မောင်ဇိ၏ ဂရိဒဏ္ဍာရီ (၁၃) { ဟာမီးစ် - ၄}

မြေအောက်ကမ္ဘာရဲ့ အမှောင်ထုအောက်က အေးစိမ့်စိမ့်လေတွေကြားမှာ စီးဆင်းနေတဲ့ စတစ်မြစ် (River Styx)။
 မီးအိမ်မှုန်ပြပြ‌လေးကိုချိတ်ထားတဲ့ လှေငယ်လေးကို စတစ်မြစ်ပေါ်မှာ တစ်အိအိလှော်ခတ်နေတဲ့ မြေအောက်ကမ္ဘာရဲ့ ကူးတို့သမားကြီး ခါရွန် (Charon)။
ခါရွန်ကို ဇာတ်လမ်းတစ်ခုပြန်ပြောပြနေတဲ့ လှေပေါ်ကတမန်တော်နတ်ဘုရားဟာမီးစ် (Hermes)။

နတ်ဘုရားမ ဒမီတာ (Goddess Demeter)
***********************************

" တစ်ဦးတည်းသော သမီးလေး ပါဆီဖိုနီ ပျောက်သွားသည့်အခါ နတ်ဘုရားမ ဒမီတာသည် ကမ္ဘာမြေအနှံ့အပြားတွင် သမီးတော်လေးကိုလိုက်လံရှာဖွေလေသည်။ သို့ရာတွင် ခြေကုန်လက်ပမ်းကျသည့်တိုင်အောင် ပါဆီဖိုနီ၏အရိပ်အယောင်ကိုမတွေ့ရပေ။"

"အရှင်ဟေးဒီးစ်၏ မြေအောက်ကမ္ဘာသို့ရောက်ရှိသွားသူကို ကမ္ဘာမြေပြင်ပေါ်တွင်ရှာ‌ဖွေ၍ မည်သို့တွေ့နိုင်မည်နည်း"
အက်ကွဲတဲ့ အသံနဲ့ လှေသမား ခါရွန်ကမှတ်ချက်ချတယ်။

" မှန်ပေသည် ခါရွန်...ထို့ကြောင့် ဒမီတာမှာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဇူးစ်နတ်ဘုရားအား သမီးဖြစ်သူ၏ တည်နေရာကိုမေးမြန်းသော်လည်း ဇူးစ်နတ်ဘုရားမှပြန်လည်ဖြေကြားခြင်းမရှိခဲ့ပေ"

" အိုလံပစ်တောင်တော်၏အရှင်သခင် ဇူးစ် သည် အစ်ကိုဖြစ်သူမြေအောက်ကမ္ဘာ၏အရှင်သခင် ဟေးဒီးစ်နှင့် အချင်းများလိုပုံမရပေ။ ထို့ကြောင့်သာပင် မိဖုရားတစ်ပါးဖြစ်သူ ဒမီတာ၏အမေးကို ခပ်မဆိပ်နေခြင်းဖြင့် တုန့်ပြန်ခဲ့ခြင်းဖြစ်လိမ့်မည်"

နှစ်ပေါင်းအသင်္ချေတိုင်အောင်အသက်ရှည်ပြီး နတ်ဘုရားတွေရဲ့ အတက်အကျတွေအများကြီးကိုမြင်ခဲ့ရတဲ့ ခိုင်ရွန်က သူ့အတွေ့အကြုံကနေ အတွေးအမြင်ထုတ်တယ်။

"မြေအောက်ကမ္ဘာတွင် ပါဆီဖိုနီရှိနေကြောင်းကို ဒမီတာသည် မည်သို့မည်ပုံ သိရှိသွားသနည်း"
ခိုင်ရွန်က တစ်ဆက်ထဲ ဟားမီးစ်ကိုမေးလိုက်တယ်။

" နေမင်းကြီးကို အရှေ့အရပ်မှ အနောက်အရပ်သို့နေစဥ်မောင်းနှင်သွားလေ့ရှိသော နတ်ဘုရား ဟီးလိရို့စ် ပင်ဖြစ်သည်။ နေကိုဆွဲလာသော သူ၏ရွှေရောင်မြင်းရထားပေါ်မှ မြေပြင်ပေါ်ရှိအဖြစ်အပျက်များကို အစ၊အဆုံး မြင်တွေ့လိုက်သဖြင့် သားပျောက်မိခင် ဒမီတာကိုဂရုဏာဖြင့် သတင်းပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်"

"ဒမီတာသည်နတ်ဘုရားမဖြစ်သော်လည်း မြေအောက်ကမ္ဘာသို့ လာရောက်ခွင့်မရှိပေ။ မည်သို့ပြုမည်နည်း"

"သင်ပြောသည့်အချက်မှာ မှန်ကန်ပေသည် အသင်ခိုင်ရွန်...
သမီးဖြစ်သူကိုပြန်မရနိုင်သောကြောင့် သမီးအပေါ်သံယောဇဥ်ကြီးမားလှသော ကောက်ပဲသီးနှံရိတ်သိမ်းမှုနှင့် မြေဆီလွှာကြွယ်ဝမှုကိုစောင့်ရှောက်သည့် နတ်ဘုရားမ ဒမီတာသည်ရင်ကွဲနာကျလေသည်။
သူ၏ဆောင်ရွက်မြဲဖြစ်သော နတ်ဘုရားတာဝန်များကို မထမ်းဆောင်တော့သောကြောင့် လူသားတို့၏ စိုက်ပျိုးထားသောကောက်ပဲသီးနှံများ ခြောက်သွေ့ညှိုးလျော်ကာ  ပျက်စီးကြသည်။
မြေဆီလွှာများခန်းခြောက်ကာ စားပင်၊ သီးပင်များ သေဆုံးကုန်ကြ၏။
ရာသီဥတုမှာလဲ အေးခဲလာပြီးလျှင် အအေးဒဏ်နှင့် အငတ်ဘေးတို့ကြောင့် သတ္တဝါအများ သေကြေဆုံးပါးကြလေသည်"

ခိုင်ရွန်က ဟာမီးစ်ရဲ့စကားကို တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ပဲ နားထောင်ရင်းလှေကို ကမ်းနဲ့နီးရာကိုလှော်ခတ်လာလိုက်တယ်။

တိတ်ဆိတ်ပြီး ခြောက်သွေ့မှောင်မိုက်တဲ့ ဟေးဒီးစ်ရဲ့နန်းတော်ရှိရာကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း ဟာမီးစ်က
" ဤ အခြေအနေအတိုင်းသာဆက်ရှိနေပါက မကြာမီပင် လူသားမျိုးနွယ်သာမက မြေပေါ်ကမ္ဘာရှိသက်ရှိသတ္တဝါအားလုံးတို့မှာ မျိုးတုံးဖို့ရန်သာရှိပေသည်။
လူသားကမ္ဘာပျက်စီးပါက နတ်ဘုရားများကို ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်မည့်သူများလဲ ရှိတော့မည်မဟုတ်။
နတ်ဘုရားများသည်လဲ အကျိုးသက်ရောက်မှုကိုခံစားရပေမည်။
ထိုအကြောင်းကြောင့် လူသားများ၏ကမ္ဘာလောကကြီးပျက်စီးကာ နတ်ဘုရားတို့၏သြဇာအာဏာများလျှောကျပျက်စီးမည့်အဖြစ်ဆိုးကြီး၏ ဘေးရန်မှ ကာကွယ်တားဆီးရန် ဇူးစ်နတ်ဘုရားမင်းမှ ကျွန်ုပ်အား မြေအောက်ကမ္ဘာသို့ စေလွှတ်လိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်"

လို့ သူ့စကားကို အဆုံးသတ်လိုက်တယ်။

ပြီးတော့ လှေပေါ်ကဆင်းလို့ ဟေးဒီးစ်ရဲ့ ခမ်းနားလှတဲ့ နန်းတော်နက်ကြီးရှိရာကိုဆက်လက်ထွက်ခွာသွားတော့တယ်။

ဟေးဒီးစ်ရဲ့နန်းတော် ( Palace of Hades)
**********************************
ဟေးဒီးစ်ရဲ့ နန်းတော်ကို အိုလံပစ်တောင်က ဇူးစ်ရဲ့နန်းတော်ပုံစံအတိုင်း မြင့်မြင့်မားမားဆောက်ထားတယ်။
မတူတာက နန်းတော်ရဲ့အရောင်အဆင်း။
တစ်ဖိတ်ဖိတ်တောက်နေတဲ့ မဟူရာကျောက်သားတွေနဲ့ တည်ဆောက်ထားလို့ နန်းတော်ကြီးတစ်ခုလုံးဟာ အနက်ရောင်သန်းနေပြီး တစ်ချို့နေရာတွေဆို အမှောင်ထုအောက်က မြူခိုးတွေနဲ့ကွယ်နေလို့ သာမန်လူသားတွေအတွက်ကတော့ ကျောချမ်းစရာ နေရာတစ်ခုပဲ။

ဆဲဘရပ်စ် (Cerberus)
*****************
ပိုပြီးနှလုံးသွေးပျက်စရာကတော့ မြေ‌အောက်ကမ္ဘာကို အပြင်လူတွေမဝင်နိုင်အောင်နဲ့ ရောက်ပြီးသားသူတွေပြန်မထွက်သွားနိုင်အောင် စောင့်ကြပ်နေတဲ့ ကြမ်းကြုတ်ထွားကြိုင်းလှတဲ့ ခေါင်းသုံးလုံးနဲ့ခွေးကြီး ဆဲဘရပ်စ် ( Cerberus ) ရဲ့ စောင့်ကြပ်ကြည့်ရှုနေမှုပါ။
 တစ်ချိန်မှာ နတ်မြင်းပျံပဲဂဆပ်ကိုစီးတဲ့ သူရဲကောင်းဘယ်လာရိုဖွန် (Bellarophon) နဲ့ တိုက်ခိုက်ကြမယ့် ခြင်္သေ့ကိုယ်၊ ခြင်္သေ့ခေါင်း ၊ ဆိတ်ခေါင်းနဲ့ မြွေဆိုးအမြီးတွေနဲ့ဖွဲ့စည်းထားတဲ့ သတ္တဝါဆိုးကြီး ခိုင်မဲရာ (Chimera) နဲ့ မြေအောက်ကမ္ဘာကိုစောင့်တဲ့ ဆဲဘရပ်စ် (Cerberus) တို့ဟာ တစ်မိထဲပေါက်တွေ။
သူတို့အဖေက မိစ္ဆာသတ္တဝါဆိုးအားလုံးရဲ့ ဘိုးအေကြီးဖြစ်တဲ့၊ သတ္တဝါဆိုးတွေထဲမှာ အစွမ်းဆုံး၊ အကြမ်းဆုံး၊ အန္တရာယ်အကြီးဆုံးဖြစ်တဲ့ တိုင်ဖွန် (Typhon)။
အမေက သတ္တဝါဆိုး‌ပေါင်းစုံရဲ့ မိခင်ကြီးဖြစ်တဲ့ အိခစ်နာ ( Echidna)။
တိုင်ဖွန်းနဲ့ အိခစ်နာပေါင်းစပ်ပြီးရလာတဲ့ အစွမ်းထက်တဲ့ သတ္တဝါဆိုးပေါင်းစုံထဲမှာမှ ဟေးဒီးစ်ရဲ့ မြေအောက်ကမ္ဘာကို စောင့်ကြပ်ပေးနေတဲ့ ခေါင်းသုံးလုံးခွေးကြီး ဆဲဘရပ်စ်။
ခိုင်မဲရာနဲ့ ဆဲဘရပ်စ်ရဲ့အဖေ မှော်သတ္တဝါဆိုးကြီးတိုင်ဖွန်ကလဲ ဘယ်လောက်ဆိုးလဲဆိုရင် တိုက်တန်နတ်ဘုရားတွေနဲ့ အိုလံပစ်တောင်ကနတ်ဘုရားတွေဖြစ်တဲ့စစ်ပွဲနောက်ပိုင်းမှာ ဘုရင်ဖြစ်လာတဲ့ နတ်ဘုရားဇူးစ်ကိုယ်တိုင်ကိုတောင် တိုက်ခိုက်ပြီး ဇူးစ်ကိုဒဏ်ရာရစေခဲ့တဲ့အထိပဲ။
တမန်တော်နတ်ဘုရား ဟာမီးစ်ရဲ့ အကူအညီရခဲ့လို့သာနတ်ဘုရင်ဇူးစ်က တိုင်ဖွန်ကို အောင်အောင်မြင်မြင်နဲ့ နှိမ်နင်းနိုင်ခဲ့တာပါ။

မြေအောက်ကမ္ဘာကို တံခါးမရှိ၊ ဓါးမရှိဝင်ထွက်ခွင့်ရထားတဲ့ ဟာမီးစ်အတွက်ကတော့ ဆဲဘရပ်စ်က အတားအဆီးတစ်ခုမဟုတ်ပါဘူး။
သူ့ကိုအန္တရာယ်မပြုတဲ့ ဆဲဘရပ်စ်ကိုကျော်ဖြတ်ပြီး နန်းတော်ရှေ့ကိုရောက်လာတဲ့အခါ နန်းတော်ရဲ့အပေါ်ဝရန်တာရှိတဲ့ရှေ့တည့်တည့်မှာ လှပတဲ့ပန်းဥယျာဥ်တစ်ခုစိုက်ပျိုးထားတာကို ဟာမီးစ်တွေ့ခဲ့ရတယ်။
အဲဒီနောက်တော့ ဟေးဒီးစ်ကိုတွေ့ဖို့အတွက် ပြောင်လက်တောက်ပတဲ့ကြေးဝါပြားတွေခင်းထားတဲ့ ဝင်ပေါက်ခန်းမကိုဖြတ်လို့ ဟာမီးစ်တစ်ယောက် နန်းတော်ထဲကိုလျှောက်ဝင်သွားတော့တယ်။

မောင်ဇိ (ဇွန် ၂၇၊ ၂၀၂၀) 
ကိုးကား။ ။
https://www.ancient.eu/Helios/
https://www.britannica.com/topic/Hades-Greek-mythology
https://www.timelessmyths.com/classical/hades.html
https://www.fanpop.com/clubs/greek-mythology/articles/7768/title/god-sun-helios-apollo
https://www.britannica.com/topic/Hades-Greek-mythology
https://greekgodsandgoddesses.net/goddesses/demeter/

