ရုပ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ အလုပ္ ဆုိတဲ့အေကာင္ၾကီး။ အလုပ္ၿပီး အလုပ္၊ အလုပ္ အလုပ္နဲ႔..... ညီအစ္ကိုသုံးေယာက္လဲ အပိုးက်ိဳးရေတာ့မွာပါကလား။

တက္ၾကြေနတဲ့စိတ္အားထက္သန္ျခင္းကို ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီးၾကည့္ေနတဲ့က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္ျခင္းက တစ္ေယာက္ထဲေျပာေနတယ္။ အလုပ္ ရယ္၊ စိတ္အားထက္သန္ျခင္းရယ္ ဒီႏွစ္ေယာက္ရွိရင္ မေကာင္းတဲ့ေကာင္ေတြ မခံႏုိင္ပါဘူးတဲ့။ အဲ...သူမျမင္ရတဲ့ ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္မွာေတာ့ အခြင့္အေရးကိုေခ်ာင္းေနတဲ့ ပ်င္းရိျခင္းရွိေလရဲ ႔။ က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္ျခင္းကလဲ သိပါတယ္။ အခြင့္အေရးရတာနဲ႔ ပ်င္းရိျခင္းျပန္ဝင္လာမယ္ဆိုတာ။ ဒီေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ....။ စိတ္အားထက္သန္ျခင္း ျပန္အိပ္ေပ်ာ္မသြားေအာင္ ပဲ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ၾကိဳးစားရေတာ့မွာေပါ့။ အလုပ္ ကေတာ့ စိတ္အားထက္သန္ျခင္းကို ႏုိးၾကားေနေစမယ့္ အေကာင္းဆုံးအေဖာ္ျဖစ္မယ္ ေမွ်ာ္လင့္မိပါရဲ ႔။

ေနေရာင္ျခည္ျဖာေနတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔မွာ.......ကခုန္္ေနတဲ့ စိတ္အားထက္သန္ျခင္းရယ္... အခြင့္အေရးကိုေခ်ာင္းၿပီး ပုန္းေအာင္းေနတဲ့ ပ်င္းရိျခင္းရယ္...သူတို႔ဆရာျပန္အလာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့ စိတ္ပ်ံ ႔လြင့္ျခင္း၊ ေရသာခိုျခင္းနဲ႔ အေပ်ာ္အပါးမက္ျခင္း ညီအစ္ကိုသုံးေယာက္ရယ္ အသီးသီး ရွိခဲ့ၾကေလတယ္။ ေနေရာင္ျခည္ ျဖာေနတဲ့ လွပတဲ့ေန႔တစ္ေန႔မွာေပါ့........။