“ ' Don't lose your cool ' တဲ့။ ဘာျပႆနာၾကံဳၾကံဳ ေခါင္းေအးေအးနဲ႔စဥ္းစား၊ ေသေသသပ္သပ္တုံ႔ျပန္ေျဖရွင္း၊ ပ်ာယာခတ္ၿပီး စိတ္လုိက္မာန္ပါ ပရမ္းပတာမရွင္းနဲ႔ေပါ့လို႔ ဆိုလိုတာေပါ့ကြာ။ ”
မိုးႏုိင္က ကြ်န္ေတာ့ကို ေျပာသည္။ထို႔ေနာက္ သူ႔ေရွ ႔က ေကာ္ဖီကို တစ္က်ိဳက္က်ိဳက္လိုက္ၿပီးေနာက္ တစ္ဆက္တည္း
“ မင္းေသခ်ာ သတိထားၾကည့္၊ ျပႆနာတစ္ခုခုေပၚလာတယ္ဆိုပါေတာ့....အကယ္၍ မင္း စၿပီးပ်ာယာခတ္ၿပီ၊ မင္းရဲ ႔ cool ကုိ lose ျဖစ္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔ မင္းရွံဳးၿပီ။ မင္းမွာ ဟာကြက္ေတြ အမ်ားၾကီး ျဖစ္လာမယ္။ အမွားေတြအမ်ားၾကီးလုပ္မိမယ္။ ထူပူေနေတာ့ မင္းပုံစံကလဲ ကို႔ုယို႔ကားယားနဲ႔ အမ်ားအျမင္မွာ မတင့္တယ္ေတာ့ဘူးျဖစ္လာမယ္။ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္လဲ။ Because you lose your cool မို႔လုိ႔ကြ။ ”
ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားၾကည့္သည္။ သူေျပာတာဟုတ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘဝမွာ ျပႆနာေပါင္းမ်ားစြာၾကံဳခဲ့ရသည္။ သူမ်ားၾကံဳသည္ကိုလဲ ျမင္ခဲ့ဖူးသည္။ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျဖရွင္းခဲ့ရသည္။ ေအာင္ျမင္စြာ ရွင္းႏုိ္င္သည္မ်ားရွိသလို မရွင္းႏုိင္ခဲ့သည့္ ျပႆနာမ်ားကလည္း ဒုနဲ႔ေဒး။
မည္သုိ႔ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ ျပႆနာတစ္ခုကို ေခါင္းေအးေအးႏွင့္ အိေျႏၵမပ်က္ရွင္းႏုိင္ျခင္းက ဂုဏ္သိကၡာရွိလွသည္။ ရွင္းႏုိင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မရွင္းႏုိင္သည္ျဖစ္ေစ၊ အိေျႏၵရရႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းတတ္သူမ်ားမွာ အလြန္တင့္တယ္သည္။ဤအရည္အေသြးကို အခ်ိဳ ႔လူမ်ားတြင္ အလြန္ရွားပါးစြာေတြ႔ရၿပီး စနစ္တက်ဖြဲ႔စည္းထားေသာ အဖြဲ႔အစည္းၾကီးမ်ားတြင္မူ အေလ့အက်င့္အျဖစ္ေတြ႔ရသည္။
ကြ်န္ေတာ့တြင္လည္း အေတြးမ်ားႏွင့္အတူ ေျပာစရာမ်ားရွိလာ၍ စကားစလုိက္သည္။
“ မင္းေျပာတာ ဟုတ္တယ္ကြ။ Don't lose your cool ။ ျမန္မာလုိျပန္ရင္ေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန အိေျႏၵမပ်က္နဲ႔ ေပါ့ကြာ။ ”
သူ စိတ္ဝင္စားစြာနားေထာင္ေနသည္ကို ေတြ႔၍ ကြ်န္ေတာ္ စကားဆက္သည္။
“ ဒုတိယကမာၻစစ္တုံးက ျမန္မာႏုိ္င္ငံကေန အဂၤလိပ္ေတြ ဆုတ္ခြာတာ....အဲဒါပဲ။ မင္းေျပာတဲ့ Don't lose your cool...ဆိုတဲ့ စတိုင္နဲ႔ ဆုတ္တာ ”
“အင္း...ရွင္းပါဦး ” မိုးႏုိင္က ေကာ္ဖီခြက္ကို စားပြဲေပၚခ်လုိက္ရင္း စကားေထာက္ေပးသည္။
“ ဒီလိုကြာ....သူတို႔ဆုတ္ခြာတဲ့ေနရာမွာ သုံးသြားတဲ့စကား။ စနစ္တက်ဆုတ္ခြာသည္ တဲ့။ ဟုတ္တယ္...သူတို႔ကစစ္ရွံဳးေနတာ။ ဒါေပမယ့္ အိေျႏၵမပ်က္ဘူး။ စနစ္တက်နဲ႔ ဆုတ္ခြာသြားတာ။ အရွံဳးကို အိေျႏၵေလးနဲ႔ တုန္႔ျပန္ၿပီး အေကာင္းဆုံးလုပ္သြားတာ။ မင္းေျပာတဲ့ Don't lose your cool ေပါ့ကြာ။ ဘယ္ေလာက္သေဘာက်ဖို႔ေကာင္းလဲ”
ေျပာေနသည္ကို ခဏရပ္၍ မိုးႏုိင္ကို အကဲခတ္လိုက္ေတာ့ အာရုံစိုက္၍နားေထာင္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ကြ်န္ေတာ့ေရွ ႔က ေအးေနၿပီျဖစ္သည့္ ေကာ္ဖီခြက္ကုိ မ်က္လုံးတစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ဆက္ေျပာသည္။