တစ်ယောက်တစ်မျိုး၊ မရိုးရတဲ့ ဒီဟာလေးတွေ

တစ်ယောက်တစ်မျိုး၊ မရိုးရတဲ့ ဒီဟာလေးတွေ
--------------------------------------------------------
ပထမဆုံးကောင်က ဟိဏ်း။ ဒီကလေး ကျွန်တော်တို့မြို့ကိုရောက်လာတော့ အသက်က ၂ နှစ်ကျော်ကျော်လောက်၊ တောက်တောက် တက်တက်ပြေးတဲ့အရွယ်။ သူ့ အဖိုးအစီအမံနဲ့ ဦးစွန်းဖုတ်လေးကလွဲလို့ တစ်ခေါင်းလုံးပြောင်အောင်ရိတ်ထားတဲ့ ဟိဏ်းက ချိုလိမ်ကိုပါးစပ်မှာအမြဲကိုက်ထားတတ်တယ်။ သူ့အကျင့်က ကားတစ်စီးစီးရပ်ထားတာတွေ့ရင် ပြေးသွားပြီး ဘီးကိုကိုင်တတ်တာ။ ကျွန်တော့အစ်မဝမ်းကွဲကမွေးတဲ့ဒီကလေးက မိဘတွေအလုပ်လုပ်တဲ့မြို့မှာနေလို့မရလို့ သူ့အဖိုးအဖွားရှိရာကျွန်တော်တို့မြို့လေးကို ခဏရောက်လာတာ။ ဟိဏ်းက ကလေးသဘာဝတီတီတာတာပြောတာမျိုးလဲသိပ်မလုပ်ဘူး။ သူ့ချိုလိမ်ကြီးကို သူ့ဟာသူပါးစပ်မှာကိုက်ထားပြီး မျက်နှာသေကြီးနဲ့ လိုက်ကြည့်နေလေ့ပဲရှိတယ်။ ကားတွေတွေ့ရင်တော့ လက်ညှိုးကြီးထိုးထိုးပြီး ကားဘီးတွေကို သွားကိုင်ကြည့်ချင်ကြောင်းအမူအရာပြတတ်တယ်။ သူစိတ်အဝင်စားဆုံးက ဘိလပ်မြေဖျော်တဲ့စက်လုံးလုံးကြီးတင်ထားတဲ့ အရပ်အခေါ် အုံးမွှေးလုံးကားတွေ။ နည်းနည်းလေးစကားပြောတတ်လာလို့ ကြီးရင်ဘာလုပ်မလဲမေးတိုင်း ဘတ်စ်ကားမောင်းမယ်ချည်းဖြေတဲ့ကောင်။ တစ်ရက်မှာ သူသိပ်ကြိုက်တဲ့ အုန်းမွှေးလုံးကားပုံစံတူအရုပ်တွေရောင်းနေတာတွေ့တော့ သွားကြည့်မိတယ်။ 'ထိုင်း'ကလာတာမို့လို့ လုပ်ထားတဲ့ပလတ်စတစ်အမာစားကလဲကောင်း၊ ဘီးတွေကလဲလည်မှလည်၊ အရွယ်အစားကလဲ အကြီးကြီးဆိုတော့ ကလေးတွေနဲ့အလွန်သင့်တော်။
 ဒါနဲ့ပဲ ပိုက်ဆံမပါတဲ့ကြားက အတူတူသွားတဲ့ သူငယ်ချင်းဆီကနေပိုက်ဆံချေးပြီး ဝယ်သွားပေးလိုက်တယ်။ မှတ်မှတ်ရရပြောပါတယ်။ ကျွန်တော်ဝယ်ပေးထားတဲ့ကားကို ဟိဏ်းတအားသဘောကျနေတာတွေ့တော့ကျေနပ်ရတယ်။ အဲဒီကားက သူ့အမေနဲ့အဖေနေတဲ့မြို့ကို သူပြန်တဲ့ထိပါသွားပြီး နောက်နှစ်တော်တော်ကြာကျွန်တော်အလည်ရောက်တဲ့အချိန်ထိကောင်းနေသေးတုန်း။ “ဒီမှာလေ၊ သူ့ဦးလေးဝယ်ပေးထားတဲ့ အုန်းမွှေးလုံးကား၊ ကောင်းမှကောင်း၊ ခိုင်မှခိုင်။ ခုထိဆော့ရတုန်း” လို့များကားကြီးကိုပြပြီး သူ့အမေကပြောလိုက်လိုက်ရင် ကျွန်တော့မှာ ပီတိဖြစ်လိုက်ရတာ။ ခုတော့ ဟိဏ်းလဲ အသက် ၁၂ နှစ်လောက်ရှိပေါ့။

ဒုတိယက ထွဋ်။ မြို့လေးတစ်မြို့မှာ ကျွန်တော့အစ်ကိုရယ်၊ သူ့သူငယ်ချင်းရယ်၊ ကျွန်တော်ရယ် စုနေကြတုန်းမှာ ထွဋ်ကလေး ရောက်လာတာ။ ထွဋ်က ကျွန်တော့်အစ်ကိုရဲ့သူငယ်ချင်းရဲ့သား။ စကားပြောရင် “ထွဋ်ကလေ….ထွဋ်ကလေ” နဲ့ ပြောတတ်ပြီး အသံနွဲ့နွဲ့လေးနဲ့ အင်မတန်ချစ်စရာကောင်းတယ်။ ကျွန်တော်ကလဲ ထွဋ်ကလေးနဲ့အတူ ကစားပေးဖြစ်တယ်။ ကျွန်တော်ကျောင်းကပြန်လာချိန်တွေဆို ထွဋ်ကလေးက သူနဲ့အတူဆော့ဖို့အမြဲဆွဲထားလေ့ရှိတာပေါ့။ ပြဿနာက ကျွန်တော့မှာ စာလုပ်စရာရှိတဲ့အခါမျိုးတွေ၊ တစ်ယောက်ထဲနေချင်တဲ့အခါမျိုးတွေမှာဖြစ်တာ။ ကျွန်တော်အခန်းထဲကို ထွဋ်ဝင်လာရင် နှစ်ထပ်ကုတင်ပေါ်ကိုလှေကားက တက်သွားလိုက်၊ ပြန်ဆင်းလာလိုက်၊ ကွန်ပြူတာဖွင့်ထားရင် တွေ့တဲ့ခလုပ်တွေကိုလိုက်နှိပ်လိုက်နဲ့ ကလေးသဘာဝဆော့တတ်တယ်။ အမြဲလိုက်ဆွဲနေရတော့ ကျွန်တော်လဲ ဘာအလုပ်မှလုပ်လို့မရ။ ဒါနဲ့ပဲ အလုပ်ရှိရင်သူ့အလစ်မှာ အခန်းထဲအမြန်ဝင်ပြီး ဂျက်ချထားရတယ်။ ဒါတောင်သူက အပြင်ကနေ “ဦးဦးထက်ရေ….ဦးဦးထက်ရေ” နဲ့ သနားကမားအသံလေးနဲ့ခေါ်နေတတ်သေးတာ။ စိတ်မကောင်းပေမဲ့ အကျင့်ဖြစ်သွားမှာစိုးလို့ တံခါးကိုမဖွင့်ပေးပဲထားရတယ်။ တစ်ခါ၊ နှစ်ခါလောက် မဖွင့်ပေးရင် နောက်သူ့ဟာသူတစ်ယောက်ထဲဆော့နေလိမ့်မယ်မဟုတ်လား။ မထင်ထားတာက ထွဋ်ကလေးကတော်တော်ဇွဲကောင်းတဲ့ကလေးလေးဖြစ်နေတာ။ ခေါ်လို့လဲမရရော အခန်းတံခါးကို တဒုံးဒုံးဆောင့်ကန်ပြီး အော်ဟစ်နေတော့တာ။ အဲဒီမှာတင် သူ့အမေရောက်လာပြီး “ သူများကမဖွင့်ပေးချင်လို့ပိတ်ထားတာကို နင်ကအတင်းဝင်ချင်ဦး…ကဲဟယ်၊ ကဲဟယ်” ဆိုပြီးရိုက်တော့မှ တဗြဲဗြဲငိုပြီးလက်လျှော့သွားတော့တယ်။ သနားပေမဲ့ ဒီတစ်ခါအောင့်ထားလိုက်ရင်၊ ခဏခဏဒါမျိုးစိတ်မကောင်းစရာ မကြုံရတော့ဘူးလို့ စိတ်ကိုတင်းပြီး တံခါးကိုမဖွင့်ပဲတင်းခံထားရတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော်ရှိရှိ၊ မရှိရှိ သူ့ဟာသူနေတတ်သွားပါတယ်။

ထွဋ်ကလေးနည်းနည်းကြီးလာပြီး အိမ်ပြောင်းခါနီးအချိန်မှာ “မီးမီး”ကိုမွေးတယ်။ မီးမီးက ကျွန်တော့အစ်ကိုအရင်းရဲ့သမီးလေး။ မမွေးခင်မှာလဲသူ့အမေဗိုက်ကြီးသည်ကိုဈေးတွေလိုက်ပို့၊ အဝတ်တွေကူလှန်း၊ မွေးပြီးတော့လဲ ကလေးကိုကူထိန်းခဲ့ရတော့ ဗိုက်ထဲမှာကထဲက စောင့်ရှောက်ခဲ့ရတဲ့ မီးမီးလေးကိုတော့ ကျွန်တော်သံယောဇဉ်တော်တော်ကြီးတယ်။ ကျွန်တော်ရုံးကမိုးချုပ်မှပြန်ရောက်ပါစေ၊ မီးမီးလေးအိပ်ပျော်တဲ့ထိ ပုခုံးပေါ်မှာထမ်းသိပ်ပေးတယ်။ မီးမီးက သူ့ကိုထမ်းပြီးလမ်းလျှောက်ပေးနေရင် သိပ်သဘောကျတာ။ မကြာခင်အိပ်သွားရော။ သူအိပ်သွားပြီထင်လို့ အောက်ချလိုက်ရင် ဖျတ်ဆိုမျက်လုံးကြီးက ပြန်ပွင့်ချင်ပွင့်လာတာ။ ဒါနဲ့ပဲ ပြန်ထမ်းရပြန်ရော။ ထွဋ်ကလေးကိုသာ အပြင်မှာပိတ်ထားလို့ရတာ၊ မီးမီးကိုတော့ သူ့အဖေက ကျွန်တော့အခန်းထဲလာထိုးထည့်ပြီး “ ဒီမှာ…မင်းတူမလေးကိုကြည့်ပါဦးကွ” ဆိုပြီး လင်မယားနှစ်ယောက် အပြင်ကိုလစ်သွားရင် ကျွန်တော့မှာကလေးတစ်ကောင်နဲ့ ကျန်ခဲ့ရော။ ဘာအလုပ်မှမလုပ်ရပဲသူ့ကိုပဲ အဆက်မပြတ်ထိုင်ကြည့်နေရတယ်။ မဟုတ်ရင်တွေ့ကရာဆွဲချ၊ ပါးစပ်ထဲပစ်ထည့်လုပ်လွန်းလို့။ သူကြိုက်တတ်တဲ့ ကလေးသီချင်းလေးတွေဖွင့်ပေးရတာများလွန်းတော့ ရုံးမှာသီချင်းညည်းရင်းတောင် “ ဒယ်ဒီဖင်းဂါး ဒယ်ဒီဖင်းဂါး ဟောင်အား….ယူ” လို့ဖြစ်နေတာနဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေက မျက်ခုံးပင့်ကြည့်တာခံရတယ်။ အပြင်ထွက်ရင်လဲ မီးမီးကြီးကိုချီပိုးသွားတော့ ကလေးအဖေက အထင်ခံရသေးတယ်။ အစ်ကိုကတော့ ရှေ့ကနေ ကော့ကော့၊ ကော့ကော့နဲ့ လူပျိုစတိုင်နဲ့။ မီးမီး နှစ်နှစ်ပြည့်ပြီးတော့ ကျွန်တော်တခြားမြို့လေးတစ်မြို့မှာ ပညာဆက်သင်ဖို့ဖြစ်လာတယ်။

ဒီတစ်ခါ ဆုံတာက “နေချမ်း” ကလေး။ ကျွန်တော့ဘေးခန်းက အစ်ကိုနဲ့အစ်မရဲ့ကလေးလေး နေချမ်းက တစ်နှစ်ခွဲသားလေးပေါ့။ သေးသေး သွယ်သွယ်လေးနဲ့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့နေချမ်းလေးက အပြင်သွားဖို့များ အနွေးထည်တွေအထပ်ထပ်ဝတ်လိုက်ရင် ရှိုးအပြည့်နဲ့သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာ။ ကလေးလေးက ချစ်စရာကောင်းလို့ သူကြိုက်မယ်ထင်တဲ့မုန့်လေးတွေ ဝယ်ဝယ်ကျွေးဖြစ်ပေမဲ့ ရှေ့ပိုင်းက အတွေ့အကြုံတွေအရ နှစ်ဦးနှစ်ဖက်ရေရှည်အဆင်ပြေစေဖို့ ကလေးကို အခန်းထဲခေါ်တာ အကျင့်မလုပ်တော့ဘူး။ တစ်ခါတစ်လေသူဆော့ချင်ရင် အခန်းအပြင်မှာပဲ ထွက်ဆော့ပေးဖြစ်တယ်။ ဒီတော့ အရေးကြီးတဲ့ စာမေးပွဲရာသီတို့၊ ပရောဂျက်ရာသီတို့ရောက်လို့ အခန်းအောင်းပြီး တစ်ယောက်ထဲစာလုပ်လဲ ကလေးလေးက သူ့ဟာသူနေတတ်နေတော့ မျက်နှာမနာရတော့ဘူးပေါ့။ ဒီအရွယ်ကလေးတွေနဲ့ ဆုံတာများတော့လဲ အတွေ့အကြုံက ရင့်ကျက်လာပြီလေ။ မြို့လေးကို ခွဲခွာရကာနီးတော့ ကျွန်တော့အပေါ်အမြဲကောင်းခဲ့တဲ့ သူတို့မိသားစုကို အမှတ်တရတစ်ခုခုလုပ်ပေးချင်တာနဲ့ တစ်ရက်အပင်ပန်းခံပြီး အပြင်ထွက်လို့ မိသားစုပုံလေးတွေဓါတ်ပုံလိုက်ရိုက်ပေးဖြစ်တယ်။ သူတို့မိသားစုသုံးယောက်နဲ့ ကျွန်တော်နဲ့တွဲရိုက်ဖို့တော့မေ့ခဲ့လေရဲ့။

ကျောင်းပြီးလို့ မိဘအိမ်ပြန်လာတော့ အိမ်မှာ မျောက်တကာရံှုးအောင်ဆော့တဲ့ တူတော်မောင်တစ်ကောင်က စောင့်နေပြန်လေရော။ ဘာပြောလိုက်၊ ပြောလိုက်၊ “ဟုတ်ကဲ့” လို့ အသံသေးလေးနဲ့ဖြေပြီး၊ တော်ကြာမှထင်ရာလုပ်တတ်တဲ့ “ခန့်ခန့်” က ကျွန်တော့အစ်မရဲ့သားကလေး။ ကျွန်တော့မှာလဲ သွားလေရာမှာ ဒီ ၂နှစ်၊ ၃ နှစ်အရွယ်ကလေးတွေနဲ့က ရေစက်ကမလွတ်နိုင်။ ခန့်ခန့်တစ်ကောင် ကျွန်တော့အခန်းထဲဝင်လာပြီး “ခုန်ခုန်…ခုန်ခုန်”လို့အော်ပြီး မွေ့ယာပေါ်တက်ခုန်နေရင် ဘယ်လိုမှဆွဲချလို့မရ။ တစ်ခါတော့ ခုန်ရင်းနဲ့ ကုတင်ကြားချော်ကျသွားပြီး ထိပ်ပေါက်သွားလို့ တဝါးဝါးအော်ငိုပြီး ထွက်ပြေးသွားတာ အခန်းထဲကိုနောက်ထပ်တော်တော်နဲ့ပေါ်မလာတော့။ သူ့အဖိုးကအလိုလိုက်ထားလို့ တစ်အိမ်လုံးမှာဘယ်သူ့မှသူမကြောက်၊ အင်မတန်ဗိုလ်လုပ်တာ။ တစ်ရက်ကတောင် ဒီကောင် အော်ဟစ်သောင်းကျန်းနေတာနဲ့ “ ဟေ့ကောင်…မင်းကိုငါလာဆော်တော့မယ်။ လာဆော်တော့မယ်”ဆိုပြီး သူ့အဖိုးရှေ့မှာသွားကြိမ်းမိတာ “ငါ့မြေးကိုမဆော်ခင်…မင်းကိုအရင်ဆော်သကွာ” ဆိုပြီး သ့ူအဖိုး၊ ကျွန်တော့အဖေက ကျွန်တော့ကိုဇက်ပိုးအုပ်လွှတ်လိုက်တာခံလိုက်ရသေး။ အကင်းပါးပြီးမျက်နှာရိပ်၊ မျက်နှာကဲခတ်တတ်ရုံမက သူ့ကိုဖူးဖူးမှုတ်ထားတဲ့တစ်အိမ်လုံးကိုမကြောက်တဲ့ ကလေးလေး သိပ်မဆိုးရဲအောင်မျက်နှာကို နည်းနည်းတင်းထားရတယ်။ မတတ်နိုင်ဘူး လူဆိုးကြီးလုပ်ရတော့မှာပဲ။ ခုလောလောဆယ်တော့ ဒီကောင့်ကို ဟိဏ်းရဲ့ကားလိုမျိုး အုန်းမွှေးလုံးကားကောင်းကောင်းတစ်စီး ဝယ်ပေးရဦးမယ်။  ။

မောင်ဇိ
ဇွန်လ ၂၄ရက်၊ ၂၀၁၇ခု။
မြန်မာစံတော်ချိန် ည၁၁နာရီ ၁၀မိနစ်။
__________________________
(Zawgyi)
တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး၊ မ႐ိုးရတဲ့ ဒီဟာေလးေတြ
---------------------------------
ပထမဆုံးေကာင္က ဟိဏ္း။ ဒီကေလး ကြၽန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ကိုေရာက္လာေတာ့ အသက္က ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္၊ ေတာက္ေတာက္ တက္တက္ေျပးတဲ့အ႐ြယ္။ သူ႔ အဖိုးအစီအမံနဲ႔ ဦးစြန္းဖုတ္ေလးကလြဲလို႔ တစ္ေခါင္းလုံးေျပာင္ေအာင္ရိတ္ထားတဲ့ ဟိဏ္းက ခ်ိဳလိမ္ကိုပါးစပ္မွာအၿမဲကိုက္ထားတတ္တယ္။ သူ႔အက်င့္က ကားတစ္စီးစီးရပ္ထားတာေတြ႕ရင္ ေျပးသြားၿပီး ဘီးကိုကိုင္တတ္တာ။ ကြၽန္ေတာ့အစ္မဝမ္းကြဲကေမြးတဲ့ဒီကေလးက မိဘေတြအလုပ္လုပ္တဲ့ၿမိဳ႕မွာေနလို႔မရလို႔ သူ႔အဖိုးအဖြားရွိရာကြၽန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ေလးကို ခဏေရာက္လာတာ။ ဟိဏ္းက ကေလးသဘာဝတီတီတာတာေျပာတာမ်ိဳးလဲသိပ္မလုပ္ဘူး။ သူ႔ခ်ိဳလိမ္ႀကီးကို သူ႔ဟာသူပါးစပ္မွာကိုက္ထားၿပီး မ်က္ႏွာေသႀကီးနဲ႔ လိုက္ၾကည့္ေနေလ့ပဲရွိတယ္။ ကားေတြေတြ႕ရင္ေတာ့ လက္ညႇိဳးႀကီးထိုးထိုးၿပီး ကားဘီးေတြကို သြားကိုင္ၾကည့္ခ်င္ေၾကာင္းအမူအရာျပတတ္တယ္။ သူစိတ္အဝင္စားဆုံးက ဘိလပ္ေျမေဖ်ာ္တဲ့စက္လုံးလုံးႀကီးတင္ထားတဲ့ အရပ္အေခၚ အုံးေမႊးလုံးကားေတြ။ နည္းနည္းေလးစကားေျပာတတ္လာလို႔ ႀကီးရင္ဘာလုပ္မလဲေမးတိုင္း ဘတ္စ္ကားေမာင္းမယ္ခ်ည္းေျဖတဲ့ေကာင္။ တစ္ရက္မွာ သူသိပ္ႀကိဳက္တဲ့ အုန္းေမႊးလုံးကားပုံစံတူအ႐ုပ္ေတြေရာင္းေနတာေတြ႕ေတာ့ သြားၾကည့္မိတယ္။ 'ထိုင္း'ကလာတာမို႔လို႔ လုပ္ထားတဲ့ပလတ္စတစ္အမာစားကလဲေကာင္း၊ ဘီးေတြကလဲလည္မွလည္၊ အ႐ြယ္အစားကလဲ အႀကီးႀကီးဆိုေတာ့ ကေလးေတြနဲ႔အလြန္သင့္ေတာ္။
 ဒါနဲ႔ပဲ ပိုက္ဆံမပါတဲ့ၾကားက အတူတူသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆီကေနပိုက္ဆံေခ်းၿပီး ဝယ္သြားေပးလိုက္တယ္။ မွတ္မွတ္ရရေျပာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဝယ္ေပးထားတဲ့ကားကို ဟိဏ္းတအားသေဘာက်ေနတာေတြ႕ေတာ့ေက်နပ္ရတယ္။ အဲဒီကားက သူ႔အေမနဲ႔အေဖေနတဲ့ၿမိဳ႕ကို သူျပန္တဲ့ထိပါသြားၿပီး ေနာက္ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာကြၽန္ေတာ္အလည္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ထိေကာင္းေနေသးတုန္း။ “ဒီမွာေလ၊ သူ႔ဦးေလးဝယ္ေပးထားတဲ့ အုန္းေမႊးလုံးကား၊ ေကာင္းမွေကာင္း၊ ခိုင္မွခိုင္။ ခုထိေဆာ့ရတုန္း” လို႔မ်ားကားႀကီးကိုျပၿပီး သူ႔အေမကေျပာလိုက္လိုက္ရင္ ကြၽန္ေတာ့မွာ ပီတိျဖစ္လိုက္ရတာ။ ခုေတာ့ ဟိဏ္းလဲ အသက္ ၁၂ ႏွစ္ေလာက္ရွိေပါ့။

ဒုတိယက ထြဋ္။ ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္ေတာ့အစ္ကိုရယ္၊ သူ႔သူငယ္ခ်င္းရယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ရယ္ စုေနၾကတုန္းမွာ ထြဋ္ကေလး ေရာက္လာတာ။ ထြဋ္က ကြၽန္ေတာ့္အစ္ကိုရဲ႕သူငယ္ခ်င္းရဲ႕သား။ စကားေျပာရင္ “ထြဋ္ကေလ….ထြဋ္ကေလ” နဲ႔ ေျပာတတ္ၿပီး အသံႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးနဲ႔ အင္မတန္ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကလဲ ထြဋ္ကေလးနဲ႔အတူ ကစားေပးျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေက်ာင္းကျပန္လာခ်ိန္ေတြဆို ထြဋ္ကေလးက သူနဲ႔အတူေဆာ့ဖို႔အၿမဲဆြဲထားေလ့ရွိတာေပါ့။ ျပႆနာက ကြၽန္ေတာ့မွာ စာလုပ္စရာရွိတဲ့အခါမ်ိဳးေတြ၊ တစ္ေယာက္ထဲေနခ်င္တဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွာျဖစ္တာ။ ကြၽန္ေတာ္အခန္းထဲကို ထြဋ္ဝင္လာရင္ ႏွစ္ထပ္ကုတင္ေပၚကိုေလွကားက တက္သြားလိုက္၊ ျပန္ဆင္းလာလိုက္၊ ကြန္ျပဴတာဖြင့္ထားရင္ ေတြ႕တဲ့ခလုပ္ေတြကိုလိုက္ႏွိပ္လိုက္နဲ႔ ကေလးသဘာဝေဆာ့တတ္တယ္။ အၿမဲလိုက္ဆြဲေနရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လဲ ဘာအလုပ္မွလုပ္လို႔မရ။ ဒါနဲ႔ပဲ အလုပ္ရွိရင္သူ႔အလစ္မွာ အခန္းထဲအျမန္ဝင္ၿပီး ဂ်က္ခ်ထားရတယ္။ ဒါေတာင္သူက အျပင္ကေန “ဦးဦးထက္ေရ….ဦးဦးထက္ေရ” နဲ႔ သနားကမားအသံေလးနဲ႔ေခၚေနတတ္ေသးတာ။ စိတ္မေကာင္းေပမဲ့ အက်င့္ျဖစ္သြားမွာစိုးလို႔ တံခါးကိုမဖြင့္ေပးပဲထားရတယ္။ တစ္ခါ၊ ႏွစ္ခါေလာက္ မဖြင့္ေပးရင္ ေနာက္သူ႔ဟာသူတစ္ေယာက္ထဲေဆာ့ေနလိမ့္မယ္မဟုတ္လား။ မထင္ထားတာက ထြဋ္ကေလးကေတာ္ေတာ္ဇြဲေကာင္းတဲ့ကေလးေလးျဖစ္ေနတာ။ ေခၚလို႔လဲမရေရာ အခန္းတံခါးကို တဒုံးဒုံးေဆာင့္ကန္ၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနေတာ့တာ။ အဲဒီမွာတင္ သူ႔အေမေရာက္လာၿပီး “ သူမ်ားကမဖြင့္ေပးခ်င္လို႔ပိတ္ထားတာကို နင္ကအတင္းဝင္ခ်င္ဦး…ကဲဟယ္၊ ကဲဟယ္” ဆိုၿပီး႐ိုက္ေတာ့မွ တၿဗဲၿဗဲငိုၿပီးလက္ေလွ်ာ့သြားေတာ့တယ္။ သနားေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေအာင့္ထားလိုက္ရင္၊ ခဏခဏဒါမ်ိဳးစိတ္မေကာင္းစရာ မႀကဳံရေတာ့ဘူးလို႔ စိတ္ကိုတင္းၿပီး တံခါးကိုမဖြင့္ပဲတင္းခံထားရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ရွိရွိ၊ မရွိရွိ သူ႔ဟာသူေနတတ္သြားပါတယ္။

ထြဋ္ကေလးနည္းနည္းႀကီးလာၿပီး အိမ္ေျပာင္းခါနီးအခ်ိန္မွာ “မီးမီး”ကိုေမြးတယ္။ မီးမီးက ကြၽန္ေတာ့အစ္ကိုအရင္းရဲ႕သမီးေလး။ မေမြးခင္မွာလဲသူ႔အေမဗိုက္ႀကီးသည္ကိုေဈးေတြလိုက္ပို႔၊ အဝတ္ေတြကူလွန္း၊ ေမြးၿပီးေတာ့လဲ ကေလးကိုကူထိန္းခဲ့ရေတာ့ ဗိုက္ထဲမွာကထဲက ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရတဲ့ မီးမီးေလးကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သံေယာဇဥ္ေတာ္ေတာ္ႀကီးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္႐ုံးကမိုးခ်ဳပ္မွျပန္ေရာက္ပါေစ၊ မီးမီးေလးအိပ္ေပ်ာ္တဲ့ထိ ပုခုံးေပၚမွာထမ္းသိပ္ေပးတယ္။ မီးမီးက သူ႔ကိုထမ္းၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ေပးေနရင္ သိပ္သေဘာက်တာ။ မၾကာခင္အိပ္သြားေရာ။ သူအိပ္သြားၿပီထင္လို႔ ေအာက္ခ်လိုက္ရင္ ဖ်တ္ဆိုမ်က္လုံးႀကီးက ျပန္ပြင့္ခ်င္ပြင့္လာတာ။ ဒါနဲ႔ပဲ ျပန္ထမ္းရျပန္ေရာ။ ထြဋ္ကေလးကိုသာ အျပင္မွာပိတ္ထားလို႔ရတာ၊ မီးမီးကိုေတာ့ သူ႔အေဖက ကြၽန္ေတာ့အခန္းထဲလာထိုးထည့္ၿပီး “ ဒီမွာ…မင္းတူမေလးကိုၾကည့္ပါဦးကြ” ဆိုၿပီး လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အျပင္ကိုလစ္သြားရင္ ကြၽန္ေတာ့မွာကေလးတစ္ေကာင္နဲ႔ က်န္ခဲ့ေရာ။ ဘာအလုပ္မွမလုပ္ရပဲသူ႔ကိုပဲ အဆက္မျပတ္ထိုင္ၾကည့္ေနရတယ္။ မဟုတ္ရင္ေတြ႕ကရာဆြဲခ်၊ ပါးစပ္ထဲပစ္ထည့္လုပ္လြန္းလို႔။ သူႀကိဳက္တတ္တဲ့ ကေလးသီခ်င္းေလးေတြဖြင့္ေပးရတာမ်ားလြန္းေတာ့ ႐ုံးမွာသီခ်င္းညည္းရင္းေတာင္ “ ဒယ္ဒီဖင္းဂါး ဒယ္ဒီဖင္းဂါး ေဟာင္အား….ယူ” လို႔ျဖစ္ေနတာနဲ႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက မ်က္ခုံးပင့္ၾကည့္တာခံရတယ္။ အျပင္ထြက္ရင္လဲ မီးမီးႀကီးကိုခ်ီပိုးသြားေတာ့ ကေလးအေဖက အထင္ခံရေသးတယ္။ အစ္ကိုကေတာ့ ေရွ႕ကေန ေကာ့ေကာ့၊ ေကာ့ေကာ့နဲ႔ လူပ်ိဳစတိုင္နဲ႔။ မီးမီး ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တျခားၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွာ ပညာဆက္သင္ဖို႔ျဖစ္လာတယ္။

ဒီတစ္ခါ ဆုံတာက “ေနခ်မ္း” ကေလး။ ကြၽန္ေတာ့ေဘးခန္းက အစ္ကိုနဲ႔အစ္မရဲ႕ကေလးေလး ေနခ်မ္းက တစ္ႏွစ္ခြဲသားေလးေပါ့။ ေသးေသး သြယ္သြယ္ေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ေနခ်မ္းေလးက အျပင္သြားဖို႔မ်ား အေႏြးထည္ေတြအထပ္ထပ္ဝတ္လိုက္ရင္ ရႈိးအျပည့္နဲ႔သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ။ ကေလးေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းလို႔ သူႀကိဳက္မယ္ထင္တဲ့မုန႔္ေလးေတြ ဝယ္ဝယ္ေကြၽးျဖစ္ေပမဲ့ ေရွ႕ပိုင္းက အေတြ႕အႀကဳံေတြအရ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ေရရွည္အဆင္ေျပေစဖို႔ ကေလးကို အခန္းထဲေခၚတာ အက်င့္မလုပ္ေတာ့ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလသူေဆာ့ခ်င္ရင္ အခန္းအျပင္မွာပဲ ထြက္ေဆာ့ေပးျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ အေရးႀကီးတဲ့ စာေမးပြဲရာသီတို႔၊ ပေရာဂ်က္ရာသီတို႔ေရာက္လို႔ အခန္းေအာင္းၿပီး တစ္ေယာက္ထဲစာလုပ္လဲ ကေလးေလးက သူ႔ဟာသူေနတတ္ေနေတာ့ မ်က္ႏွာမနာရေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီအ႐ြယ္ကေလးေတြနဲ႔ ဆုံတာမ်ားေတာ့လဲ အေတြ႕အႀကဳံက ရင့္က်က္လာၿပီေလ။ ၿမိဳ႕ေလးကို ခြဲခြာရကာနီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့အေပၚအၿမဲေကာင္းခဲ့တဲ့ သူတို႔မိသားစုကို အမွတ္တရတစ္ခုခုလုပ္ေပးခ်င္တာနဲ႔ တစ္ရက္အပင္ပန္းခံၿပီး အျပင္ထြက္လို႔ မိသားစုပုံေလးေတြဓါတ္ပုံလိုက္႐ိုက္ေပးျဖစ္တယ္။ သူတို႔မိသားစုသုံးေယာက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔တြဲ႐ိုက္ဖို႔ေတာ့ေမ့ခဲ့ေလရဲ႕။

ေက်ာင္းၿပီးလို႔ မိဘအိမ္ျပန္လာေတာ့ အိမ္မွာ ေမ်ာက္တကာရံႈးေအာင္ေဆာ့တဲ့ တူေတာ္ေမာင္တစ္ေကာင္က ေစာင့္ေနျပန္ေလေရာ။ ဘာေျပာလိုက္၊ ေျပာလိုက္၊ “ဟုတ္ကဲ့” လို႔ အသံေသးေလးနဲ႔ေျဖၿပီး၊ ေတာ္ၾကာမွထင္ရာလုပ္တတ္တဲ့ “ခန႔္ခန႔္” က ကြၽန္ေတာ့အစ္မရဲ႕သားကေလး။ ကြၽန္ေတာ့မွာလဲ သြားေလရာမွာ ဒီ ၂ႏွစ္၊ ၃ ႏွစ္အ႐ြယ္ကေလးေတြနဲ႔က ေရစက္ကမလြတ္ႏိုင္။ ခန႔္ခန႔္တစ္ေကာင္ ကြၽန္ေတာ့အခန္းထဲဝင္လာၿပီး “ခုန္ခုန္…ခုန္ခုန္”လို႔ေအာ္ၿပီး ေမြ႕ယာေပၚတက္ခုန္ေနရင္ ဘယ္လိုမွဆြဲခ်လို႔မရ။ တစ္ခါေတာ့ ခုန္ရင္းနဲ႔ ကုတင္ၾကားေခ်ာ္က်သြားၿပီး ထိပ္ေပါက္သြားလို႔ တဝါးဝါးေအာ္ငိုၿပီး ထြက္ေျပးသြားတာ အခန္းထဲကိုေနာက္ထပ္ေတာ္ေတာ္နဲ႔ေပၚမလာေတာ့။ သူ႔အဖိုးကအလိုလိုက္ထားလို႔ တစ္အိမ္လုံးမွာဘယ္သူ႔မွသူမေၾကာက္၊ အင္မတန္ဗိုလ္လုပ္တာ။ တစ္ရက္ကေတာင္ ဒီေကာင္ ေအာ္ဟစ္ေသာင္းက်န္းေနတာနဲ႔ “ ေဟ့ေကာင္…မင္းကိုငါလာေဆာ္ေတာ့မယ္။ လာေဆာ္ေတာ့မယ္”ဆိုၿပီး သူ႔အဖိုးေရွ႕မွာသြားႀကိမ္းမိတာ “ငါ့ေျမးကိုမေဆာ္ခင္…မင္းကိုအရင္ေဆာ္သကြာ” ဆိုၿပီး သ့ူအဖိုး၊ ကြၽန္ေတာ့အေဖက ကြၽန္ေတာ့ကိုဇက္ပိုးအုပ္လႊတ္လိုက္တာခံလိုက္ရေသး။ အကင္းပါးၿပီးမ်က္ႏွာရိပ္၊ မ်က္ႏွာကဲခတ္တတ္႐ုံမက သူ႔ကိုဖူးဖူးမႈတ္ထားတဲ့တစ္အိမ္လုံးကိုမေၾကာက္တဲ့ ကေလးေလး သိပ္မဆိုးရဲေအာင္မ်က္ႏွာကို နည္းနည္းတင္းထားရတယ္။ မတတ္ႏိုင္ဘူး လူဆိုးႀကီးလုပ္ရေတာ့မွာပဲ။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီေကာင့္ကို ဟိဏ္းရဲ႕ကားလိုမ်ိဳး အုန္းေမႊးလုံးကားေကာင္းေကာင္းတစ္စီး ဝယ္ေပးရဦးမယ္။  ။

