လူေတြမွာ ဝါသနာကိုယ္စီ ရွိၾကပါတယ္။ ဝါသနာ ဆိုတာ ကိုယ္စိတ္ပါဝင္စားတဲ့၊ အေသြးအသားထဲက လုပ္ခ်င္ေနတဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကိုေျပာတာပါ။ ထမင္းစားတာဝါသနာပါတယ္ လို႔ေတာ့ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ အေသြးအသားထဲက လုပ္ခ်င္ေပမယ့္ လူတိုင္းကထမင္းစားခ်င္တာပဲကိုး။ ဒါဆို ဝါသနာဆိုတာ လူတိုင္းလုပ္တဲ့အလုပ္မ်ိဳး၊ ေန႔စဥ္ပုံမွန္ျပဳရိုးျပဳစဥ္ကိစၥမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေပါ့။ မဟုတ္ပါဘူး...။ ဝါသနာဆိုတာ အခ်ိန္နဲ႔၊ ညဏ္စြမ္း၊ ကိုယ္စြမ္း တစ္ခုခုေပးၿပီး ပင္ပန္းသြားတာေတာင္၊ အေကာင္အထည္ေပၚတဲ့ ေငြေရး၊ ေက်ာ္ၾကားမွဳ အက်ိဳးအျမတ္တစ္ခုခုမရတာေတာင္၊ လုပ္ၿပီးသြားရင္ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိ္င္တဲ့အလုပ္မ်ိဳးပါ။ ကြ်န္ေတာ့ အေဖက စို္က္ပ်ိဳးေရးဝါသနာပါ ပါတယ္။ ျခံထဲမွာ သီးပင္၊ စားပင္ေလးေတြစိုက္ၿပီးရင္ သူ႔ဟာသူေက်နပ္ေနတတ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့ ညီဝမ္းကြဲေလးတစ္ေယာက္က မ်က္လွည့္ျပတာ ဝါသနာပါ ပါတယ္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို သူတတ္ထားတာေတြျပ၊ အသစ္ အသစ္ေတြေလ့လာ၊ ေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစားၿပီး ေက်နပ္ေနပါတယ္။ ဝါသနာဆိုတာကို အၾကမ္းျဖင္းေျပာျပတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္က ဝါသနာ အေၾကာင္းကို ဋီကာခ်ဲ ႔မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဝါသနာတစ္ခုကေန ထြက္လာတဲ့ ရလဒ္ေလးေတြအေၾကာင္းေျပာခ်င္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ့အေဖဟာ စိုက္ပ်ိဳးေရးဝါသနာပါလုိ႔ လုပ္တာပါ။ ကမာၻ႔စားနပ္ရိကၡာျပပြဲမွာ သူ႔စုိက္ခင္းကို ျပဖုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့သူတစ္ပိုင္တစ္ႏုိင္စိုက္ပ်ိဳးေနရုံနဲ႔ အဆင္ေျပပါတယ္။ နည္းစနစ္မွားမွား၊ မွန္မွန္ အေရးမၾကီးပါဘူး။ အပင္ေလးေတြျဖစ္ထြန္းတယ္၊ သူေက်နပ္တယ္ဆုိရင္ လုံေလာက္ပါတယ္။ သူ႔ကိုလဲ ဘယ္သူမွ မွားတယ္၊မွန္တယ္ ေဝဖန္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့ညီဝမ္းကြဲ ကိစၥကေတာ့ တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားပါၿပီ။ သူငယ္ငယ္ မ်က္လွည့္ကိုဝါသနာပါကာစကေတာ့ ကေလးကြက္ေလးေတြျပလို႔ အဆင္ေျပပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူ႔ဝါသနာက အရမ္းျပင္းထန္လာရာကေန လူေတြေရွ ႔မွာ၊ လူထုေရွ ႔မွာ ခ်ျပခ်င္လာတဲ့အထိ ျဖစ္လာပါတယ္။ သူၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ ေလ့လဲေလ့က်င့္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ စင္ေပၚေရာက္တဲ့အခါမွာ သူ႔ရဲ ႔ျပကြက္ေတြဟာ အဆင့္အတန္းမွီေနပါေတာ့တယ္။ ဝါသနာကို လူေရွ ႔မွာျပခ်င္တ့ဲအခါ ေသခ်ာဝီရိစုိက္ၿပီး လုပ္ခ့ဲတာပါ။ ဝါသနာကို ပရိသတ္ေရွ ႔ျပခ်င္ရင္ အဲဒီလုိမ်ိဳးေလးျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ သူက စာေရး၊ စာဖတ္ ဝါသနာပါသူပါ။ ဝါသနာပါလို႔ စာေလးေတြလဲ ေရးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လဲ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေရးထားတာေလးေတြက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာေလးေတြ အမ်ားၾကီးပါ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာလုံးေပါင္းေတြက စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ မွားေနတတ္ပါတယ္။ တစ္လုံးတစ္ေလ မွားတာက ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ခုဟာက ေတာ္ေတာ္ဆိုးဆုိးရြားရြားကို မွားေနတာပါ။ သူ႔ဟာသူ ကုိယ့္စာအုပ္ထဲ ကိုယ္ေရးထားရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မေျပာပါဘူး။ ကိစၥလဲမရွိပါဘူး။ ခုဟာက ဘေလာ့တစ္ခုအေနနဲ႔ လူတိုင္းဖတ္လို႔ရေအာင္တင္ထားတာဆိုေတာ့....ကိစၥရွိလာပါၿပီ။ ဝါသနာပါလို႔ လုပ္တာပဲဗ်ာ၊ စာမ်ားမ်ားဖတ္၊ စာလုံးေပါင္းစာအုပ္ေလးကိုင္ၿပီးေရး၊ ၿပီးမွ လူေရွ ႔ခ်ျပေပါ့။ ကုိယ့္ဝါသနာကို စနစ္တက် အမွားကင္းကင္းလုပ္ေတာ့ လူလဲမေလးစားေပဘူးလား။ ကြ်န္ေတာ္ ေထာက္ျပေတာ့ ဆင္ေျခေပးပါတယ္။ ဒါျဖင့္ အသံမေကာင္းတဲ့သူမွာေရာ သီခ်င္းဆိုခြင့္မရွိေတာ့ဘူးလားတဲ့။ ရွိပါတယ္။ လုံးဝကိုု အခြင့္အေရးရွိပါတယ္။ အသံမေကာင္းရင္လဲ သီခ်င္းဆုိလို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကို္ယ့္အိမ္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ကိုယ္ဆို၊ ကိုယ့္ဟာကို တစ္ေယာက္ထဲဆို ပါ။ စင္ေပၚမွာ တက္ဆုိမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အသံေကာင္းရပါမယ္။ နည္းစနစ္ရွိရပါမယ္။ ဝါသနာပါလုိ႔ လူတွေမှာ ဝါသနာကိုယ်စီ ရှိကြပါတယ်။ ဝါသနာ ဆိုတာ ကိုယ်စိတ်ပါဝင်စားတဲ့၊ အသွေးအသားထဲက လုပ်ချင်နေတဲ့ အလုပ်မျိုးကိုပြောတာပါ။ ထမင်းစားတာဝါသနာပါတယ် လို့တော့ ပြောလို့မရပါဘူး။ အသွေးအသားထဲက လုပ်ချင်ပေမယ့် လူတိုင်းကထမင်းစားချင်တာပဲကိုး။ ဒါဆို ဝါသနာဆိုတာ လူတိုင်းလုပ်တဲ့အလုပ်မျိုး၊ နေ့စဉ်ပုံမှန်ပြုရိုးပြုစဉ်ကိစ္စမျိုး မဟုတ်ဘူးပေါ့။ မဟုတ်ပါဘူး...။ ဝါသနာဆိုတာ အချိန်နဲ့၊ ညဏ်စွမ်း၊ ကိုယ်စွမ်း တစ်ခုခုပေးပြီး ပင်ပန်းသွားတာတောင်၊ အကောင်အထည်ပေါ်တဲ့ ငွေရေး၊ ကျော်ကြားမှု အကျိုးအမြတ်တစ်ခုခုမရတာတောင်၊ လုပ်ပြီးသွားရင် ကျေနပ်ပျော်ရွှင်နိုင်တဲ့အလုပ်မျိုးပါ။ ကျွန်တော့ အဖေက စိုက်ပျိုးရေးဝါသနာပါ ပါတယ်။ ခြံထဲမှာ သီးပင်၊ စားပင်လေးတွေစိုက်ပြီးရင် သူ့ဟာသူကျေနပ်နေတတ်ပါတယ်။ ကျွန်တော့ ညီဝမ်းကွဲလေးတစ်ယောက်က မျက်လှည့်ပြတာ ဝါသနာပါ ပါတယ်။ သူ့သူငယ်ချင်းတွေကို သူတတ်ထားတာတွေပြ၊ အသစ် အသစ်တွေလေ့လာ၊ ကောင်းသထက်ကောင်းအောင် ကြိုးစားပြီး ကျေနပ်နေပါတယ်။ ဝါသနာဆိုတာကို အကြမ်းဖြင်းပြောပြတာပါ။ ကျွန်တော်က ဝါသနာ အကြောင်းကို ဋီကာချဲ့မှာမဟုတ်ပါဘူး။ ဝါသနာတစ်ခုကနေ ထွက်လာတဲ့ ရလဒ်လေးတွေအကြောင်းပြောချင်တာပါ။ ကျွန်တော့အဖေဟာ စိုက်ပျိုးရေးဝါသနာပါလို့ လုပ်တာပါ။ ကမ္ဘာ့စားနပ်ရိက္ခာပြပွဲမှာ သူ့စိုက်ခင်းကို ပြဖို့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီတော့သူတစ်ပိုင်တစ်နိုင်စိုက်ပျိုးနေရုံနဲ့ အဆင်ပြေပါတယ်။ နည်းစနစ်မှားမှား၊ မှန်မှန် အရေးမကြီးပါဘူး။ အပင်လေးတွေဖြစ်ထွန်းတယ်၊ သူကျေနပ်တယ်ဆိုရင် လုံလောက်ပါတယ်။ သူ့ကိုလဲ ဘယ်သူမှ မှားတယ်၊မှန်တယ် ဝေဖန်စရာ အကြောင်းမရှိပါဘူး။ ကျွန်တော့ညီဝမ်းကွဲ ကိစ္စကတော့ တစ်မျိုးဖြစ်သွားပါပြီ။ သူငယ်ငယ် မျက်လှည့်ကိုဝါသနာပါကာစကတော့ ကလေးကွက်လေးတွေပြလို့ အဆင်ပြေပါတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ သူ့ဝါသနာက အရမ်းပြင်းထန်လာရာကနေ လူတွေရှေ့မှာ၊ လူထုရှေ့မှာ ချပြချင်လာတဲ့အထိ ဖြစ်လာပါတယ်။ သူကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။ လေ့လာခဲ့ပါတယ်။ လေ့လဲလေ့ကျင့်ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီလိုနဲ့ စင်ပေါ်ရောက်တဲ့အခါမှာ သူ့ရဲ့ပြကွက်တွေဟာ အဆင့်အတန်းမှီနေပါတော့တယ်။ ဝါသနာကို လူရှေ့မှာပြချင်တဲ့အခါ သေချာဝီရိစိုက်ပြီး