“ အဲ..ဂ်ပန္ဆုတ္ေတာ့က်ေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ဘူးကြ။ 'တပ္ပ်က္၍ အက်အဆုံးမ်ားစြာနဲ႔ ေခြးေျပး၊ဝက္ေျပး ေျပးရသည္' တဲ့။ They lose their cool ေပါ့ကြာ။ ယွဥ္ၾကည့္လိုက္ရင္ သိသာတယ္ေနာ္။ ”
“ေအး..ဟုတ္တယ္ကြ။ ဒါက ကိစၥအၾကီးၾကီးေတြကို ေျပာတာ။ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ ႔ျပႆနာကို (သို႔မဟုတ္) အခက္အခဲကို (သို႔မဟုတ္) အရွံဳးကို ရင္ဆုိင္ပုံတုံ႔ျပန္ပုံေလးေတြၾကည့္ၿပီးေတာ့လဲ သင္ခန္းစာယူလုိ႔ရေသးတယ္ ”
မိုးႏုိင္က ကုလားထုိင္ေနာက္မွီတြင္ သက္ေတာင့္သက္သာမွီလိုက္ရင္း ကြ်န္ေတာ့စကားကိုေထာက္ခံသည္။ထိ႔ုေနာက္
“ က်င္းမဝင္လုိ႔ ေဂါက္တံလႊင့္ပစ္တဲ့ ေဂါက္သီးသမားေတြ ငါတုိ႔ တီဗီမွာေတြ႔ဖူးေနတာပဲ။ ေဂါက္တံကို လႊင့္ပစ္လိုက္ေတာ့ အရွံဳးကို သူတည္တည္ျငိမ္ျငိမ္လက္မခံႏုိင္တာ လူသိတာပဲရွိတယ္။ ဘာအက်ိဳးရွိလုိ႔လဲ။
အဲဒီေတာ့ losing his cool ျဖစ္သြားေတာ့၊ အမွားေတြ ပိုမ်ားလာၿပီး ပုိရွံဳးဖို႔ပဲ ရွိတာေပါ့ကြာ ”
ဟု စကားကို အဆုံးသတ္သည္။
သူေျပာတာ အလြန္မွန္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္လဲ ထိုသို႔အလြယ္တကူႏွင့္အိေျႏၵပ်က္တတ္သူေတြ အမ်ားအျပားရွိသည္။ သူတို႔လိုခ်င္တာကို အေျခအေနအရ မလုပ္ေပးႏုိင္ေသာအခါမ်ိဳး၊ သူတို႔ျဖစ္ခ်င္သည့္အရာ အေျခအေနအရ မျဖစ္ႏုိင္၍ မျဖစ္ရသည့္အခါမ်ိဳးတြင္ မေျပာသင့္သည့္စကားကို အလြန္အကြ်ံ၊ မဆင္မျခင္ေျပာသူမ်ားကို ၾကံဳဖူးသည္။ ခင္မင္မွဳကို မေထာက္ထားပဲ စကားလြန္သူမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္သည္းခံႏုိင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ သူတို႔ႏွင့္အလုပ္အတူတြဲလုပ္ဖို႔ေတာ့ အေတာ္စဥ္းစားရေတာ့မည္။ မထင္မွတ္ပဲ သူတို႔တန္ဖုိးကို သူတို႔ထုတ္ျပလိုက္သလိုျဖစ္သြားမွန္း သူတို႔သတိမထားမိ။ 'Don't lose your cool' ဆိုေသာစကားကို သူတို႔ နားမလည္၍ပင္။
စဥ္းစားေနသည္ကို ခဏရပ္၍ ကြ်န္ေတာ္မိုးႏုိ္င္ကို စကားျပန္သည္။
“ ငါၾကံဳဖူးတာလဲရွိေသးတယ္။ ျပႆနာတစ္ခုေပၚလာတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ဖက္လူကို အျပစ္တင္ၿပီး မဆင္မျခင္ေျပာတတ္တဲ့လူမ်ိဳးေပါ့။ ဘာမဟုတ္တဲ့ ျပႆနာေလးနဲ႔ သူ႔စိတ္ကိုမထိန္းႏုိ္င္ေတာ့ မေျပာသင့္တဲ့ စကားေတြကို မဆင္မျခင္ စြတ္ေျပာပစ္လိုက္ေရာ။ ဒီေတာ့ သူ႔ကိုလူေတြက အထင္ေသးသြားေရာ။ ခုမွ ငါျပန္စဥ္းစားမိတယ္။ သူက cool ဆိုတဲ့ တည္ျငိမ္မွဳ၊ ေအးေဆးမွဳ ပ်က္သြားတာပဲကြ။ အေျပာခံရတဲ့ဘက္ေရာ၊ ေျပာတဲ့ သူ႔အေနနဲ႔ေရာ မေကာင္းဘူးေပါ့ကြာ”
ကြ်န္ေတာ္ေျပာသည္မ်ားကို မိုးႏုိ္င္က ေခါင္းတစ္ျငိမ့္ျငိမ့္ႏွင့္ နားေထာင္ေနၿပီး ျဖည့္ေျပာသည္။
“အဆိပ္ေသာက္ၿပီးေသဖို႔ အာဏာပိုင္ေတြရဲ ႔မတရားေသဒဏ္ခ်တာခံရတဲ ့ဂရိအေတြးအေခၚပညာရွင္ၾကီး ေဆာ့ခေရးတီးကြာ။
ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေသခါနီးမွာေတာင္ သူေသာက္ရမယ့္အဆိပ္ခြက္ကို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ႔ ေသာက္သြားႏုိင္တာ ဘယ္ေလာက္ ေလးစားဖုိ႔ေကာင္းလဲ။ Don't lose your cool ဆိုတဲ့ စကားကို အေကာင္းဆုံးသရုပ္ျပႏုိင္ခဲ့တဲ့ သူပဲ။ ခုခ်ိန္ထိ သူ႔နာမည္နဲ႔ အေတြးအေခၚက မေသဘူး မဟုတ္လား ”
ေကာ္ဖီခြက္ကို စိုက္ၾကည့္ရင္း သူေျပာတာကို နားေထာင္ေနမိသည္။ သူကဆက္ေျပာျပန္သည္။