ေမာင္ဇိ
ဇြန္လ ၂၄ရက္၊ ၂၀၁၇ခု။
ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ည၁၁နာရီ ၁၀မိနစ္။

လူ့ဘီလူးကြီး ဖင်းမက်ကူးလ်နဲ့ အိုင်ယာလန်နိုင်ငံ

(လူ့ဘီလူးကြီး ဖင်းမက်ကူးလ်နဲ့ အိုင်ယာလန်နိုင်ငံ)

အင်္ဂလန်ဘက်ကလူ့ဘီလူးတစ်ယောက်ကို လှမ်းမြင်လိုက်ရတဲ့ခဏမှာ
 “ငါ့ပြိုင်ဘက်တစ်ယောက်တော့တွေ့ပြီဟ”  လို့တွေးမိတဲ့ အိုင်ယာလန်ကျွန်းပေါ်ကလူ့ဘီလူးကြီး ဖင်းမက်ကူးလ်၊ ဒေါသတကြီးနဲ့ မြေကြီးခဲတစ်ဆုပ်ကိုတူး၊ သူ့ကိုမခန့်လေးစားလုပ်တယ်လို့သူယူဆတဲ့ လူ့ဘီလူးကိုချိန်ရွယ်လို့၊ အိုင်းရစ်ရှ်ပင်လယ်ရဲ့တစ်ဖက်မှာရှိတဲ့ အင်္ဂလန်မြေပေါ်ကိုအားရပါးရလွှဲပစ်လိုက်သတဲ့။ အားကုန်ပစ်လိုက်ပေမယ့် သူ့မြေကြီးခဲကြီးက အင်္ဂလန်ထိမရောက်ပဲ လမ်းခုလတ်အိုင်းရစ်ရှ်ပင်လယ်ထဲကိုပဲကျသွားတယ်တဲ့။ အဲဒီမြေကြီးခဲက ဘယ်လောက်တောင်ကြီးလဲဆို ကျွန်းငယ်လေးတစ်ကျွန်းတောင်ဖြစ်သွားတယ်ဆိုပဲ။ အဲဒီကျွန်းကို Isle of Man လို့ ဒီနေ့ခေတ်မှာခေါ်ကြတယ်။ အင်္ဂလန်နဲ့ အိုင်ယာလန်ရဲ့အလယ်မှာရှိတယ်။ လူ့ဘီလူးကြီး ဖင်းမက်ကူးလ် မြေကြီးတူးလိုက်လို့ ချိုင့်ကြီးဖြစ်သွားတဲ့နေရာကတော့ အင်္ဂလန်၊ စကော့တလန်၊ ဝေးလ်နဲ့ အိုင်ယာလန်လေးနိုင်ငံလုံးမှာ အကြီးဆုံးရေအိုင်ကြီးဖြစ်တဲ့ လော့ဂ်နီး ( Lough Neagh ) ရေအိုင်ကြီးဖြစ်လာတယ်လို့ အိုင်းရစ်ရှ်လူမျိုးတွေယုံကြည်ခဲ့ကြသတဲ့။ အဲဒါကတော့ အိုင်းရစ်ရှ်လူမျိုးတွေ အစဉ်အဆက်ပြောလာခဲ့တဲ့ ဒဏ္ဍာရီပဲဖြစ်ပါတယ်။

ကြည်လင်ပီသတဲ့ အင်္ဂလိပ်စကား၊ ချိုမြတဲ့အပြုံးလေးတစ်ခုနဲ့အတူ အိုင်ယာလန် ဒဏ္ဍာရီတစ်ခုအကြောင်းကို ရှင်းပြပြီးသွားတဲ့နောက်မှာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဧည့်လမ်းညွှန်မလေး အိုင်ယာလန်သူ ဆာရာက ကားလမ်းဘေးမှာ လှမ်းမြင်နေရတဲ့ လော့ဂ်နီးရေအိုင်ကြီးကို လက်ညှိုးညွှန်ပြပါတယ်။ စိန်းလန်းတဲ့မြက်ခင်းတွေရဲ့နောက်၊ ပြာလဲ့ပြီး ကြည်လင်နေတဲ့ကောင်းကင်ကြီးအောက်မှာ အစိမ်းရောင်သမ်းနေတဲ့ အဆုံးမမြင်ရတဲ့ရေပြင်ကျယ်ကြီးကို တပြန့်တပြူ းလှလှပပကြီးတွေ့ရပါတယ်။ အိုင်ယာလန်မြောက်ပိုင်းရဲ့မြို့တော် ဘဲလ်ဖတ်စ်( Belfast ) မြို့ကနေ ထွက်လာပြီး နာရီအနည်းငယ်အကြာ၊ ရေကန်ကြီးကိုရောက်တဲ့အချိန်မှာ ဆာရာကရှင်းပြတာပါ။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ရည်မှန်းချက်ပန်းတိုင်က အိုင်ယာလန်ကျွန်းရဲ့မြောက်ပိုင်းအစွန်ဆုံးမှာရှိတဲ့ Giant’s Causeway ကိုသွားဖို့ပါ။ Giant’s Causway ဆိုတာက လူ့ဘီလူးကြီးရဲ့ကျောက်တန်းလမ်းမကြီး လို့မြန်မာလိုအနီးစပ်ဆုံးပြန်လို့ရမယ်ထင်ပါတယ်။ ထူးဆန်းတာက အဲဒီကမ်းခြေတစ်ဝိုက်က ကျောက်တုံးတွေက ဆဌဂံပုံစံမျိုး ထောင့်ခြောက်ထောင့်ရှိနေတာပါ။ တစ်တုံးနှစ်တုံးမဟုတ်ပါဘူး။ ထောင်နဲ့၊ သောင်းနဲ့ချီတဲ့ကျောက်တုံးတွေအားလုံးဟာ လူလုပ်ထားသလိုမျိုးခြောက်ထောင့်ပုံမျိုးတွေ ညီညီညာညာ ဖြစ်နေပြီး တစ်ခုနဲ့တစ်ခု အဆင့်ဆင့်ထပ်လို့ တောင်ကုန်းငယ်လေးတွေ၊ ကျောက်တန်းငယ်လေးတွေအဖြစ်ကမ်းခြေတစ်လျှောက်မှာပြန့်ကျဲနေတာပါ။

Giant’s Causeway ကိုသွားရာလမ်းတစ်လျှောက်မှာ အိုင်ယာလန်ကျွန်းရဲ့ လှပစိမ်းစိုတဲ့ လွင်ပြင်တွေ၊ တောင်ကုန်းတွေ၊ သစ်တောအုပ်လေးတွေ၊ နွား၊မြင်း၊သိုး မွေးမြူရေးခြံတွေ၊ ပင်လယ်ကမ်းပါးတွေနဲ့ ယိုယွင်းပြိုကျနေတဲ့ ရဲတိုက်ဟောင်းတွေ၊ ဆေးဖြူသုတ်တိုက်အိမ်ငယ်လေးတွေနဲ့ဖွဲ့စည်းထားတဲ့ ရွာငယ်၊မြို့ငယ်လေးတွေကို တမေ့တမော မျှော်ကြည့်ခွင့်ရတယ်။ အိုင်ယာလန်မြောက်ပိုင်းဒေသမှာ  မြေပြန့်နဲ့ တောင်ကုန်းငယ်လေးတွေ၊ ချိုင့်ဝှမ်းလေးတွေအများစုရှိတာကိုတွေ့ရတယ်။ သင်္ဘောကျင်းလုပ်ငန်း၊ ခရီးသွားလုပ်ငန်း၊ စိုက်ပျိုး မွေးမြူရေးနဲ့ အရက်ချက်လုပ်ငန်းကို အဓိကလုပ်ကြတယ်။ ရုပ်ရှင်အဖြစ်ပါအောင်မြင်ခဲ့တဲ့ နာမည်ကျော် တိုင်တန်းနစ် သင်္ဘောကြီးဆိုတာ မြောက်ပိုင်းအိုင်ယာလန်မြို့တော် ဘဲလ်ဖတ်စ်မြို့က သင်္ဘောကျင်းမှာဆောက်သွားတာပေါ့။ အဲဒီခေတ်၊ အဲဒီအချိန်က အကောင်းဆုံးဆိုတဲ့ဗြိတိသျှတို့ရဲ့သင်္ဘောကျင်းမှာ အမေရိကန်ုပိုက်ဆံတွေနဲ့ဆောက်သွားတာပါ။ ကမ်းစပ်တစ်လျှောက်က တံငါရွာလေးတွေမှာအရင်ကငါးဖမ်းကြပေမယ့် ယူနိုက်တက်ကင်းဒမ်းက ဥရောပသမဂ္ဂ (EU) ကိုဝင်ပြီးတဲ့နောက်မှာ အကန့်အသတ်နဲ့သာဖမ်းခွင့်ရတော့လို့ ရွာကလုပ်ငန်းတွေဟာ ခရီးသွားလုပ်ငန်းနဲ့ တစ်ခြားလုပ်ငန်းတွေအဖြစ် အသွင်ပြောင်းဖွံ့ဖြိုးလာကြတယ်။ အကြောင်းသင့်လို့ပြောရရင် ယူနိုက်တက်ကင်းဒမ်း (UK) ဆိုတာက အိုင်ယာလန်မြောက်ပိုင်း၊ စကော့တလန်၊ ဝေးလ် နဲ့ အင်္ဂလန်လေးနိုင်ငံပေါင်းကိုစုပေါင်းခေါ်တာပါ။ UK ရဲ့အရှည်ကတော့ United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland ပါ။ ဂရိတ်ဗြိတိန် (Great Britain ) ဆိုတာကတော့ အိုင်ယာလန်ကျွန်းနဲ့တစ်ခြားကျွန်းငယ်လေးတွေမပါပဲ စကော့တလန်၊ ဝေးလ်နဲ့ အင်္ဂလန်တို့ပဲပါတဲ့ ကျွန်းမကြီးကိုခေါ်ဝေါ်တာပါ။ အင်္ဂလန်ဆိုတာက ဂရိတ်ဗြိတိန်ရဲ့တောင်ပိုင်းမှာရှိတဲ့ အင်္ဂလန်နိုင်ငံပါ။ ဒါပေမယ့် အင်္ဂလန်ဆိုတာနဲ့ အများစုက ယူကေကိုပြေးမြင်တတ်ကြပါတယ်။ သေသေချာချာပြောမယ်ဆိုရင်တော့ အင်္ဂလန်ကယူကေဖြစ်ပေမယ့်၊ ယူကေဆိုတာကတော့ အင်္ဂလန်တစ်ခုထဲကိုမရည်ညွှန်းပဲ စကော့တလန်၊ ဝေးလ်နဲ့ မြောက်ပိုင်းအိုင်ယာလန်တို့ကိုပါရည်ညွှန်းပါတယ်။

ကမ္ဘာကျော် တီဗီဇာတ်လမ်းတွဲတစ်ခုဖြစ်တဲ့ Game of Thrones ထဲက ဇာတ်ဝင်ခန်းတစ်ချို့ကို အိုင်ယာလန်မြောက်ပိုင်းမှာရိုက်ကူးခဲ့လို့ အဲဒီနေရာတွေကိုလဲ လည်ပတ်ခွင့်ရခဲ့ပါတယ်။ House Stark က တတိယသမီး Arya Stark၊ မြို့တော်ကနေ မြောက်ပိုင်းကိုထွက်ပြေးရာမှာသုံးခဲ့တဲ့ kings road အဖြစ်မြောက်ပိုင်းအိုင်ယာလန်က နှစ်ပေါင်း ၃၀၀ ကျော်သက်တမ်းရှိတဲ့ သစ်ပင်တွေရှိတဲ့လမ်း ( Dark Hedges ) ကိုသုံးခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ House Barahtheon က Renly စစ်ချီတက်တဲ့အခါ စခန်းချခဲ့တဲ့ကမ်းစပ်ဘေးကနေရာတွေ၊ Stennis Baratheon လူတွေကိုမီးရှို့တဲ့အခန်းရိုက်တဲ့ကမ်းခြေတွေ၊ Theon Greyjoy သူ့ရဲ့မွေးရပ်မြေ Iron Island က Pyke ကိုပြန်ရာမှာမြင်ရတဲ့ဆိပ်ကမ်းတွေ၊ Renly ကိုသတ်ဖို့အတွက် Red woman လို့သိကြတဲ့ Lady Melisandre ကနေ မကောင်းဆိုးဝါးလူသတ်သမားကိုမွေးခဲ့တဲ့ ကျောက်ဂူ၊ Dothraki မြင်းတပ်ကြီးရဲ့မြက်ခင်းလွင်ပြင်တွေ စသည်ဖြင့် ဇာတ်ဝင်ခန်းတော်တော်များများကို အိုင်ယာလန်မှာရိုက်ခဲ့လို့ အဲဒီနေရာတွေကလဲ ကမ္ဘာလှည့်ခရီးသွားဆွဲဆောင်စရာနေရာတွေဖြစ်လာပြီး တော်တော်များများကို မြင်တွေ့ခွင့်၊ ဓါတ်ပုံရိုက်ခွင့်တွေရခဲ့တယ်။
ကျွန်းရဲ့မြောက်ပိုင်းစွန်းကိုရောက်လာပြီး Giant’s causeway နဲ့နီးလာတဲ့အခါမှာတော့ ဆာရာက လူ့ဘီလူးကြီးရဲ့ကျောက်တန်းလမ်းမကြီး ဘယ်လိုပေါ်ပေါက်လာတယ်ဆိုတဲ့ ပုံပြင်ကိုပြောပြပါတယ်။