လုပ်ခဲ့တာပါ။ ဝါသနာကို ပရိသတ်ရှေ့ပြချင်ရင် အဲဒီလိုမျိုးလေးဖြစ်သင့်ပါတယ်။ ကျွန်တော့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိပါတယ်။ သူက စာရေး၊ စာဖတ် ဝါသနာပါသူပါ။ ဝါသနာပါလို့ စာလေးတွေလဲ ရေးပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဖတ်ဖြစ်ပါတယ်။ ရေးထားတာလေးတွေက တော်တော်ကောင်းတာလေးတွေ အများကြီးပါ ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စာလုံးပေါင်းတွေက စိတ်ပျက်စရာကောင်းလောက်အောင် မှားနေတတ်ပါတယ်။ တစ်လုံးတစ်လေ မှားတာက ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ ခုဟာက တော်တော်ဆိုးဆိုးရွားရွားကို မှားနေတာပါ။ သူ့ဟာသူ ကိုယ့်စာအုပ်ထဲ ကိုယ်ရေးထားရင်တော့ ကျွန်တော်မပြောပါဘူး။ ကိစ္စလဲမရှိပါဘူး။ ခုဟာက ဘလော့တစ်ခုအနေနဲ့ လူတိုင်းဖတ်လို့ရအောင်တင်ထားတာဆိုတော့....ကိစ္စရှိလာပါပြီ။ ဝါသနာပါလို့ လုပ်တာပဲဗျာ၊ စာများများဖတ်၊ စာလုံးပေါင်းစာအုပ်လေးကိုင်ပြီးရေး၊ ပြီးမှ လူရှေ့ချပြပေါ့။ ကိုယ့်ဝါသနာကို စနစ်တကျ အမှားကင်းကင်းလုပ်တော့ လူလဲမလေးစားပေဘူးလား။ ကျွန်တော် ထောက်ပြတော့ ဆင်ခြေပေးပါတယ်။ ဒါဖြင့် အသံမကောင်းတဲ့သူမှာရော သီချင်းဆိုခွင့်မရှိတော့ဘူးလားတဲ့။ ရှိပါတယ်။ လုံးဝကို အခွင့်အရေးရှိပါတယ်။ အသံမကောင်းရင်လဲ သီချင်းဆိုလို့ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်အိမ်က ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကိုယ်ဆို၊ ကိုယ့်ဟာကို တစ်ယောက်ထဲဆို ပါ။ စင်ပေါ်မှာ တက်ဆိုမယ်ဆိုရင်တော့ အသံကောင်းရပါမယ်။ နည်းစနစ်ရှိရပါမယ်။ ဝါသနာပါလို့ တစ်ယောက်ထဲ လုပ်တာက ဘယ်လိုပဲဖြစ်နေနေ ကိစ္စမရှိပါ။ ကိုယ်ကျေနပ်နေဖို့သာ အဓိက မဟုတ်လား။ ပရိသတ်ရှေ့ချပြမယ်ဆိုရင်တော့ အဆင့်အတန်းတစ်ခုကို မှီအောင်လုပ်ရမှာပါ။ စာရေးတဲ့ကိစ္စကလဲ ဒီလိုပါပဲ။ တစ်ယောက်ထဲ ဒိုင်ယာရီရေးရင် ကြိုက်သလိုရေးလို့ ရပါတယ်..။ စာလုံးပေါင်းမှားမှား၊ မှန်မှန်။ ဝါကျတည်ဆောက်ပုံမှားမှား၊ မှန်မှန်။ ဝါကျတွေရဲ့ညီညွတ်မှုရှိရှိ မရှိရှိ။ လူအများရှေ့ချပြမယ်ဆိုရင်တော့ အဲလောက်နဲ့ မရပါ။ အနည်းဆုံးတော့ စာလုံးပေါင်းမှန်အောင်၊ ဝါကျတည်ဆောက်ပုံမှန်အောင် လေ့လာရမှာဖြစ်ပါတယ်။ ဒါမှသာ ဝါသနာကို လူရှေ့မှာချပြနိုင်မှာပါ။ ချပြသင့်တာပါ။ စာရေးဝါသနာပါနေမှတော့၊ စာလုံးပေါင်းလေ့လာတဲ့ကိစ္စက