“ရာဇသၾကၤန္အမတ္ၾကီးကလဲ စာေတြသာအမ်ားၾကီးတတ္မယ္။ ဗဟုသုတသာအမ်ားၾကီးၾကြယ္ဝမယ္။ He always loses his cool ပဲကြ။ မင္းသိလား။ ”
“ ေအး...အမတ္ၾကီးရာဇသၾကၤန္အေၾကာင္းေတာ့ ငါဖတ္ဖူးပါတယ္။ ဘယ္လုိမ်ိဳး he lost his cool ျဖစ္တာလဲ..ရွင္းျပပါဦး”
ကြ်န္ေတာ္က ထိုသုိ႔ေမးေသာအခါ သူက ေခတၱမွ် အခ်က္အလက္ စီစဥ္ဟန္ စဥ္းစားလိုက္ၿပီး
“ႏွစ္ခ်က္ရွိတယ္ကြာ။ ပထမတစ္ခ်က္က သီဟသူ သူ႔အကၤ်ီလက္ေပၚကြမ္းတံေတြးေထြးတာကို လူၾကီးပီပီခြင့္မလႊတ္ပဲ ေဒါသထြက္ၿပီး အေတးအမွတ္ထား အကၤ်ီကိုပါ မေလွ်ာ္ပဲသိမ္းထားတာ...။ ဒါက အျငိွဳးထားတယ္လုိ႔ ယူဆရမယ္။ ပညာရွိတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မသင့္ေတာ္တ့ဲဟာေပ့့ါကြာ။ ဒါကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဘုရင့္သားေတာ္တစ္ေယာက္ကုိတာင္ခြင့္မလႊတ္တာ။ သူ႔အေပၚ ေျပာမွားဆိုးမွားရွိတဲ့ တစ္ျခားသူေတြဆိုရင္ေတာ့ မသက္သာဘူးဆိုတဲ့သေဘာပဲ။ စိတ္လိုက္မာန္ပါျဖစ္တယ္။cool မျဖစ္ဘူးေပါ့ကြာ။ ဒါကတစ္ခ်က္ ”
သူက စကားရွည္ၾကီးကို ထိုသို႔တစ္ဆက္တည္းေျပာသြားၿပီး ေနာက္တစ္ခ်က္ထပ္ေျပာရန္ျပင္သည္။
“အင္း...ေနာက္တစ္ခ်က္ေျပာပါဦး ”
ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ျပတင္းေပါက္မွတဆင့္ ဧည့္ခန္းထဲသို႔ဝင္လာေသာ ညေနခင္းေလေျပညင္းေလးကို ခံစားရင္း ကြ်န္ေတာ္က စကားေထာက္ေပးလိုက္သည္။
“ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ကြာ ဘုရင္သူ႔ကုိ မေျမွာက္စားလုိ႔ ပန္းကပ္ပဲ့နဲ႔ကြမး္စားျပၿပီး 'ပန္းကပ္သည္ သားေျမးမ်ားေကာင္းစားေန၍ ပန္းပြတ္မည့္သူမရွိေသာေၾကာင့္ ပန္းကပ္ပဲ့န႔ဲ ကြမ္းစားရသည္' လို႔ ဘုရင္ကို စကားနာထိုး ရိသဲ့သဲ့ေျပာတဲ့ကိစၥ။ အဲဒီလို စိတ္မထိန္းႏုိင္ပဲ ေျပာလိုက္လို႔လဲ မဲဇာပို႔ခံရတာ။ Because he lost his cool ေပါ့ကြာ။ အက်ိဳးမရွိတဲ့ကိစၥကို ေခါင္းေအးေအးမစဥ္းစားပဲ စိတ္လိုက္မာန္ပါလုပ္တာကိုး။ ဒါက ဒုတိယတစ္ခ်က္ေပါ့ကြာ။ ဒါေတြကိုၾကည့္ခ်င္းအားျဖင့္ he always lose his cool လို႔ေကာက္ခ်က္ခ်လို႔ရတယ္။ ရလာဒ္ကေတာ့ ေကာင္းတာလဲရွိမယ္၊ ဆိုးတာလဲရွိမယ္။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ပုံကိုင္ပုံက မတင့္တယ္ေတာ့ ၾကည့္လို႔မေကာင္း၊ မသပ္ရပ္၊ အရုိအေသတန္တာေပါ့ကြာ။ ဒါပါပဲ ”
ဟု သူ ေျပာခ်င္သည္မ်ားကို အဆုံးသတ္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့မ်က္ႏွာကိုၾကည့္၍ ကြ်န္ေတာ္တုံ႔ျပန္မည့္ စကားကိုေစာင့္သည္။ ကြ်န္ေတာ္က
“ဒါကေတာ့ကြာ သူက ရာဇဝင္မွာ အင္မတန္ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ပညာရွိပဲ။ သူလုပ္ခဲ့တာေတြက သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူ ရွိမွာေပါ့။ ငါတို႔အသိဥာဏ္က သူ႔လိုၾကီးျမတ္တဲ့သူမ်ိဳးကို ေဝဖန္ႏုိ္င္ဖို႔ ပိုင္းျခားႏုိ္င္မွဳလုံေလာက္ပါ့မလား။ ”
ဟု ေစာဒကတက္ေသာအခါ သူက
“ ဘာဆိုင္လို႔လဲကြ။ ပညာရွိလဲ လူပဲ။ လူဆိုတာ အမွားေတာ့ ရွိတတ္တာပဲ။ နည္းတာနဲ႔ မ်ားတာပဲကြာတာ။ အသိဥာဏ္ၾကီးတဲ့သူက အမွားနည္းတယ္။ သူမ်ားဆီက သင္ခန္းစာယူတယ္။ အသိဥာဏ္နည္းတဲ့သူက အမွားမ်ားတယ္။ စိတ္လိုက္မာန္ပါလုပ္တယ္။သူ႔လုပ္ရပ္ေတြကုိ ၾကည့္လိုက္ရင္ အဓိပၸါယ္မရွိပဲ မခံခ်င္စိတ္တစ္ခုထဲနဲ ႔လုပ္ၿပီး အက်ိဳးမျဖစ္ထြန္းတာေတြ ငါတို႔ေတြ႔ေနရတာပဲ။ ေကာင္းတယ္...မေကာင္းဘူးဆိုတာေတာ့ သူတို႔လုပ္ခဲ့တာကိုၾကည့္ၿပီး ငါတုိ႔အသိဥာဏ္နဲ႔ဆုံးျဖတ္လို႔ရတာပဲ။ ရာဇဝင္ဆိုတာ သင္ခန္းစာယူူဖို႔နဲ႔ သင္ယူဖို႔ေလ့လာတာေလကြာ ”