 တစ်နေ့မှာတဲ့၊ လူ့ဘီလူးကြီး ဖင်းမက်ကူးလ် ကျွန်းပေါ်မှာလှည့်ပတ်သွားနေတုံး စကော့တလန်ဘက်အခြမ်းမှာ လူ့ဘီလူးနောက်တစ်ယောက်ကို လှမ်းတွေ့ပြန်ရောတဲ့။ ထုံးစံအတိုင်း ဆော်ချင်၊ နှက်ချင်စိတ်တွေပေါ်လာပြီး စကော့တလန်ကလူ့ဘီလူးဆီကိုသွားဖို့အတွက် ကမ်းခြေကနေ ရေထဲထိကျောက်တုံးတွေစီပြီး ကျောက်တန်းလမ်းမကြီးတစ်ခုလုပ်သတဲ့။ ပြီးတော့မှအဲဒီ ကျောက်တန်းလမ်းမကြီးကိုနင်းလို့ စကော့တလန်ဘက်ကိုကူးသွားတဲ့အခါမှာ အိပ်ပျော်နေတဲ့လူ့ဘီလူးကြီးကိုတွေ့ပါသတဲ့။ အနီးကပ်ကြည့်မှ ဟိုက သူ့ထက်အဆအများကြီးအကောင်ကြီးနေတာကိုတွေ့တော့ ဖင်းမက်ကူးလ်တစ်ယောက် ကြောက်အားလန့်အားနဲ့ အိုင်ယာလန်ကိုပြန်ပြေးလာပါတယ်တဲ့။ ပြီးတော့ သူ့မိန်းမကို အားကိုးတကြီးပြောပြတိုင်ပင်တယ်ဆိုပါတော့။ သူ့မိန်းမကလဲ ဘာမှမပူဖို့ပြောပြီး ဖင်းမက်ကူးကိုအနှီးနဲ့ပတ်လို့ ပုခက်ထဲမှာထည့်ထားလိုက်သတဲ့။ အဲဒီအချိန်မှာ စကော့တလန်လူ့ဘီလူးကြီးနိုးလာလို့ ကျောက်တန်းလမ်းမကြီးကိုမြင်၊ သဘောပေါက်သွားပြီး သူ့ပြိုင်ဘက်ကို တိုက်ခိုက်ဖို့အိုင်ယာလန်ကိုကူးလာခဲ့ပါတယ်တဲ့။ ဖင်းမက်ကူးလ်ရဲ့ မိန်းမကိုတွေ့တဲ့အခါ ဒီကျွန်းကလူ့ဘီလူးကြီးဘယ်သွားသလဲလို့မေးတာပေါ့။ မက်ကူးလ်ကတော် ကလဲ သူ့ယောက်ျားကျွန်းကိုပတ်ပြီးလမ်းလျှောက်နေတာမကြာခင်ပြန်လာတော့မယ့်အကြောင်း၊ ခဏစောင့်ဖို့အကြောင်းပြောတာပေါ့လေ။ စောင့်နေတုံး ကွတ်ကီးမုန့်လေးတွေစားပါဦးဆိုပြီး ကျောက်တုံးတွေနဲ့ဖုတ်ထားတဲ့ကွတ်ကီးအတုတွေကျွေးသတဲ့။ ကျောက်တုံးကို ကွတ်ကီးမုန့်အမှတ်နဲ့အားရပါးရကိုက်မိတဲ့ စကော့တလန်လူ့ဘီလူးလဲ သွားနာသွားတာပေါ့။ မက်ကူးလ်ကတော်ကလဲ စကော့တလန်လူ့ဘီလူးကိုဒီလောက်တောင်ပျော့ညံ့ရသလားလို့ပြောပြီး ပုခက်ထဲကကလေးကို ကွတ်ကီးကျွေးပြသတဲ့။ ဒီကွတ်ကီးကတော့ တကယ့်ကွတ်ကီးအစစ်ဖြစ်လို့ ပုခက်ထဲကဖင်းမက်ကူးလ်ကအေးအေးဆေးဆေးစားဝါးပစ်လိုက်တာပေ့ါ။ စိတ်ဝင်စားသွားတဲ့ စကော့တလန်လူ့ဘီလူးကို မက်ကူးလ်ကတော်က ကလေးရဲ့သွားတွေဘယ်လောက်သန်မာလဲဆိုတာ စမ်းသပ်ကြည့်ပါလားလို့ပြောသတဲ့။ အဟုတ်မှတ်ပြီး ကလေးပါးစပ်ထဲ လက်ထိုးထည့်လိုက်တဲ့ စကော့တလန်ဘီလူးရဲ့လက်ကို ဖင်းမက်ကူးလ်က အားရပါးရကိုက်ထည့်ပေးလိုက်လို့ အတော်နာသွားသတဲ့။ စပ်စုချင်စိတ်နဲ့ကလေးကို သေချာကြည့်လိုက်တဲ့အခါ နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေ၊ မုတ်ဆိတ်မွေးတွေ၊ ရင်ဘတ်မွှေးတွေနဲ့ အင်မတန်သန်မာတဲ့ ဖင်းမက်ကူးလ်ကြီးကိုတွေ့ရတာပေါ့။ ဒီမှာတင် စကော့တလန် လူ့ဘီလူးလဲ ဒီကလေးတောင် ဒီလောက်သန်မာကြမ်းတမ်းနေရင်၊ သူ့အဖေနဲ့ချရမယ်ဆိုရင်တော့မဖြစ်ချေဘူး၊ အမြန်ပြေးမှပဲဆိုပြီး ဘာမှမပြောတော့ပဲထွက်ပြေးသတဲ့။ ပြီးတော့လဲ သူ့နောက်ကို ဘယ်သူမှမလိုက်လာနိုင်အောင် ကျောက်တံတားကြီးကိုလဲ ချိုးပစ်ခဲ့သတဲ့။ ဒါနဲ့ပဲ အိုင်ယာလန်ကမ်းခြေမှာ Giant’s causeway ဆိုတဲ့ကျောက်တုံးတွေ ဖြစ်လာပါတယ် လို့ ဆာရာက ပုံပြင်လေးကိုနိဂုံးချုပ်လိုက်ပါတယ်။

အဲဒီနောက်တော့ သိပ္ပံပညာရှင်တွေယူဆထားတဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်သန်းပေါင်းများစွာက မီးတောင်ပေါက်ကွဲမှုကြောင့်ထွက်လာတဲ့ကျောက်တုံး၊ ကျောက်ခဲတွေဟာ အင်မတန်တိကျတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေတစ်ခု၊ အပူချိန်တစ်ခုမှာကြာရှည်တည်ရှိလိုက်တဲ့အခါ ဒီလိုမျိုး ခြောက်ထောင့်ပုံကျောက်တုံးပုံဆောင်ခဲတွေဖြစ်လာတယ်ဆိုတဲ့ သီအိုရီကိုလဲရှင်းပြပါတယ်။ ပြီးတော့ သူပြောတဲ့ပုံပြင်နဲ့ သိပ္ပံပညာရှင်တွေယူဆတဲ့အယူအဆဘယ်ဟာဖြစ်နိုင်လဲလို့လဲမေးပါသေးတယ်။ ကျွန်တော်တို့အားလုံး တစ်ညီတစ်ညွတ်နဲ့ ဆာရာပြောတဲ့ပုံပြင်သာအမှန်ဖြစ်နိုင်ကြောင်း၊ သိပ္ပံပညာရှင်ဆိုတဲ့ငနဲတွေဟာ ထင်ရာလျှောက်ပြောတတ်တဲ့သူတွေဖြစ်ကြောင်း ဝိုင်းထောက်ခံကြပါတယ်။ ဆာရာလဲ “ဒါပေါ့၊ ဒီလိုပဲဖြစ်ရမှာပေါ့” ဆိုပြီး ကျေနပ်သွားပါတယ်။

အိုင်ယာလန်လူမျိုးတွေဟာ အိုင်းရစ်ရှ်ဘာသာစကားနဲ့ အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားကို အဓိကပြောကြပြီး၊ သူတို့ အင်္ဂလိပ်စကားပြောတဲ့အခါအင်မတန်ဝဲပြီး နားလည်ရခက်ပါတယ်။ ဆာရာက အင်္ဂလိပ်စကားကို တော်တော်ပီပီသသပြောပေမယ့် အင်္ဂလိပ်အက္ခရာ တီ (T) နဲ့ဆုံးတဲ့စာလုံးတွေကို SH သံထွက်တာကိုသတိထားမိပါတယ်။ ဥပမာ… a lot of ဆိုတာကို a losh of ဆိုတာမျိုးပါ။ ပြီးတော့ ဘတ်စ် (ဘတ်စ်ကား)ကိုလဲ ဘွတ်ရှ် လို့ထွက်ပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် သူပြောတဲ့အင်္ဂလိပ်စကားက အရမ်းကောင်းပြီး ရှင်းလင်းပြတ်သားလွန်းလို့ နားလည်လွယ်ပါတယ်။
အိုင်ယာလန်လူမျိုးတွေဟာ ဖော်ရွေကြပြီး သဘောကောင်းပါတယ်။ အသားအရည်ဖြူပြီး အင်္ဂလိပ်လူမျိုးတွေနဲ့ဆင်ပါတယ်။ အရပ်အမောင်းကောင်းကြပြီး အာရှတိုက်သားကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်လောက်ပဲရှိတဲ့သူတွေလဲရှိကြပါတယ်။ ညနေပိုင်းတွေမှာ ဘားတွေ၊ ပက်တွေမှာစုဆုံလေ့ရှိကြပြီး ပျော်ရွှင်တတ်ကြပါတယ်။ သူတို့ဘောလုံးအသင်းကိုလဲ ဝတ်စုံတူတွေဝတ်၊ သံပြိုင်သီချင်းတွေဆိုရင်း အကြီးအကျယ်အားပေးတတ်ကြပါသေးတယ်။

စိမ်းစိုလှပတဲ့ရှုခင်းတွေကိုကြည့်ပြီး လတ်ဆတ်တဲ့ပင်လယ်လေကိုရှုရှိုက်ရင်း အိုင်ယာလန်ကျွန်းရဲ့မြောက်ပိုင်းတစ်လျှောက်မှာသွားခဲ့တဲ့ ကြည်လင်သာယာတဲ့ အဲဒီခရီးစဉ်လေးကတော့ မမေ့နိုင်စရာပါပဲ။ ခရီးစဉ်တစ်ခုလုံးမှာ အမှတ်ရစရာအကောင်းဆုံးအရာတစ်ခုကိုပြောပါဆိုရင်တော့ အိုင်ယာလန်သူ ဆာရာလေး လို့ပဲပြောရပါတော့မယ် ခင်ဗျာ ငိငိငိ။
မောင်ဇိ

မောင်ဇိ၏ ဂရိဒဏ္ဍာရီ (၁၂) { ဟာမီးစ် - ၃}

သေခြင်းနဲ့ရှင်ခြင်းကြားကမ်းစပ်၊ ရှင်သန်သူတို့ရဲ့လူသားကမ္ဘာနဲ့ ကွယ်လွန်သူတို့ရဲ့ မြေအောက်ကမ္ဘာနယ်နိမိတ်ဖြစ်တဲ့ 'စတစ်မြစ်ကြီး' (River Styx) ဘေးမှာ လူတစ်ယောက်ရပ်နေတယ်။
နတ်ဘုရားတစ်ပါးဆိုရင်ပိုမှန်လိမ့်မယ်။
မှောင်မိုက်ခြင်းနဲ့ နေဝင်ရီတရောစပ်ကြားက ဒီဒေသမှာ ချောက်ခြားဖွယ်ရာအသံနဲ့ စီးဆင်းနေတဲ့ဒီမြစ်ကိုဖြတ်ပြီး ဟိုဘက်ကမ်းမှာရှိတဲ့ မြေအောက်ကမ္ဘာကိုသွားခဲ့ရင် ဘယ်သူမှပြန်လမ်းမရှိဘူးဆိုတာကို မြစ်ကမ်းဘေးမှာရပ်နေတဲ့ ပျိုမျစ်တဲ့အဆင်း၊ ကြည်လင်တဲ့မျက်နှာ၊ ရွှေရောင်တောင်ပံလေးတွေတစ်ဖျတ်ဖျတ်ခတ်နေတဲ့ ဖိနပ်တစ်ရံကိုစီးထားတဲ့ နတ်ဘုရားငယ်လဲ ကောင်းကောင်းသိတယ်။
မြစ်ဖက်ကိုမျက်နှာမူပြီးရပ်နေတဲ့ နတ်ဘုရားပျိုဆီကို ရေလယ်ခေါင်ကနေ ကူးတို့လှေတစ်စင်း တစ်ရွေ့ရွေ့နဲ့လှော်လာနေတယ်။
လှေပေါ်မှာတော့ အသက်အရွယ်အိုမင်းနေပုံပေါက်ပေမယ့် ကြံ့ခိုင်သန်စွမ်းပုံရတဲ့ လူတစ်ယောက်။
ဒါမှမဟုတ် နှာခေါင်းကောက်ကောက်၊ ခံစားချက်မဲ့တဲ့မျက်နှာသေနဲ့ မိစ္ဆာတစ်ကောင်။
သူ့ခေါင်းပေါ်မှာ ဦးထုပ်ချွန်တစ်ခုကိုဆောင်းထားပြီး ကိုယ်ပေါ်မှာ အနီရောင်ဝတ်ရုံကိုခြုံထားတယ်။
လက်တစ်ဖက် လှေထိုးဝါးကိုကိုင်ထားပြီး တစ်ခြားတစ်ဖက်ကတော့ အလေးချိန်စီးပုံရတဲ့ နှစ်ဖက်လှ တိုက်ခိုက်ရေး တူကြီးတစ်လက်ကိုကိုင်ထားတယ်။

လှေပေါ်ကလူကပဲ နတ်ဘုရားကိုလှမ်းပြီးနှုတ်ဆက်တယ်။

" နတ်ဘုရားတို့၏ အကြီးအမှူးဖြစ်သော ဇူးစ်နတ်ဘုရား၏သားတော် ဟားမီးစ်...
အဘယ်အကြောင်းကြောင့် မြေအောက်ကမ္ဘာ၏ အဝင်ဝသို့ တစ်ကိုယ်ထဲ ရောက်ရှိလာပါနည်း"

"မှောင်မိုက်ခြင်းနှင့် သန်းခေါင်ယံည တို့၏ သားဖြစ်သူ လှေသမားကြီး ခါရွန်။
 ကူးပို့စရာ ဝိညဥ်များရှိသည်ဖြစ်စေ၊ မရှိသည်ဖြစ်စေ၊ သင့်အား 'စတစ်မြစ်'ထဲတွင် အမြဲပင်တွေ့ရပေသည်။ တာဝန်ကျေပြွန်လွန်းလှပေတကား"


"  သေသူတို့၏ ဝိညာဥ်များအား မြစ်ကိုဖြတ်ကူး၍ ရှင်သန်ခြင်းကမ္ဘာ၏ အခြားမဲ့သို့သွားရောက်ခိုလှူံနိုင်ရန်လမ်းပြပေးသူ ဟာမီးစ်...
သင့်နောက်တွင် သင်ဆောင်ယူနေကျ သေသူတို့၏ဝိညာဥ်များကိုလဲ မမြင်ရ။
တစ်ပြားမျှသော အသပြာကို မြစ်ကူးခအလို့ငှာပေးရန်မပါလာသောကြောင် ပူဆွး ငိုကြွေးကာ မြည်တမ်းလှည့်လည်နေရသော တွယ်ရာမဲ့ဝိညာဏ်များကိုလဲ မတွေ့။
အဘယ်အကြောင်းကများ နတ်ဘုရားတို့၏ တမန်တော်ကို မြေအောက်ကမ္ဘာသို့ တစ်ဦးထဲ ခရီးလှည့်လည်စေသည်ကို သိလိုလှပါသည်"

" လူသားတို့၏ ကမ္ဘာကြီးကား ပျက်စီးကိန်းကြုံလေပြီ။
နတ်ဘုရားတို့၏ တိုင်တည်သစ္စာတည်ရာဖြစ်သော ဤ 'စတစ်မြစ်' ကိုဖြတ်ကူးနေစဥ်အတွင်း ဖြစ်စဥ်ကို သင့်အား ကျွန်ုပ်ပြောပြအံ့။
စတစ်မြစ်၏တစ်ဖက်ကမ်း မြေအောက်ကမ္ဘာ၏ နှလုံးသည်းပွတ်ဖြစ်သော မဟူရာကျောက်နက်တို့တစ်ဖိတ်ဖိတ်တောက်နေသည့် ဟေးဒီးစ်၏ နန်းတော်ရှိရာသို့ လမ်းသို့ ကျွန်ုပ်အား အလျင်အမြန်ပို့ဆောင်ပေးပါလေ"

ဘယ်ကလာမှန်းမသိတဲ့ အေးစက်စက်လေတွေတိုက်နေတဲ့  အမှောင်ထုအောက် မြစ်ပြင်ပေါ်က လှေလှော်သံတစ်ကျွိကျွိကြားမှာ ဟာမီးစ်က ဇာတ်လမ်းကို ပြန်ပြောတယ်။