မခက်ခဲသင့်ပါ။ နောက်ဆုံး ယုတ်ဆွအဆုံးပြောရရင် သတ်ပုံစာအုပ်လေးဘေးချပြီး ကြည့်ရေးတောင် အဆင်ပြေပါတယ်။ နိဂုံးချုပ်ရရင်တော့ ဝါသနာပါရင် ကြိုက်ရာလုပ်ပါ။ ဒါပေမယ့် ဝါသနာကို လူရှေ့ချပြချင်ရင်တော့ တန်းမှီအောင်အရင် လုပ်ပေးသင့်ပါတယ်လို့။ ကောင်းတာမကောင်းတာ၊ ပရိသတ်ကြိုက်တာ မကြိုက်တာက တစ်ပိုင်းပါ။ ကိုယ့်ဘက်က အားစိုက်မှုလေးတစ်ခု၊ အခြေခံအဆင့်လေးတွေကိုပြည့်မှီအောင်လုပ်မှုလေးတစ်ခုကတော့ ဖြစ်ကိုဖြစ်သင့်ပါတယ်လို့ ပြောချင်ပါတယ်။ ဝါသနာပါတဲ့ အလုပ်တစ်ခုကို ဖြစ်ထွန်းအောင်လုပ်နိုင်တဲ့သူတွေ ဖြစ်ကြပါစေဗျာ။
==========================
တစ္ေယာက္ထဲ လုပ္တာက ဘယ္လုိပဲျဖစ္ေနေန ကိစၥမရွိပါ။ ကိုယ္ေက်နပ္ေနဖို႔သာ အဓိက မဟုတ္လား။ ပရိသတ္ေရွ ႔ခ်ျပမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဆင့္အတန္းတစ္ခုကို မွီေအာင္လုပ္ရမွာပါ။ စာေရးတဲ့ကိစၥကလဲ ဒီလုိပါပဲ။ တစ္ေယာက္ထဲ ဒုိင္ယာရီေရးရင္ ၾကိဳက္သလိုေရးလို႔ ရပါတယ္..။ စာလုံးေပါင္းမွားမွား၊ မွန္မွန္။ ဝါက်တည္ေဆာက္ပုံမွားမွား၊ မွန္မွန္။ ဝါက်ေတြရဲ ႔ညီညြတ္မွဳရွိရွိ မရွိရွိ။ လူအမ်ားေရွ ႔ခ်ျပမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဲေလာက္နဲ႔ မရပါ။ အနည္းဆုံးေတာ့ စာလုံးေပါင္းမွန္ေအာင္၊ ဝါက်တည္ေဆာက္ပုံမွန္ေအာင္ ေလ့လာရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွသာ ဝါသနာကို လူေရွ ႔မွာခ်ျပႏုိင္မွာပါ။ ခ်ျပသင့္တာပါ။ စာေရးဝါသနာပါေနမွေတာ့၊ စာလုံးေပါင္းေလ့လာတဲ့ကိစၥက မခက္ခဲသင့္ပါ။ ေနာက္ဆုံး ယုတ္ဆြအဆုံးေျပာရရင္ သတ္ပုံစာအုပ္ေလးေဘးခ်ၿပီး ၾကည့္ေရးေတာင္ အဆင္ေျပပါတယ္။ နိဂုံးခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ ဝါသနာပါရင္ ၾကိဳက္ရာလုပ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဝါသနာကို လူေရွ ႔ခ်ျပခ်င္ရင္ေတာ့ တန္းမွီေအာင္အရင္ လုပ္ေပးသင့္ပါတယ္လို႔။ ေကာင္းတာမေကာင္းတာ၊ ပရိသတ္ၾကိဳက္တာ မၾကိဳက္တာက တစ္ပိုင္းပါ။ ကိုယ့္ဘက္က အားစိုက္မွဳေလးတစ္ခု၊ အေျခခံအဆင့္ေလးေတြကုိျပည့္မွီေအာင္လုပ္မွဳေလးတစ္ခုကေတာ့ ျဖစ္ကိုျဖစ္သင့္ပါတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဝါသနာပါတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကို ျဖစ္ထြန္းေအာင္လုပ္ႏုိင္တဲ့သူေတြ ျဖစ္ၾကပါေစဗ်ာ။
No comments:
Post a Comment