အသက္ရွဴရန္ခဏနားလိုက္ၿပီးေနာက္
“ ဒီေတာ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ျပန္ၾကည့္လုိက္ရင္ he lost his cool several times လို႔ ေျပာႏုိင္တာပဲ။ ”
ဆိုကာ စကားစသတ္သည္။
ကြ်န္ေတာ့တြင္ ျငင္းစရာသိပ္မရွိ။ ဟုတ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြ်န္ေတာ္၏ တည္ျငိမ္မွဳ ( cool ) ကုိ အထိခိုက္ခံခဲ့ဖူးသည္။ ေျပလည္သြားေသာျပႆနာမ်ားအတြက္ ထင္သေလာက္ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ယုံၾကည္မွဳမရသလို မေျပလည္ေသာျပႆနာမ်ားအတြက္လည္း ကိုယ့္တည္ျငိမ္မွဳအိေျႏၵပ်က္ျပားျခင္းသာ အဖတ္တင္၍ ထိုအတြက္ တအုံ႔ေႏြးေႏြးႏွင့္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ရျပန္သည္။ ထိုစဥ္ ေခါင္းထဲတြင္ ျဖတ္ခနဲအေတြးတစ္ခုဝင္လာ၍
“ကဲ..ဒါျဖင့္ acting cool လုပ္တဲ့သူေတြက်ေတာ့ေရာကြာ။ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ ငါေတြ႔ဖူးတဲ့ထဲမွာ cool ျဖစ္တဲ့သူေတြပါသလို acting cool လုပ္တဲ့သူေတြလဲပါတယ္ကြာ။ ကဲ..ဘယ္လိုခဲြမလဲ ”
သူဘာျပန္ေျပာမည္ကို ျပံဳးေထ့ေထ့ႏွင့္ကြ်န္ေတာ္ ငံ႔လင့္ေနသည္ကို သူသိသည္။ သူ႔နာရီကို တစ္ခ်က္ငံု႔ၾကည့္လိုက္ရင္း သူေခ်ပသည္။
“ မင္း ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားပါ။ acting cool သမားေတြက တကယ့္အေရးဟယ္အေၾကာင္းဟယ္ဆိုရင္ သူတို႔ cool ကုိ မထိမ္းႏုိ္င္တတ္ၾကပါဘူး။ အစကတည္းက ဟန္ေဆာင္တဲ့သူက အေရးအေၾကာင္းဆို ပိုေတာင္ တပ္ပ်က္လြယ္ေသးတယ္။ Don't lose your cool ဆိုတဲ့စကားကလည္း အေရးအေၾကာင္း၊ ျပႆနာေတြေပၚလာတဲ့အခ်ိန္မွာမွ သိသာတာ။ ငါေျပာတာမဟုတ္ဘူးလား။ မင္းျပန္စဥ္းစား ”
ဒါလဲဟုတ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ဖူးေသာ acting cool သမားမ်ားသည္ အက်ဥ္းအၾကပ္ထဲေရာက္ေသာအခါ သူမ်ားကိုျပႆနာရွာျခင္းျဖင့္ သူတို႔မ်က္ႏွာဖုံးကို အလြယ္တကူခြါခ်တတ္ၾကသည္ပဲ။ ကြ်န္ေတာ့တြင္ ေထာက္ခံရန္မွလြဲ၍ ေျပာစရာစကားမရွိေတာ့။
“ မင္းေျပာတာ ငါလက္ခံပါတယ္။ အဲဒီလိုလူမ်ိဳးေတြ ငါကိုယ္တုိင္လဲ ၾကံဳဖူးေနတာပဲ။ တစ္ကယ္ cool ျဖစ္ေအာင္ေနႏုိင္တဲ့သူေတြကိုေတာ့ ေလးစားပါတယ္။ အားလဲ အားက်တယ္။ မင္းေျပာတာကို ကန္႔ကြက္စရာမရွိေတာ့ပါဘူး။ Don't lose your cool ဆိုတဲ့စကားေလးကိုေတာ့ ၾကိဳက္သြားၿပီကြာ။ ေက်းဇူးပဲ..သူငယ္ခ်င္း။ ”
သူကျပံဳးသည္။ ထုိ႔ေနာက္ နာရီကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္၍
“ ေအးပါကြာ။ ေဆြးေႏြးလို႔ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ငါသြားစရာရွိေသးလို႔ သြားလိုက္ဦးမယ္။ေနာက္ေန႔မွ ေျပာၾကေသးတာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ငါတို႕ေတြ Don't lose your cool ဆိုတဲ့စကားအတုိင္းျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားၾကတာေပါ့ကြာ "
ဟုဆိုရင္း ျပန္ဖို႔ ထရပ္လိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ္လဲသူႏွင့္အတူ ထရပ္လုိက္ရင္း သူ႔ကိုတံခါးဝသို႔လုိက္ပုိ႔ကာ ႏွဳတ္ဆက္စကားဆိုသည္။ သူျပန္သြားေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့တြင္ေတြးစရာ အမ်ားအျပားက်န္ခဲ့သည္။ Don't lose your cool ဆုိပါလား။ Don't lose your cool ဆုိေသာ စကားအတုိင္းေနနုိ္င္ဖ္ိုု႔ ကြ်န္ေတာ္ အမ်ားၾကီး ၾကိဳးစားရပါဦးမည္။