" တစ်နေ့သောအခါ၌ လူသားတို့၏ ကောက်ပဲသီးနှံတို့ကိုဖြစ်ထွန်းအောင်မြင်စေရန်စောင့်ရှောက်ရသော နတ်ဘုရားမ ဒမ်မီတာ၏ နုနယ်ချောမောသော သမီးပျိုဖြစ်သည့် ပါဆီဖိုနီသည် အဖော်အပေါင်းအချို့နှင့်အတူ တောင်ကြားလွင်ပြင်ရှိ မြက်ခင်းပေါ်၌ အလေ့ကျပေါက်နေကြသော လှပသည့် ပန်းများကိုခူးဆွတ်ဆော့ကစားနေကြလေသည်"

"ရင်သပ်ရှုမောဖွယ်ရာ လှပတင့်တယ်သောအဆင်းရှိသည့် ခေါင်းလောင်းပန်းဝါလေးများကို ကြည့်ရှုငေးမောနေဆဲတွင် မိန်းမငယ်ပါဆီဖိုနီ၏ ခြေအစုံအနီးမှမြေလွှာသည် နှစ်ခြမ်းကွဲသွားပြီး မြင်းနက်ကြီးများ က သည့် ယာဥ်ရထားတစ်စင်း မြေအောက်မှ တိုးထွက်လာပေသည်"
" မှင်တက်နေဆဲ ပါဆီဖိုနီအား ရထားကိုမောင်းနှင့လာသည့် မြေအောက်ကမ္ဘာ၏အရှင်သခင်ဟေးဒီးစ်မှ အတင်းအဓမ္မဆောင်ယူကာ လာရာလမ်းအတိုင်း မြေအောက်သို့ဝင်ရောက်ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်"

အဖော်အပေါင်းဖြစ်သော လုံမပျိုတစ်သိုက်မှာ မလှမ်းမကမ်းတွင် ပန်းပွင့်များခူးဆွတ်နေကြသော်လည်း လျှင်မြန်လွန်းလှသည့် ၎င်းအဖြစ်အပျက်ကို မြင်တွေ့လိုက်သူ မည်သူမျှမရှိချေ"

(ဆက်ရန်)
မောင်ဇိ (ဇွန် ၂၂၊ ၂၀၂၀)
ကိုးကား။
https://www.britannica.com/topic/Charon-Greek-mythology
https://www.theoi.com/Khthonios/Kharon.html
https://greekmythology.wikia.org/wiki/River_Styx
https://www.greekmythology.com/Other_Gods/Persephone/persephone.html
https://www.greeklegendsandmyths.com/charon.html
https://riordan.fandom.com/wiki/Hades%27_Palace
https://www.ohofeed.com/love-story-hades-and-persephone-greek-mythology/

မျှဝေပါ

ကျွန်တော်စာတစ်ပုဒ်ရေးပြီးတိုင်း စာလုံးပေါင်းသတ်ပုံ၊ အကျအပေါက်၊ ဝါကျအထားအသို အဆင်ပြေအောင်အထပ်ထပ်စစ်လေ့ရှိတယ်။ စစ်တဲ့ကြားကပဲ မကြာခဏအမှားအယွင်းလေးတွေ ပါတတ်သေးတာပါပဲ။
အဲဒီအခါကျရင် ‘အစ်ကိုရေဒီစကားလုံးကနှစ်ခါထပ်နေတယ်’
‘မောင်လေးရေ ဒီဟာလေးက ဒီလိုရေးရတာမဟုတ်ဘူးလား’
‘ညီလေးရေ ဒီစာလုံးပေါင်းလေးကမှားနေတယ်’
ဆိုပြီး မတ်ဆေ့ချ်လာပို့ကြတဲ့သူတွေရှိတယ်။
ကျွန်တော်လဲမှားနေရင် အမြန်ဆုံးပြင်သလို လာပြောတဲ့သူတွေကိုလဲကျေးဇူးတင်ပါတယ်။
ကိုယ်ကိုယ်တိုင်လဲ ခင်မင်တဲ့သူတွေတစ်ခုခုမှားနေတာတွေ့ရင် ကိုယ်သိတာဆိုအမြဲနီးပါး မျှဝေပေးပါတယ်။
ပိုကောင်းတာတွေဖြစ်လာဖို့ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ပါ။
လူကြားထဲမှာတော့ အရှက်ခွဲပြီး မပြောဘူးပေါ့။

အင်္ဂလန်နိုင်ငံ၊ လန်ဒန်မြို့မှာ အင်ဂျင်နီယာဘွဲ့အတွက်ကျောင်းဆက်တက်တော့ အဆောင်မှာကျွန်တော့ဘေးခန်းကပုဂ္ဂိုလ်က ပါကစ္စတန်မှာမွေး၊ အင်္ဂလန်မှာကြီးပြင်းခဲ့တဲ့ ဗြိတိသျှနိုင်ငံသား `အဒင်း’ တဲ့။
သူကဥပဒေပညာ မာစတာဘွဲ့တက်နေတဲ့ကျောင်းသား။

သူနဲ့မကြာခင်မှာ ခင်သွားပြီး နေ့တိုင်းစကားတွေ ပြောဖြစ်ကြတယ်။
တစ်ခါတစ်လေလဲ ညလုံးပေါက် ငြင်းကြခုန်ကြပေါ့။
နိုင်ငံရေး၊ ယဉ်ကျေးမှု၊ အခွင့်အရေးတန်းတူညီမျှမှု၊ ဘဝအတွေ့အကြုံတွေ၊ရုပ်ရှင်တွေအကြောင်း၊ ဂိမ်းအကြောင်း စုံလို့ပါပဲ။
ကလေးဘဝကတည်းက အင်္ဂလန်မှာနေကပြီးပညာသင်လာတဲ့ သူက အင်္ဂလိပ်စကားပြော အင်မတန်ကောင်းပါတယ်။
နားထောင်လို့လဲတော်တော်ကောင်းသလို
ရှေ့နေပီပီ ချက်ကျလက်ကျနဲ့ စကားလဲအတော်တတ်ပါတယ်။
စတွေ့တွေ့ချင်း သူပြောတာတွေအကုန်နားမလည်ပါဘူး။
ရက်နည်းနည်းကြာသွားမှ သူ့အသံထွက်တွေ၊ လေသံတွေတဖြည်းဖြည်းနားယဉ်သွားပြီး သူပြောသမျှအကုန်နားလည်တဲ့ အခြေအနေရောက်ပါတယ်။

ကျွန်တော်ပြောတဲ့ တစ်ချို့အသံထွက်တွေသူနားမလည်ပါဘူး။ အဲဒီအခါကျရင် သူ့ကိုစာလုံးပေါင်းပြပြီး သူပြန်သင်ပေးတဲ့ အသံထွက်ကို လေ့ကျင့်ပါတယ်။
တစ်ချို့အသံထွက်တွေကျတော့ မြန်မာသံနဲ့ထွက်နေကျဖြစ်တော့ သူကဝေဖန်ပါတယ်။
အထူးသဖြင့် မြန်မာလိုထွက်ရလွယ်အောင် ကျွန်တော်တို့မွေးစားထားပြီး အလွယ်တကူပြောနေဆိုနေကျ Telephone, Appointment, Company, Police, computer, Table Tennis, Confidence, Villain တို့လိုစကားလုံးမျိုးတွေပါ။
တစ်နေ့မှာ ရဲကားတွေ `ဝီးညောင် ဝီးညောင်’ ဆိုတဲ့အသံပေးပြီး မီးရောင်စုံတွေဖွင့်မောင်းသွားတာတွေတော့ ‘ဟာ...ရဲတွေ ဘယ်သွားကြတာလဲမသိဘူး’ လို့သူ့ကိုပြောမိတယ်။
 မင်းPolice ဆိုတဲ့စာလုံးအသံထွက်တာ လျှာထူကြီးနဲ့ ငါတို့ပါကစ္စတန်ကလူတွေ အသံထွက်တာကျနေတာပဲတဲ့။
ဒါနဲ့ အသံထွက် မမှန်မချင်းသူ့ဆီကနေ နေ့တိုင်းသင်ရပြန်တယ်။
ကျွန်တော့အသံထွက်တွေလွဲလို့ သူကပြောတဲ့၊ ထောက်ပြတဲ့အခါတိုင်း သင်ယူဖို့အခွင့်အရေးရလို့ ကျွန်တော်ဝမ်းသာပါတယ်။
မှားတိုင်း၊လွဲတိုင်း ပြင်ပေးဖို့ပါမှာထားတဲ့ထိပါပဲ။

အင်္ဂလိပ်စာကို တတ်နိုင်သလောက်လေ့လာခဲ့ပေမယ့် အထက်တန်းအောင်တဲ့ထိ မြန်မာကျောင်းတွေမှာ အသံထွက်တွေမမှန်ပဲအင်္ဂလိပ်စာလေ့လာခဲ့ရတာကများတော့ ကျွန်တော်တို့ခေတ်လူတော်တော်များများ အသံထွက်တွေက မမှန်တာတွေအများကြီးပါ။ ဒီဘက်ခေတ်လူငယ်တွေအတွက်ကတော့ သင်တန်းကောင်းတွေ၊ ရုပ်ရှင်၊ အင်တာနက်တွေကြောင့် အသံထွက်ကောင်းကောင်းပြောနိုင်ဖို့ အခွင့်အလမ်းတွေပိုများပါတယ်။
ဒီနေရာမှာ အသံထွက်ဆိုတာကလဲ accent ဆိုတဲ့လေယူလေသိမ်းကိုပြောတာမဟုတ်ပါဘူး။ မှန်မှန်ကန်ကန် ပီပီသသအသံထွက်နိုင်တဲ့ pronunciation ကိုပြောတာပါ။ မြန်မာသံဝဲတဲ့ အသံထွက်မှန်တဲ့အင်္ဂလိပ်စကားဆိုရင်ကို ရပါတယ်။
အမေရိကန်ကျောင်းမှာ တက်သူက American accent နဲ့ပြောချင်ပြောမယ်။
အင်္ဂလိပ်ကျောင်းမှာ တက်သူက British accent နဲ့ပြောချင်ပြောမယ်။
အဓိက က အသံထွက် (pronunciation)တွေမှန်မှန်ကန်ကန်ထွက်သွားရင်၊ သိထားရင် နိုင်ငံတကာမှာ ပြောဆိုဆက်ဆံရတာ အခက်အခဲမရှိပဲ လွယ်ကူတာကိုပြောချင်တာပါ။

ကျွန်တော်ကတော့ ကိုယ်မှားနေတဲ့အသံထွက်တွေကို အခွင့်အရေးရတိုင်း အမှန်ဖြစ်အောင်ပြန်ကျင့်ပါတယ်။
ပြည်တွင်းမှာ ကိုယ်ထွက်နေကျအတိုင်း အသံထွက်ချင်သလိုထွက်တာ အချင်းချင်းနားလည်ကြပေမယ့် ပြည်ပမှာဆိုရင်တော့ ကိုယ့်စကားကိုသူများနားလည်ဖို့ အခက်အခဲတွေ့နိုင်ပါတယ်။ တွေ့လဲတကယ်တွေ့ပါတယ်။

စင်ကာပူမှာ ဒီပလိုမာကျောင်းသားဘဝက Presentation တစ်ခုမှာ Villain ဆိုတဲ့ လူဆိုးကို မြန်မာသံပီပီသသကြီးနဲ့ ဗီလိန် လို့ထွက်ပြီးပြောတဲ့အခါ ဆရာက နားမလည်ပါဘူး။
ထပ်ကာ၊ ထပ်ကာပြောလဲ ဒီအသံထွက်ပဲဆိုတော့ နားမလည်ဘူးပေါ့။
စာလုံးပေါင်းပြလိုက်မှပဲ နားလည်သွားတာပါ။
လူကတော့ချွေးပြန်ပြီး Presentationမှာကိုယ့်ကိုယ်ကိုယုံကြည်မှုလဲနည်းနည်းကျသွားပါတယ်။

ဒါကြောင့် အမေရိကန်ဖြစ်ဖြစ်၊ အင်္ဂလိပ်ဖြစ်ဖြစ်ကိုယ်နှစ်သက်ရာအသံထွက်ကို ယူပြီးကျင့်ရတာပါ။ ဥပမာပြောရရင် tomato ကို `တိုမေးတိုး’ဖြစ်ဖြစ်၊ `တိုမားတိုး’ဖြစ်ဖြစ် အပြင်မှာနားလည်ကြပေမယ့် ငါလဲငါထွက်ချင်သလို `တိုမှတို’လို့ထွက်မယ်ကွာဆိုရင်တော့ နိုင်ငံတကာသွားတဲ့အခါ ဘယ်သူမှနားလည်မှာမဟုတ်ပါဘူး။
ဆိုလိုတာက အင်္ဂလိပ်စကားပြောတဲ့လူမျိုးတစ်ခုခုရဲ့ `စံ’ သတ်မှတ်ချက်တစ်ခုခုအတိုင်းတော့ လိုက်ရမယ်ဆိုတာပါ။

မသိလို့ အသံထွက်မှားတာ၊ သင်ယူခွင့်မရခဲ့လို့ အသံထွက်မှားတာတွေက ရှက်စရာမဟုတ်သလို၊ နှိမ်ချလှောင်ပြောင်စရာတော့လဲ မဟုတ်ပါဘူး။
သင်ယူချင်စိတ်၊ ပြောင်းလဲချင်စိတ်မရှိတော့တာကမှ ပြဿနာပါ။
လေ့ကျင့်ယူရင် အနီးစပ်ဆုံးအသံထွက်တွေကိုရနိုင်ပါတယ်။
ကျွန်တော် ၇တန်း၊ ၈ တန်းလောက်ထိ စကားမပီပါဘူး။ ဖြူ၊ ပြာ၊ ဖျော့ စတဲ့ ပစောက်နဲ့ ဖဦးထုပ်သံတွေကိုထွက်ရင် ခြူ၊ကြာ၊ ချော့ ဆိုတဲ့ ကကြီးနဲ့ ခကွေးသံတွေထွက်နေတာပါ။
၈ တန်းနှစ်မှာတော့ ကျွန်တော့ အစ်မကြီးကိုရှေ့ကဆိုပြခိုင်း၊ ကျွန်တော်ကနောက်ကလိုက်ဆိုနဲ့ အသံထွက်လေ့ကျင့်ပါတယ်။
ဖြူဖြူပြာပြာဆိုတဲ့ အသံထွက်ကို ခြူခြူကြာကြာလို့ထွက်နေရာကနေ စကားပီတဲ့ထိ နေ့စဉ်အကြိမ်ကြိမ် လေ့ကျင့်ခဲ့တယ်။
ခုတော့ ပီပီသသထွက်နိုင်နေပါပြီ။
အဲဒီဥပမာကနေ အင်္ဂလိပ်အသံထွက်တွေကလဲလေ့ကျင့်ရင်မှန်အောင်ထွက်နိုင်မှာပဲဆိုတဲ့ယုံကြည်ချက်နဲ့ အခွင့်ကြုံတိုင်း အသံထွက်အမှားတွေကို အမှန်နဲ့အနီးစပ်ဆုံးထွက်နိုင်အောင်လေ့ကျင့်တာပါ။
သူများနိုင်ငံမှာ လူမျိုးခြားတွေနဲ့ဆက်ဆံရတဲ့အခါ အသံထွက်မှန်နေမှ ဆက်ဆံရေးချောမွေ့ဖို့အတွက်၊ နားလည်မှုမလွဲဖို့အတွက် အထောက်အကူဖြစ်တာမို့လဲပါ ပါတယ်။

ကိုယ်က ဘယ်အသိုင်းအဝိုင်းနဲ့ဆက်ဆံမှာလဲဆိုတာကလဲ အရေးကြီးပါတယ်။
ပညာတတ်အသိုင်းအဝိုင်းလား၊ သာမန်စျေးသည်လားပေါ့။
 ပညာတတ်အသိုင်းအဝိုင်းမှာတော့ အသံထွက်မှန်မှန်နဲ့ စနစ်တကျပြောနိုင်ရင် First impression ကောင်းလို့ ပိုအရာရောက်သလို လူလဲအထင်မသေးပါဘူး။
သာမန်အသိုင်းအဝိုင်းဆိုရင်ရော။
စင်ကာပူမှာ စျေးသည်တွေအားလုံးက `egg’ ကို `အက်ဂ်’လို့မထွက်ပဲ `အေ့ဂ်’လို့ထွက်တတ်ကြတယ်။ အဲဒီတော့ သူတို့နဲ့ဆက်ဆံလို့ ကြက်ဥဝယ်တဲ့အခါမှာတော့ `အေ့ဂ်’ ပဲပေါ့။