မိုးႏုိင္က ကြ်န္ေတာ့ကို ေျပာသည္။ထို႔ေနာက္ သူ႔ေရွ ႔က ေကာ္ဖီကို တစ္က်ိဳက္က်ိဳက္လိုက္ၿပီးေနာက္ တစ္ဆက္တည္း
“ မင္းေသခ်ာ သတိထားၾကည့္၊ ျပႆနာတစ္ခုခုေပၚလာတယ္ဆိုပါေတာ့....အကယ္၍ မင္း စၿပီးပ်ာယာခတ္ၿပီ၊ မင္းရဲ ႔ cool ကုိ lose ျဖစ္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔ မင္းရွံဳးၿပီ။ မင္းမွာ ဟာကြက္ေတြ အမ်ားၾကီး ျဖစ္လာမယ္။ အမွားေတြအမ်ားၾကီးလုပ္မိမယ္။ ထူပူေနေတာ့ မင္းပုံစံကလဲ ကို႔ုယို႔ကားယားနဲ႔ အမ်ားအျမင္မွာ မတင့္တယ္ေတာ့ဘူးျဖစ္လာမယ္။ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္လဲ။ Because you lose your cool မို႔လုိ႔ကြ။ ”
ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားၾကည့္သည္။ သူေျပာတာဟုတ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘဝမွာ ျပႆနာေပါင္းမ်ားစြာၾကံဳခဲ့ရသည္။ သူမ်ားၾကံဳသည္ကိုလဲ ျမင္ခဲ့ဖူးသည္။ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျဖရွင္းခဲ့ရသည္။ ေအာင္ျမင္စြာ ရွင္းႏုိ္င္သည္မ်ားရွိသလို မရွင္းႏုိင္ခဲ့သည့္ ျပႆနာမ်ားကလည္း ဒုနဲ႔ေဒး။
မည္သုိ႔ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ ျပႆနာတစ္ခုကို ေခါင္းေအးေအးႏွင့္ အိေျႏၵမပ်က္ရွင္းႏုိင္ျခင္းက ဂုဏ္သိကၡာရွိလွသည္။ ရွင္းႏုိင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မရွင္းႏုိင္သည္ျဖစ္ေစ၊ အိေျႏၵရရႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းတတ္သူမ်ားမွာ အလြန္တင့္တယ္သည္။ဤအရည္အေသြးကို အခ်ိဳ ႔လူမ်ားတြင္ အလြန္ရွားပါးစြာေတြ႔ရၿပီး စနစ္တက်ဖြဲ႔စည္းထားေသာ အဖြဲ႔အစည္းၾကီးမ်ားတြင္မူ အေလ့အက်င့္အျဖစ္ေတြ႔ရသည္။
ကြ်န္ေတာ့တြင္လည္း အေတြးမ်ားႏွင့္အတူ ေျပာစရာမ်ားရွိလာ၍ စကားစလုိက္သည္။
“ မင္းေျပာတာ ဟုတ္တယ္ကြ။ Don't lose your cool ။ ျမန္မာလုိျပန္ရင္ေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန အိေျႏၵမပ်က္နဲ႔ ေပါ့ကြာ။ ”
သူ စိတ္ဝင္စားစြာနားေထာင္ေနသည္ကို ေတြ႔၍ ကြ်န္ေတာ္ စကားဆက္သည္။
“ ဒုတိယကမာၻစစ္တုံးက ျမန္မာႏုိ္င္ငံကေန အဂၤလိပ္ေတြ ဆုတ္ခြာတာ....အဲဒါပဲ။ မင္းေျပာတဲ့ Don't lose your cool...ဆိုတဲ့ စတိုင္နဲ႔ ဆုတ္တာ ”
“အင္း...ရွင္းပါဦး ” မိုးႏုိင္က ေကာ္ဖီခြက္ကို စားပြဲေပၚခ်လုိက္ရင္း စကားေထာက္ေပးသည္။
“ ဒီလိုကြာ....သူတို႔ဆုတ္ခြာတဲ့ေနရာမွာ သုံးသြားတဲ့စကား။ စနစ္တက်ဆုတ္ခြာသည္ တဲ့။ ဟုတ္တယ္...သူတို႔ကစစ္ရွံဳးေနတာ။ ဒါေပမယ့္ အိေျႏၵမပ်က္ဘူး။ စနစ္တက်နဲ႔ ဆုတ္ခြာသြားတာ။ အရွံဳးကို အိေျႏၵေလးနဲ႔ တုန္႔ျပန္ၿပီး အေကာင္းဆုံးလုပ္သြားတာ။ မင္းေျပာတဲ့ Don't lose your cool ေပါ့ကြာ။ ဘယ္ေလာက္သေဘာက်ဖို႔ေကာင္းလဲ”
ေျပာေနသည္ကို ခဏရပ္၍ မိုးႏုိင္ကို အကဲခတ္လိုက္ေတာ့ အာရုံစိုက္၍နားေထာင္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ကြ်န္ေတာ့ေရွ ႔က ေအးေနၿပီျဖစ္သည့္ ေကာ္ဖီခြက္ကုိ မ်က္လုံးတစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ဆက္ေျပာသည္။
“ အဲ..ဂ်ပန္ဆုတ္ေတာ့က်ေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ဘူးကြ။ 'တပ္ပ်က္၍ အက်အဆုံးမ်ားစြာနဲ႔ ေခြးေျပး၊ဝက္ေျပး ေျပးရသည္' တဲ့။ They lose their cool ေပါ့ကြာ။ ယွဥ္ၾကည့္လိုက္ရင္ သိသာတယ္ေနာ္။ ”
“ေအး..ဟုတ္တယ္ကြ။ ဒါက ကိစၥအၾကီးၾကီးေတြကို ေျပာတာ။ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ ႔ျပႆနာကို (သို႔မဟုတ္) အခက္အခဲကို (သို႔မဟုတ္) အရွံဳးကို ရင္ဆုိင္ပုံတုံ႔ျပန္ပုံေလးေတြၾကည့္ၿပီးေတာ့လဲ သင္ခန္းစာယူလုိ႔ရေသးတယ္ ”
မိုးႏုိင္က ကုလားထုိင္ေနာက္မွီတြင္ သက္ေတာင့္သက္သာမွီလိုက္ရင္း ကြ်န္ေတာ့စကားကိုေထာက္ခံသည္။ထိ႔ုေနာက္
“ က်င္းမဝင္လုိ႔ ေဂါက္တံလႊင့္ပစ္တဲ့ ေဂါက္သီးသမားေတြ ငါတုိ႔ တီဗီမွာေတြ႔ဖူးေနတာပဲ။ ေဂါက္တံကို လႊင့္ပစ္လိုက္ေတာ့ အရွံဳးကို သူတည္တည္ျငိမ္ျငိမ္လက္မခံႏုိင္တာ လူသိတာပဲရွိတယ္။ ဘာအက်ိဳးရွိလုိ႔လဲ။
အဲဒီေတာ့ losing his cool ျဖစ္သြားေတာ့၊ အမွားေတြ ပိုမ်ားလာၿပီး ပုိရွံဳးဖို႔ပဲ ရွိတာေပါ့ကြာ ”
ဟု စကားကို အဆုံးသတ္သည္။
သူေျပာတာ အလြန္မွန္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္လဲ ထိုသို႔အလြယ္တကူႏွင့္အိေျႏၵပ်က္တတ္သူေတြ အမ်ားအျပားရွိသည္။ သူတို႔လိုခ်င္တာကို အေျခအေနအရ မလုပ္ေပးႏုိင္ေသာအခါမ်ိဳး၊ သူတို႔ျဖစ္ခ်င္သည့္အရာ အေျခအေနအရ မျဖစ္ႏုိင္၍ မျဖစ္ရသည့္အခါမ်ိဳးတြင္ မေျပာသင့္သည့္စကားကို အလြန္အကြ်ံ၊ မဆင္မျခင္ေျပာသူမ်ားကို ၾကံဳဖူးသည္။ ခင္မင္မွဳကို မေထာက္ထားပဲ စကားလြန္သူမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္သည္းခံႏုိင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ သူတို႔ႏွင့္အလုပ္အတူတြဲလုပ္ဖို႔ေတာ့ အေတာ္စဥ္းစားရေတာ့မည္။ မထင္မွတ္ပဲ သူတို႔တန္ဖုိးကို သူတို႔ထုတ္ျပလိုက္သလိုျဖစ္သြားမွန္း သူတို႔သတိမထားမိ။ 'Don't lose your cool' ဆိုေသာစကားကို သူတို႔ နားမလည္၍ပင္။
စဥ္းစားေနသည္ကို ခဏရပ္၍ ကြ်န္ေတာ္မိုးႏုိ္င္ကို စကားျပန္သည္။
“ ငါၾကံဳဖူးတာလဲရွိေသးတယ္။ ျပႆနာတစ္ခုေပၚလာတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ဖက္လူကို အျပစ္တင္ၿပီး မဆင္မျခင္ေျပာတတ္တဲ့လူမ်ိဳးေပါ့။ ဘာမဟုတ္တဲ့ ျပႆနာေလးနဲ႔ သူ႔စိတ္ကိုမထိန္းႏုိ္င္ေတာ့ မေျပာသင့္တဲ့ စကားေတြကို မဆင္မျခင္ စြတ္ေျပာပစ္လိုက္ေရာ။ ဒီေတာ့ သူ႔ကိုလူေတြက အထင္ေသးသြားေရာ။ ခုမွ ငါျပန္စဥ္းစားမိတယ္။ သူက cool ဆိုတဲ့ တည္ျငိမ္မွဳ၊ ေအးေဆးမွဳ ပ်က္သြားတာပဲကြ။ အေျပာခံရတဲ့ဘက္ေရာ၊ ေျပာတဲ့ သူ႔အေနနဲ႔ေရာ မေကာင္းဘူးေပါ့ကြာ”
ကြ်န္ေတာ္ေျပာသည္မ်ားကို မိုးႏုိ္င္က ေခါင္းတစ္ျငိမ့္ျငိမ့္ႏွင့္ နားေထာင္ေနၿပီး ျဖည့္ေျပာသည္။
“အဆိပ္ေသာက္ၿပီးေသဖို႔ အာဏာပိုင္ေတြရဲ ႔မတရားေသဒဏ္ခ်တာခံရတဲ ့ဂရိအေတြးအေခၚပညာရွင္ၾကီး ေဆာ့ခေရးတီးကြာ။
ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေသခါနီးမွာေတာင္ သူေသာက္ရမယ့္အဆိပ္ခြက္ကို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ႔ ေသာက္သြားႏုိင္တာ ဘယ္ေလာက္ ေလးစားဖုိ႔ေကာင္းလဲ။ Don't lose your cool ဆိုတဲ့ စကားကို အေကာင္းဆုံးသရုပ္ျပႏုိင္ခဲ့တဲ့ သူပဲ။ ခုခ်ိန္ထိ သူ႔နာမည္နဲ႔ အေတြးအေခၚက မေသဘူး မဟုတ္လား ”
ေကာ္ဖီခြက္ကို စိုက္ၾကည့္ရင္း သူေျပာတာကို နားေထာင္ေနမိသည္။ သူကဆက္ေျပာျပန္သည္။
“ရာဇသၾကၤန္အမတ္ၾကီးကလဲ စာေတြသာအမ်ားၾကီးတတ္မယ္။ ဗဟုသုတသာအမ်ားၾကီးၾကြယ္ဝမယ္။ He always loses his cool ပဲကြ။ မင္းသိလား။ ”