ကိုယ်သိထားတဲ့အသိကို မသိသူကို မျှဝေပေးတာမွန်မြတ်ပါတယ်။ လူကြားထဲမှာ အရှက်ခွဲပြီးတော့ တော့ မမျှဝေနဲ့ပေါ့။
သူများမသိတာကိုယ်သိတယ်၊ ကိုယ်သိတာများတယ်ထင်လို့ မာန်မာနတက်မယ်တွေးတိုင်းလဲ ကိုယ့်ထက်အဆပေါင်းများစွာ သိတဲ့၊ တတ်တဲ့သူတွေဒီလောကကြီးမှာရှိတာကို စဉ်းစားပြီး ပြောဆိုရေးသားမှုတွေမှာ ရိုးသားရင်အကောင်းဆုံးပါပဲ။
ကိုယ့်လောက်မသိသေးသူတွေကိုလဲ မျှဝေနိုင်တာတွေရှိရင် စေတနာနဲ့ ရိုးရိုးသားသားမျှဝေပေးပေါ့။
မျှဝေပါ။
ပြီးတော့ ပိုကောင်းအောင်လဲ ကြိုးစားပါ။
ကျွန်တော်ကတော့ ကျွန်တော်သိသလောက်လေးကို မသိသူရှိရင် ရိုးရိုးသားသားမျှဝေဖို့အဆင်သင့်ပါပဲ။

မျှဝေမှုတိုင်းက လှပသလို သင်ယူမှုတိုင်းက တင့်တယ်ပါတယ်။

မောင်ဇိ ( ဇွန်လ ၁၇၊ ၂၀၂၀)
————///—————
Zawgyi

မွ်ေဝပါ
*******

ကြၽန္ေတာ္စာတစ္ပုဒ္ေရးၿပီးတိုင္း စာလုံးေပါင္းသတ္ပုံ၊ အက်အေပါက္၊ ဝါက်အထားအသို အဆင္ေျပေအာင္အထပ္ထပ္စစ္ေလ့ရွိတယ္။ စစ္တဲ့ၾကားကပဲ မၾကာခဏအမွားအယြင္းေလးေတြ ပါတတ္ေသးတာပါပဲ။
အဲဒီအခါက်ရင္ ‘အစ္ကိုေရဒီစကားလုံးကႏွစ္ခါထပ္ေနတယ္’
‘ေမာင္ေလးေရ ဒီဟာေလးက ဒီလိုေရးရတာမဟုတ္ဘူးလား’
‘ညီေလးေရ ဒီစာလုံးေပါင္းေလးကမွားေနတယ္’
ဆိုၿပီး မတ္ေဆ့ခ်္လာပို႔ၾကတဲ့သူေတြရွိတယ္။
ကြၽန္ေတာ္လဲမွားေနရင္ အျမန္ဆုံးျပင္သလို လာေျပာတဲ့သူေတြကိုလဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လဲ ခင္မင္တဲ့သူေတြတစ္ခုခုမွားေနတာေတြ႕ရင္ ကိုယ္သိတာဆိုအၿမဲနီးပါး မွ်ေဝေပးပါတယ္။
ပိုေကာင္းတာေတြျဖစ္လာဖို႔ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ပါ။
လူၾကားထဲမွာေတာ့ အရွက္ခြဲၿပီး မေျပာဘူးေပါ့။

အဂၤလန္ႏိုင္ငံ၊ လန္ဒန္ၿမိဳ႕မွာ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႕အတြက္ေက်ာင္းဆက္တက္ေတာ့ အေဆာင္မွာကြၽန္ေတာ့ေဘးခန္းကပုဂၢိဳလ္က ပါကစၥတန္မွာေမြး၊ အဂၤလန္မွာႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ ၿဗိတိသွ်ႏိုင္ငံသား `အဒင္း’ တဲ့။
သူကဥပေဒပညာ မာစတာဘြဲ႕တက္ေနတဲ့ေက်ာင္းသား။

သူနဲ႔မၾကာခင္မွာ ခင္သြားၿပီး ေန႔တိုင္းစကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလလဲ ညလုံးေပါက္ ျငင္းၾကခုန္ၾကေပါ့။
ႏိုင္ငံေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အခြင့္အေရးတန္းတူညီမွ်မႈ၊ ဘဝအေတြ႕အႀကဳံေတြ၊႐ုပ္ရွင္ေတြအေၾကာင္း၊ ဂိမ္းအေၾကာင္း စုံလို႔ပါပဲ။
ကေလးဘဝကတည္းက အဂၤလန္မွာေနကၿပီးပညာသင္လာတဲ့ သူက အဂၤလိပ္စကားေျပာ အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။
နားေထာင္လို႔လဲေတာ္ေတာ္ေကာင္းသလို
ေရွ႕ေနပီပီ ခ်က္က်လက္က်နဲ႔ စကားလဲအေတာ္တတ္ပါတယ္။
စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း သူေျပာတာေတြအကုန္နားမလည္ပါဘူး။
ရက္နည္းနည္းၾကာသြားမွ သူ႔အသံထြက္ေတြ၊ ေလသံေတြတျဖည္းျဖည္းနားယဥ္သြားၿပီး သူေျပာသမွ်အကုန္နားလည္တဲ့ အေျခအေနေရာက္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ေျပာတဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕အသံထြက္ေတြသူနားမလည္ပါဘူး။ အဲဒီအခါက်ရင္ သူ႔ကိုစာလုံးေပါင္းျပၿပီး သူျပန္သင္ေပးတဲ့ အသံထြက္ကို ေလ့က်င့္ပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕အသံထြက္ေတြက်ေတာ့ ျမန္မာသံနဲ႔ထြက္ေနက်ျဖစ္ေတာ့ သူကေဝဖန္ပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ ျမန္မာလိုထြက္ရလြယ္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေမြးစားထားၿပီး အလြယ္တကူေျပာေနဆိုေနက် Telephone, Appointment, Company, Police, computer, Table Tennis, Confidence, Villain တို႔လိုစကားလုံးမ်ိဳးေတြပါ။
တစ္ေန႔မွာ ရဲကားေတြ `ဝီးေညာင္ ဝီးေညာင္’ ဆိုတဲ့အသံေပးၿပီး မီးေရာင္စုံေတြဖြင့္ေမာင္းသြားတာေတြေတာ့ ‘ဟာ...ရဲေတြ ဘယ္သြားၾကတာလဲမသိဘူး’ လို႔သူ႔ကိုေျပာမိတယ္။
 မင္းPolice ဆိုတဲ့စာလုံးအသံထြက္တာ လွ်ာထူႀကီးနဲ႔ ငါတို႔ပါကစၥတန္ကလူေတြ အသံထြက္တာက်ေနတာပဲတဲ့။
ဒါနဲ႔ အသံထြက္ မမွန္မခ်င္းသူ႔ဆီကေန ေန႔တိုင္းသင္ရျပန္တယ္။
ကြၽန္ေတာ့အသံထြက္ေတြလြဲလို႔ သူကေျပာတဲ့၊ ေထာက္ျပတဲ့အခါတိုင္း သင္ယူဖို႔အခြင့္အေရးရလို႔ ကြၽန္ေတာ္ဝမ္းသာပါတယ္။
မွားတိုင္း၊လြဲတိုင္း ျပင္ေပးဖို႔ပါမွာထားတဲ့ထိပါပဲ။

အဂၤလိပ္စာကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ေလ့လာခဲ့ေပမယ့္ အထက္တန္းေအာင္တဲ့ထိ ျမန္မာေက်ာင္းေတြမွာ အသံထြက္ေတြမမွန္ပဲအဂၤလိပ္စာေလ့လာခဲ့ရတာကမ်ားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေခတ္လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အသံထြက္ေတြက မမွန္တာေတြအမ်ားႀကီးပါ။ ဒီဘက္ေခတ္လူငယ္ေတြအတြက္ကေတာ့ သင္တန္းေကာင္းေတြ၊ ႐ုပ္ရွင္၊ အင္တာနက္ေတြေၾကာင့္ အသံထြက္ေကာင္းေကာင္းေျပာႏိုင္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းေတြပိုမ်ားပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ အသံထြက္ဆိုတာကလဲ accent ဆိုတဲ့ေလယူေလသိမ္းကိုေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ မွန္မွန္ကန္ကန္ ပီပီသသအသံထြက္ႏိုင္တဲ့ pronunciation ကိုေျပာတာပါ။ ျမန္မာသံဝဲတဲ့ အသံထြက္မွန္တဲ့အဂၤလိပ္စကားဆိုရင္ကို ရပါတယ္။
အေမရိကန္ေက်ာင္းမွာ တက္သူက American accent နဲ႔ေျပာခ်င္ေျပာမယ္။
အဂၤလိပ္ေက်ာင္းမွာ တက္သူက British accent နဲ႔ေျပာခ်င္ေျပာမယ္။
အဓိက က အသံထြက္ (pronunciation)ေတြမွန္မွန္ကန္ကန္ထြက္သြားရင္၊ သိထားရင္ ႏိုင္ငံတကာမွာ ေျပာဆိုဆက္ဆံရတာ အခက္အခဲမရွိပဲ လြယ္ကူတာကိုေျပာခ်င္တာပါ။

ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ္မွားေနတဲ့အသံထြက္ေတြကို အခြင့္အေရးရတိုင္း အမွန္ျဖစ္ေအာင္ျပန္က်င့္ပါတယ္။
ျပည္တြင္းမွာ ကိုယ္ထြက္ေနက်အတိုင္း အသံထြက္ခ်င္သလိုထြက္တာ အခ်င္းခ်င္းနားလည္ၾကေပမယ့္ ျပည္ပမွာဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္စကားကိုသူမ်ားနားလည္ဖို႔ အခက္အခဲေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ေတြ႕လဲတကယ္ေတြ႕ပါတယ္။

စင္ကာပူမွာ ဒီပလိုမာေက်ာင္းသားဘဝက Presentation တစ္ခုမွာ Villain ဆိုတဲ့ လူဆိုးကို ျမန္မာသံပီပီသသႀကီးနဲ႔ ဗီလိန္ လို႔ထြက္ၿပီးေျပာတဲ့အခါ ဆရာက နားမလည္ပါဘူး။
ထပ္ကာ၊ ထပ္ကာေျပာလဲ ဒီအသံထြက္ပဲဆိုေတာ့ နားမလည္ဘူးေပါ့။
စာလုံးေပါင္းျပလိုက္မွပဲ နားလည္သြားတာပါ။
လူကေတာ့ေခြၽးျပန္ၿပီး Presentationမွာကိုယ့္ကိုယ္ကိုယုံၾကည္မႈလဲနည္းနည္းက်သြားပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ျဖစ္ျဖစ္၊ အဂၤလိပ္ျဖစ္ျဖစ္ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာအသံထြက္ကို ယူၿပီးက်င့္ရတာပါ။ ဥပမာေျပာရရင္ tomato ကို `တိုေမးတိုး’ျဖစ္ျဖစ္၊ `တိုမားတိုး’ျဖစ္ျဖစ္ အျပင္မွာနားလည္ၾကေပမယ့္ ငါလဲငါထြက္ခ်င္သလို `တိုမွတို’လို႔ထြက္မယ္ကြာဆိုရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာသြားတဲ့အခါ ဘယ္သူမွနားလည္မွာမဟုတ္ပါဘူး။
ဆိုလိုတာက အဂၤလိပ္စကားေျပာတဲ့လူမ်ိဳးတစ္ခုခုရဲ႕ `စံ’ သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုခုအတိုင္းေတာ့ လိုက္ရမယ္ဆိုတာပါ။

မသိလို႔ အသံထြက္မွားတာ၊ သင္ယူခြင့္မရခဲ့လို႔ အသံထြက္မွားတာေတြက ရွက္စရာမဟုတ္သလို၊ ႏွိမ္ခ်ေလွာင္ေျပာင္စရာေတာ့လဲ မဟုတ္ပါဘူး။
သင္ယူခ်င္စိတ္၊ ေျပာင္းလဲခ်င္စိတ္မရွိေတာ့တာကမွ ျပႆနာပါ။
ေလ့က်င့္ယူရင္ အနီးစပ္ဆုံးအသံထြက္ေတြကိုရႏိုင္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ၇တန္း၊ ၈ တန္းေလာက္ထိ စကားမပီပါဘူး။ ျဖဴ၊ ျပာ၊ ေဖ်ာ့ စတဲ့ ပေစာက္နဲ႔ ဖဦးထုပ္သံေတြကိုထြက္ရင္ ျခဴ၊ၾကာ၊ ေခ်ာ့ ဆိုတဲ့ ကႀကီးနဲ႔ ခေကြးသံေတြထြက္ေနတာပါ။
၈ တန္းႏွစ္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ အစ္မႀကီးကိုေရွ႕ကဆိုျပခိုင္း၊ ကြၽန္ေတာ္ကေနာက္ကလိုက္ဆိုနဲ႔ အသံထြက္ေလ့က်င့္ပါတယ္။
ျဖဴျဖဴျပာျပာဆိုတဲ့ အသံထြက္ကို ျခဴျခဴၾကာၾကာလို႔ထြက္ေနရာကေန စကားပီတဲ့ထိ ေန႔စဥ္အႀကိမ္ႀကိမ္ ေလ့က်င့္ခဲ့တယ္။
ခုေတာ့ ပီပီသသထြက္ႏိုင္ေနပါၿပီ။
အဲဒီဥပမာကေန အဂၤလိပ္အသံထြက္ေတြကလဲေလ့က်င့္ရင္မွန္ေအာင္ထြက္ႏိုင္မွာပဲဆိုတဲ့ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ အခြင့္ႀကဳံတိုင္း အသံထြက္အမွားေတြကို အမွန္နဲ႔အနီးစပ္ဆုံးထြက္ႏိုင္ေအာင္ေလ့က်င့္တာပါ။
သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ လူမ်ိဳးျခားေတြနဲ႔ဆက္ဆံရတဲ့အခါ အသံထြက္မွန္ေနမွ ဆက္ဆံေရးေခ်ာေမြ႕ဖို႔အတြက္၊ နားလည္မႈမလြဲဖို႔အတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္တာမို႔လဲပါ ပါတယ္။

ကိုယ္က ဘယ္အသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ဆက္ဆံမွာလဲဆိုတာကလဲ အေရးႀကီးပါတယ္။
ပညာတတ္အသိုင္းအဝိုင္းလား၊ သာမန္ေစ်းသည္လားေပါ့။
 ပညာတတ္အသိုင္းအဝိုင္းမွာေတာ့ အသံထြက္မွန္မွန္နဲ႔ စနစ္တက်ေျပာႏိုင္ရင္ First impression ေကာင္းလို႔ ပိုအရာေရာက္သလို လူလဲအထင္မေသးပါဘူး။
သာမန္အသိုင္းအဝိုင္းဆိုရင္ေရာ။
စင္ကာပူမွာ ေစ်းသည္ေတြအားလုံးက `egg’ ကို `အက္ဂ္’လို႔မထြက္ပဲ `ေအ့ဂ္’လို႔ထြက္တတ္ၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူတို႔နဲ႔ဆက္ဆံလို႔ ၾကက္ဥဝယ္တဲ့အခါမွာေတာ့ `ေအ့ဂ္’ ပဲေပါ့။

ကိုယ္သိထားတဲ့အသိကို မသိသူကို မွ်ေဝေပးတာမြန္ျမတ္ပါတယ္။ လူၾကားထဲမွာ အရွက္ခြဲၿပီးေတာ့ ေတာ့ မမွ်ေဝနဲ႔ေပါ့။
သူမ်ားမသိတာကိုယ္သိတယ္၊ ကိုယ္သိတာမ်ားတယ္ထင္လို႔ မာန္မာနတက္မယ္ေတြးတိုင္းလဲ ကိုယ့္ထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာ သိတဲ့၊ တတ္တဲ့သူေတြဒီေလာကႀကီးမွာရွိတာကို စဥ္းစားၿပီး ေျပာဆိုေရးသားမႈေတြမွာ ႐ိုးသားရင္အေကာင္းဆုံးပါပဲ။
ကိုယ့္ေလာက္မသိေသးသူေတြကိုလဲ မွ်ေဝႏိုင္တာေတြရွိရင္ ေစတနာနဲ႔ ႐ိုး႐ိုးသားသားမွ်ေဝေပးေပါ့။
မွ်ေဝပါ။
ၿပီးေတာ့ ပိုေကာင္းေအာင္လဲ ႀကိဳးစားပါ။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သိသေလာက္ေလးကို မသိသူရွိရင္ ႐ိုး႐ိုးသားသားမွ်ေဝဖို႔အဆင္သင့္ပါပဲ။