“ ေအး...အမတ္ၾကီးရာဇသၾကၤန္အေၾကာင္းေတာ့ ငါဖတ္ဖူးပါတယ္။ ဘယ္လုိမ်ိဳး he lost his cool ျဖစ္တာလဲ..ရွင္းျပပါဦး”
ကြ်န္ေတာ္က ထိုသုိ႔ေမးေသာအခါ သူက ေခတၱမွ် အခ်က္အလက္ စီစဥ္ဟန္ စဥ္းစားလိုက္ၿပီး
“ႏွစ္ခ်က္ရွိတယ္ကြာ။ ပထမတစ္ခ်က္က သီဟသူ သူ႔အကၤ်ီလက္ေပၚကြမ္းတံေတြးေထြးတာကို လူၾကီးပီပီခြင့္မလႊတ္ပဲ ေဒါသထြက္ၿပီး အေတးအမွတ္ထား အကၤ်ီကိုပါ မေလွ်ာ္ပဲသိမ္းထားတာ...။ ဒါက အျငိွဳးထားတယ္လုိ႔ ယူဆရမယ္။ ပညာရွိတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မသင့္ေတာ္တ့ဲဟာေပ့့ါကြာ။ ဒါကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဘုရင့္သားေတာ္တစ္ေယာက္ကုိတာင္ခြင့္မလႊတ္တာ။ သူ႔အေပၚ ေျပာမွားဆိုးမွားရွိတဲ့ တစ္ျခားသူေတြဆိုရင္ေတာ့ မသက္သာဘူးဆိုတဲ့သေဘာပဲ။ စိတ္လိုက္မာန္ပါျဖစ္တယ္။cool မျဖစ္ဘူးေပါ့ကြာ။ ဒါကတစ္ခ်က္ ”
သူက စကားရွည္ၾကီးကို ထိုသို႔တစ္ဆက္တည္းေျပာသြားၿပီး ေနာက္တစ္ခ်က္ထပ္ေျပာရန္ျပင္သည္။
“အင္း...ေနာက္တစ္ခ်က္ေျပာပါဦး ”
ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ျပတင္းေပါက္မွတဆင့္ ဧည့္ခန္းထဲသို႔ဝင္လာေသာ ညေနခင္းေလေျပညင္းေလးကို ခံစားရင္း ကြ်န္ေတာ္က စကားေထာက္ေပးလိုက္သည္။
“ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ကြာ ဘုရင္သူ႔ကုိ မေျမွာက္စားလုိ႔ ပန္းကပ္ပဲ့နဲ႔ကြမး္စားျပၿပီး 'ပန္းကပ္သည္ သားေျမးမ်ားေကာင္းစားေန၍ ပန္းပြတ္မည့္သူမရွိေသာေၾကာင့္ ပန္းကပ္ပဲ့န႔ဲ ကြမ္းစားရသည္' လို႔ ဘုရင္ကို စကားနာထိုး ရိသဲ့သဲ့ေျပာတဲ့ကိစၥ။ အဲဒီလို စိတ္မထိန္းႏုိင္ပဲ ေျပာလိုက္လို႔လဲ မဲဇာပို႔ခံရတာ။ Because he lost his cool ေပါ့ကြာ။ အက်ိဳးမရွိတဲ့ကိစၥကို ေခါင္းေအးေအးမစဥ္းစားပဲ စိတ္လိုက္မာန္ပါလုပ္တာကိုး။ ဒါက ဒုတိယတစ္ခ်က္ေပါ့ကြာ။ ဒါေတြကိုၾကည့္ခ်င္းအားျဖင့္ he always lose his cool လို႔ေကာက္ခ်က္ခ်လို႔ရတယ္။ ရလာဒ္ကေတာ့ ေကာင္းတာလဲရွိမယ္၊ ဆိုးတာလဲရွိမယ္။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ပုံကိုင္ပုံက မတင့္တယ္ေတာ့ ၾကည့္လို႔မေကာင္း၊ မသပ္ရပ္၊ အရုိအေသတန္တာေပါ့ကြာ။ ဒါပါပဲ ”
ဟု သူ ေျပာခ်င္သည္မ်ားကို အဆုံးသတ္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့မ်က္ႏွာကိုၾကည့္၍ ကြ်န္ေတာ္တုံ႔ျပန္မည့္ စကားကိုေစာင့္သည္။ ကြ်န္ေတာ္က
“ဒါကေတာ့ကြာ သူက ရာဇဝင္မွာ အင္မတန္ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ပညာရွိပဲ။ သူလုပ္ခဲ့တာေတြက သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူ ရွိမွာေပါ့။ ငါတို႔အသိဥာဏ္က သူ႔လိုၾကီးျမတ္တဲ့သူမ်ိဳးကို ေဝဖန္ႏုိ္င္ဖို႔ ပိုင္းျခားႏုိ္င္မွဳလုံေလာက္ပါ့မလား။ ”
ဟု ေစာဒကတက္ေသာအခါ သူက
“ ဘာဆိုင္လို႔လဲကြ။ ပညာရွိလဲ လူပဲ။ လူဆိုတာ အမွားေတာ့ ရွိတတ္တာပဲ။ နည္းတာနဲ႔ မ်ားတာပဲကြာတာ။ အသိဥာဏ္ၾကီးတဲ့သူက အမွားနည္းတယ္။ သူမ်ားဆီက သင္ခန္းစာယူတယ္။ အသိဥာဏ္နည္းတဲ့သူက အမွားမ်ားတယ္။ စိတ္လိုက္မာန္ပါလုပ္တယ္။သူ႔လုပ္ရပ္ေတြကုိ ၾကည့္လိုက္ရင္ အဓိပၸါယ္မရွိပဲ မခံခ်င္စိတ္တစ္ခုထဲနဲ ႔လုပ္ၿပီး အက်ိဳးမျဖစ္ထြန္းတာေတြ ငါတို႔ေတြ႔ေနရတာပဲ။ ေကာင္းတယ္...မေကာင္းဘူးဆိုတာေတာ့ သူတို႔လုပ္ခဲ့တာကိုၾကည့္ၿပီး ငါတုိ႔အသိဥာဏ္နဲ႔ဆုံးျဖတ္လို႔ရတာပဲ။ ရာဇဝင္ဆိုတာ သင္ခန္းစာယူူဖို႔နဲ႔ သင္ယူဖို႔ေလ့လာတာေလကြာ ”
အသက္ရွဴရန္ခဏနားလိုက္ၿပီးေနာက္
“ ဒီေတာ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ျပန္ၾကည့္လုိက္ရင္ he lost his cool several times လို႔ ေျပာႏုိင္တာပဲ။ ”
ဆိုကာ စကားစသတ္သည္။
ကြ်န္ေတာ့တြင္ ျငင္းစရာသိပ္မရွိ။ ဟုတ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြ်န္ေတာ္၏ တည္ျငိမ္မွဳ ( cool ) ကုိ အထိခိုက္ခံခဲ့ဖူးသည္။ ေျပလည္သြားေသာျပႆနာမ်ားအတြက္ ထင္သေလာက္ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ယုံၾကည္မွဳမရသလို မေျပလည္ေသာျပႆနာမ်ားအတြက္လည္း ကိုယ့္တည္ျငိမ္မွဳအိေျႏၵပ်က္ျပားျခင္းသာ အဖတ္တင္၍ ထိုအတြက္ တအုံ႔ေႏြးေႏြးႏွင့္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ရျပန္သည္။ ထိုစဥ္ ေခါင္းထဲတြင္ ျဖတ္ခနဲအေတြးတစ္ခုဝင္လာ၍
“ကဲ..ဒါျဖင့္ acting cool လုပ္တဲ့သူေတြက်ေတာ့ေရာကြာ။ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ ငါေတြ႔ဖူးတဲ့ထဲမွာ cool ျဖစ္တဲ့သူေတြပါသလို acting cool လုပ္တဲ့သူေတြလဲပါတယ္ကြာ။ ကဲ..ဘယ္လိုခဲြမလဲ ”
သူဘာျပန္ေျပာမည္ကို ျပံဳးေထ့ေထ့ႏွင့္ကြ်န္ေတာ္ ငံ႔လင့္ေနသည္ကို သူသိသည္။ သူ႔နာရီကို တစ္ခ်က္ငံု႔ၾကည့္လိုက္ရင္း သူေခ်ပသည္။
“ မင္း ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားပါ။ acting cool သမားေတြက တကယ့္အေရးဟယ္အေၾကာင္းဟယ္ဆိုရင္ သူတို႔ cool ကုိ မထိမ္းႏုိ္င္တတ္ၾကပါဘူး။ အစကတည္းက ဟန္ေဆာင္တဲ့သူက အေရးအေၾကာင္းဆို ပိုေတာင္ တပ္ပ်က္လြယ္ေသးတယ္။ Don't lose your cool ဆိုတဲ့စကားကလည္း အေရးအေၾကာင္း၊ ျပႆနာေတြေပၚလာတဲ့အခ်ိန္မွာမွ သိသာတာ။ ငါေျပာတာမဟုတ္ဘူးလား။ မင္းျပန္စဥ္းစား ”
ဒါလဲဟုတ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ဖူးေသာ acting cool သမားမ်ားသည္ အက်ဥ္းအၾကပ္ထဲေရာက္ေသာအခါ သူမ်ားကိုျပႆနာရွာျခင္းျဖင့္ သူတို႔မ်က္ႏွာဖုံးကို အလြယ္တကူခြါခ်တတ္ၾကသည္ပဲ။ ကြ်န္ေတာ့တြင္ ေထာက္ခံရန္မွလြဲ၍ ေျပာစရာစကားမရွိေတာ့။
“ မင္းေျပာတာ ငါလက္ခံပါတယ္။ အဲဒီလိုလူမ်ိဳးေတြ ငါကိုယ္တုိင္လဲ ၾကံဳဖူးေနတာပဲ။ တစ္ကယ္ cool ျဖစ္ေအာင္ေနႏုိင္တဲ့သူေတြကိုေတာ့ ေလးစားပါတယ္။ အားလဲ အားက်တယ္။ မင္းေျပာတာကို ကန္႔ကြက္စရာမရွိေတာ့ပါဘူး။ Don't lose your cool ဆိုတဲ့စကားေလးကိုေတာ့ ၾကိဳက္သြားၿပီကြာ။ ေက်းဇူးပဲ..သူငယ္ခ်င္း။ ”
သူကျပံဳးသည္။ ထုိ႔ေနာက္ နာရီကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္၍
“ ေအးပါကြာ။ ေဆြးေႏြးလို႔ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ငါသြားစရာရွိေသးလို႔ သြားလိုက္ဦးမယ္။ေနာက္ေန႔မွ ေျပာၾကေသးတာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ငါတို႕ေတြ Don't lose your cool ဆိုတဲ့စကားအတုိင္းျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားၾကတာေပါ့ကြာ "
ဟုဆိုရင္း ျပန္ဖို႔ ထရပ္လိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ္လဲသူႏွင့္အတူ ထရပ္လုိက္ရင္း သူ႔ကိုတံခါးဝသို႔လုိက္ပုိ႔ကာ ႏွဳတ္ဆက္စကားဆိုသည္။ သူျပန္သြားေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့တြင္ေတြးစရာ အမ်ားအျပားက်န္ခဲ့သည္။ Don't lose your cool ဆုိပါလား။ Don't lose your cool ဆုိေသာ စကားအတုိင္းေနနုိ္င္ဖ္ိုု႔ ကြ်န္ေတာ္ အမ်ားၾကီး ၾကိဳးစားရပါဦးမည္။