မွ်ေဝမႈတိုင္းက လွပသလို သင္ယူမႈတိုင္းက တင့္တယ္ပါတယ္။

ေမာင္ဇိ ( ဇြန္လ ၁၇၊ ၂၀၂၀)

မောင်ဇိ၏ ဂရိဒဏ္ဍာရီ (၁၁) { ဟာမီးစ် - ၂ }

အိုင်အို၏ ခရီး
***********
အာဂို့စ် (Argos) ရဲ့မင်းသမီးဖြစ်တဲ့ အိုင်အိုရဲ့ဘဝကတော်တော် ကြမ်းတမ်းပါတယ်။
ဇူးစ်နတ်ဘုရားနဲ့ ချစ်ကြိုက်မိလို့ နွားဖြူမလေးအဖြစ်အသွင်ပြောင်းခံရတယ်။
နွားဘဝရောက်တော့ မျက်လုံး‌ပေါင်း ၁၀၀ ရှိတဲ့ လူ့ဘီလူးကြီး အားဂတ်စ် ( Argus Panopte) ရဲ့ အကျဥ်းသားဖြစ်ရပြန်တယ်။
တမန်တော် ဟာမီးစ်(Hermes) ရဲ့ကျေးဇူးကြောင့် လူ့ဘီလူးကြီးအားဂတ်စ်လက်ကနေလွတ်ပြန်တော့လဲ သူ့ဘဝက အနားမရပါဘူး။
ဇူးစ်ရဲ့မိဖုရားကြီး ဟီးရာ (Hera) ဖန်တီးလိုက်တဲ့ မှတ်ခြင် တစ်ကောင်က သူ့ကိုအဆက်မပြတ်ကိုက်ခဲနေလို့ အနားမနေရပဲတစ်ချိန်လုံး လျှောက်ပြေးနေရပြန်လေတယ်။
နွားပျိုမလေး အိုင်အို နားမှာ တစ်ဇီဇီဝဲနေတဲ့ မှတ် က အိုင်အိုကိုအနားမပေးပဲကိုက်ခဲနေလို့ အိပ်ကောင်းခြင်း မအိပ်ရ၊ စားကောင်းခြင်းမစားရနဲ့ ဂရိတစ်ခွင်လုံးကို ပြေးလွှားသွားလာနေရတဲ့ ဘဝမျိုးရောက်ရတော့တာပေါ့။
မှတ်ရဲ့ ကိုက်ခဲမှုကနေ ရှောင်တိမ်းလွတ်မြောက်ဖို့ ဂရိပြည်တစ်ခုလုံးကို ချောင်းတွေဖြတ်၊ လွင်ပြင်တွေကျော်၊ တောင်တွေတက်ပြီး ‌ပြေးပေမယ့် အညှိုးကြီးတဲ့ ဟီးရာရဲ့မှတ်ကတော့ အိုင်အို့ကိုအလွတ်မပေးပါဘူး။
ကော်ကေးဆပ်တောင်တန်းကြီးတွေပေါ်က ဖြတ်ပြေးတဲ့အခါမှာ လူသားတွေကို မီးပေးခဲ့တဲ့အတွက် သံကြိုးတွေနဲ့ချည်နှောင်ပြီး အပြစ်ပေးခံထားရတဲ့ တိုက်တန်ကြီးပရိုမီးသီးရပ်စ် (Prometheus) ကိုတွေ့တယ်။
ကိုယ်တိုင်ဒုက္ခဆင်းရဲခံနေရပေမယ့် သနားစရာအိုင်အိုကို ကရုဏာသက်မိတဲ့ ပရိုမီးသီးရပ်စ်က အနာဂတ်ဟောကိန်းတစ်ခုကို လှမ်းအော်ပြောလို့ အားပေးခဲ့တယ်။
" လုံမငယ် အိုင်အို...ပြေးလော့၊ မရပ်မနားဆက်လက်ပြေးလော့။
တစ်နေ့သောအခါ လွင်ပြင်ရှိရာအရပ်ဒေသတစ်ခု၌ သင်သည် လူသားအဖြစ်ကိုပြန်ရလိမ့်မည်။
သင်မွေးသော သင့်ရင့်သွေး၏ မျိုးဆက်မှ သူရဲကောင်းများပေါ်‌ပေါက်လာလိမ့်ဦးမည်။
ထို သူရဲကောင်းများထဲမှ တစ်ဦးသည် ကျွန်ုပ်အားအနှောင်အဖွဲ့မှပင်လွတ်စေလိမ့်ဦးမည်။
ထို့ကြောင့် ဇွဲမလျှော့၊ အရှုံးမပေးပဲ ဒုက္ခကိုခုခံတိုက်ခိုက်လော့"

ပရိုမီးသီးရပ်စ်ရဲ့ အားပေးစကားကြောင့် အားပြန်တက်လာတဲ့ အိုင်အိုကလဲ လက်မြှောက်အရှုံးမပေး‌တော့ပဲ ဆက်ပြီးပြေးသွားခဲ့တယ်။
အိုင်အိုဖြတ်ပြေးသွားတဲ့ နေရာဒေသတစ်ချို့ကို နောက်ပိုင်းမှာ အိုင်အိုရဲ့ နာမည်နဲ့ လူတွေကခေါ်ခဲ့ကြတယ်။
ဂရိနဲ့ အီဂျစ်ကြား တစ်ခုသောနေရာက ကမ်းရိုးတန်းတစ်လျှောက်ကိုနောက်ပိုင်းမှာ အိုင်အိုနီးရမ်းပင်လယ် (Ionian Sea) လို့ လူသားတွေကခေါ်ခဲ့ကြတာ ဒီနေ့ဒီချိန်ထိပဲ။

အီဂျစ်ပြည်သို့ရောက်ရှိခြင်း
*********************
ဒီလိုနဲ့ မရပ်မနားပြေးလွှားခဲ့ရလို့ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေတဲ့အိုင်အိုဟာ အီဂျစ်ပြည်နိုင်းမြစ်ဝှမ်းလွင်ပြင်အထိရောက်လာခဲ့တယ်။
အမောဖြေနေတဲ့ အိုင်အိုရှိရာကို ဟီးရာအလစ်ကိုစောင့်နေတဲ့ ဇူးနတ်ဘုရားမင်းရောက်လာပြီး လူသားအသွင်ပြန်ပြောင်းပေးလို့
"ဒုက္ခဆင်းရဲကို ကြံ့ကြံ့ခံနိုင်သည့် ခိုင်ကျည်သောနှလုံးသားကို ပိုင်ဆိုင်သည့် ငါ၏လက်တွဲဖော်အိုင်အို...
သင်၏ဒုက္ခများဤနေရာတွင် အဆုံးသတ်ပြီဖြစ်၍ ငါ၏လက်ကိုပြန်တွဲဖို့အချိန်ရောက်လေပြီ"

"နတ်ဘုရားတို့ဘုရင် အရှင်ဇူးစ်နတ်မင်းကြီး။
ရရှိခဲ့သည့် ဒုက္ခမှာ အကျွန်ုပ်အတွက်လုံလောက်ရုံမက ပိုလျှံလွန်းလှပြီဖြစ်၍ အကျွန်ုပ်အားလွတ်မြောက်ခွင့်ကိုသာ ပေးပါတော့။
အရှင်ဇူးစ်နတ်ဘုရားနှင့်ရခဲ့သော အကျွန်ုပ်၏ ကိုယ်ဝန်ကိုဤအရပ်ဒေသတွင် မွေးဖွား၍ အေးချမ်းစွာနေခွင့်ပြုပါတော့"
ဒုက္ခဆင်းရဲမျိုးစုံကို ကြုံဆုံခဲ့ရတဲ့ အိုင်အိုင်က ဇူးစ်ကိုဘယ်နည်းနဲ့မှ လက်မခံတော့ပါဘူး။
နောင်တစ်ချိန်မှာ အီဂျစ်ပြည်ရဲ့ဘုရင်ဖြစ်လာမယ့် သားဖြစ်သူ အီပါဖက်စ် (Epaphus) ကိုမွေးလို့ အီဂျစ်ပြည်မှာပဲ နေထိုင်ခဲ့တယ်။
ငယ်ရွယ်လှပနေဆဲအိုင်အိုဟာ အီဂျစ်ဘုရင် တယ်လီဂိုးနပ်စ် (Telegonus) နဲ့ထပ်မံလက်ဆက်ပြီး အသက်ထက်ဆုံး ဒုက္ခဆင်းရဲတွေမရှိတော့ပဲ ငြိမ်းချမ်းစွာနေထိုင်ခွင့်ရခဲ့တယ်။
အိုင်အိုရဲ့ မြေးဖြစ်သူ ဒန်နေရပ်စ် (Danaus) ကတော့ဂရိကိုပြန်သွားခဲ့ပြီး သူတို့ရဲ့ မျိုးဆက်ပေါင်းမြောက်များစွာထဲက တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ဟာရကလိ (ဟာကြူလီ) ဟာ ရာဇဝင်မှာထင်ရှားကျော်ကြားတဲ့ သူရဲကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်လာလို့ သံကြိုးတွေနဲ့ချည်နှောင်ပြီး သိမ်းငှက်ရဲ့အသည်းဖောက်စားခြင်းကိုနေ့စဥ်ခံနေရတဲ့ တိုက်တန်ကြီး ပရိုမီးသီးရပ်စ်ကိုလဲ အချုပ်အနှောင်ကနေကယ်တင်ခဲ့တယ်။

အိုလံပစ်တောင်မှ ဟာမီးစ်
********************
ဟာမီးစ်ကို မကျေနပ်တဲ့ဟီးရာက အပြစ်ပေးဖို့အတွက် နတ်ဘုရားတွေကြားမှာ မဲခွဲဆုံးဖြတ်တယ်။
ပထမဆုံး ဟီးရာကကျောက်တုံးလေးတစ်တုံးနဲ့ ဟာမီးစ်ကို ပစ်ပေါက်လိုက်တယ်။
ကျန်တဲ့နတ်ဘုရားတွေကလဲ ကျောက်တုံးလေးတစ်တုံးစီနဲ့ပေါက်ကြတယ်။
နောက်ဆုံးမှာ ဟာမီးစ်တစ်ကိုယ်လုံး ကျောက်တုံးလေးတွေနဲ့ဖုံးလွှမ်းသွားတယ်။
အဲဒီလို စတိသဘောအပြစ်ပေးပြီးတဲ့နောက် ဟာမီးစ်ကို ခွင့်လွှတ်လိုက်ကြတယ်။
ပြုံးချိုတဲ့မျက်နှာ၊ သွက်လက်တဲ့အမူအရာနဲ့ ဉာဏ်ရည်ထက်မြက်ပြီး အားကိုးအားထားပြုလို့ရတဲ့ဟာမီးစ်ကို နတ်ဘုရားတွေအားလုံးက ချစ်ခင်ကြတယ်လေ။
ဒီလိုနဲ့ဟာမီးစ်ဟာ သတင်းစကားသယ်ဆောင်သူနတ်ဘုရား၊ ခိုးသူတို့၏နတ်ဘုရား၊ လှည့်ပတ်တတ်သူတို့၏နတ်ဘုရား၊ သိုးကျောင်းသားနဲ့နွားကျောင်းသားတွေရဲ့နတ်ဘုရား၊ ခရီးသွားတွေကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်တတ်တဲ့နတ်ဘုရားဖြစ်လာတယ်။

အသီးနား၊ ပါဆီရပ်စ်နဲ့ ဟာမီးစ်
***********************
ဉာဏ်ပညာကိုအစိုးရတဲ့ နတ်ဘုရားမအသီးနား (Athena) က တစ်နေ့မှာ ဟာမီးစ်ကိုခေါ်ပြီး ဇူးစ်ရဲ့  လူသားတစ်ပိုင်း၊နတ်ဘုရားတစ်ပိုင်း (Demigod) သားတစ်ယောက် ဖြစ်တဲ့ ပါဆီရပ်စ် (Perseus) ကိုကူညီဖို့သွားကြတယ်။
အမြဲပြုံးနေတတ်တဲ့ ဟာမီးစ်က သူ့ရဲ့‌တောင်ပံပါတဲ့ ဖိနပ်တွေကို သူရဲကောင်း ပါဆီရပ်စ်ကိုငှားလိုက်ပြီး ‌ဂေါ်ဂွန်မက်ဒူးဆာ (Gorgon Medusa)ကိုတွေ့နိုင်မယ့် နည်းလမ်းကိုပါလမ်းညွှန်လိုက်လို့ နောက်ဆုံးမှာ ပါဆီရပ်စ်က မက်ဒူးဆာကိုအောင်အောင်မြင်မြင်သုတ်သင်လိုက်နိုင်တယ်။

ဟေးဒီးစ်နဲ့ ဟာမီးစ်
***************
ဒါတင်မက မြေအောက်ကမ္ဘာကိုပိုင်စိုးတဲ့ နတ်ဘုရားဟေးဒီးစ် (Hades) ကလဲ ဟာမီးစ်ကိုသဘောကျတဲ့အတွက် မြေအောက်ကမ္ဘာနဲ့ လူသားကမ္ဘာကို လွတ်လပ်စွာကူးသန်းသွားလာခွင့်ပေးထားခဲ့တယ်။
သာမာန်လူတွေအတွက် မြေအောက်ကမ္ဘာကိုရောက်ပြီးရင် လူသားကမ္ဘာမြေပြင်ပေါ်ကိုပြန်လာခွင့်မရှိတော့ပေမယ့် ဟာမီးစ်ကတော့ ခြွင်းချက်အနေနဲ့ ဘာမှပြန်ပေးဆပ်စရာမလိုပဲ ကမ္ဘာနှစ်ခုကိုခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန်သွားနိုင်၊ ပြန်နိုင်တယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ဟာမီးစ်ဟာ သေသူတွေကို မြေအောက်ကမ္ဘာရှိရာကိုပို့ဆောင်လမ်းပြပေးတဲ့နတ်ဘုရားဖြစ်လာခဲ့တယ်။
ပြီးတော့ နယ်စပ်တွေကိုဖြတ်ကျော်မှုမှာကြီးမှုးတဲ့နတ်ဘုရား။
သတင်းစကားသယ်ဆောင်သူ၊ တမန်တော်နတ်ဘုရားဖြစ်တဲ့အပြင် မြေအောက်ကမ္ဘာကိုပါအဆီးအတားမရှိသွားနိုင်ခွင့်ရှိတဲ့အတွက် မြေအောက်ကမ္ဘာရဲ့အရှင်သခင် ဟေးဒီးစ်နဲ့ နတ်ဘုရားမ ပါဆီဖိုနီ (Persephone) တို့ရဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းမှာလဲ ဟာမီးစ်က အရေးပါတဲ့နေရာက ပါခွင့်ရခဲ့တယ်။
ပါဆီဖိုနီကို သဘောကျနှစ်သက်လွန်းလို့ မြေပေါ်ကမ္ဘာထိတက်ပြီး အလိုမတူပဲခိုးယူသွားခဲ့လို့ အိုလံပစ်တောင်ကနတ်ဘုရားတွေအားလုံးကို အလုပ်များသွားစေခဲ့တဲ့ ဟေးဒီးစ်ရဲ့လုပ်ရပ်အပြီးမှာပေါ့။  ။

မောင်ဇိ ( ဇွန် ၆၊ ၂၀၂၀)
Pictures : Internet
ကိုးကား။ ။
https://greekmythology.wikia.org/wiki/Hermes
https://www.godchecker.com/greek-mythology/IO/
https://www.greekmythology.com/Myths/The_Myths/Zeus's_Lovers/Io/io.html
https://www.greeka.com/greece-myths/io-zeus/
https://www.greekmythology.com/Olympians/Hermes/hermes.html
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=HH%204
https://www.theoi.com/Olympios/Hermes.html
https://www.britannica.com/topic/Hermes-Greek-mythology
https://www.greek-gods.org/olympian-gods/hermes.php
https://www.ancient.eu/Hermes/